Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

янӑрать (тĕпĕ: янӑра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан вӑл сасартӑк юрлама пӑрахать, анчах кинора е радио тӑрӑх илтнӗ асран кайман юрӑ ун чӗринче кунӗпех пӗр шӑпланмасӑр янӑрать

Он тут же умолкал, по навязчивая, услышанная в кино или по радио песенка звучала в нем, не стихая, весь день.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем пӑлхануллӑ вичкӗн сасӑпа шӑхӑрни ҫеҫенхирте хуҫаланакан асамлӑ шӑплӑхпа темле ытла та килӗшӳллӗ янӑрать.

Их резкий предостерегающий посвист странным образом гармонировал с величайшим безмолвием, господствовавшим в степи.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Инҫетри анкартисенче вӑрӑммӑн чӳхенсе юрӑ янӑрать.

На дальних гумнах тягучая сучилась песня.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗҫре пирчесе сӑранланнӑ хура алӑсенчен типӗ те темскер ҫатӑртатнӑ пек тӳрккес сасӑ тухать; калас пулать, ҫак сасӑ, галерейӑпа коридорсенче кӗпӗрленсе тулнӑ майрасемпе дамӑсен, офицерсемпе вӗренекенсен черчен аллапписенчен тухакан сасӑсен ҫемҫе музыкипе танлаштарсан, пачах типпӗн, килӗшӳсӗррӗн те урмӑшшӑн янӑрать.

От черных, выдубленных работой рук их звук получался сухой, трескучий, можно сказать — даже неприятный, глубоко противоположный той мягкой музыке аплодисментов, которую производили холеные подушечки ладоней барышень и дам, офицеров и учащихся, заполнивших галерею и коридоры.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Акӑ Рагулин картузне хывса, ӑна питӗ вӑйлӑн сӗтел ҫине ҫапрӗ, питрен ҫатлаттарнӑ пек сасӑ халӗ те хӑлхара янӑрать

Вот Рагулин снял картуз и ударил им по столу так, что резкий, как пощечина, звук и до сих пор стоял в ушах…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Маневр тӑвакан пӑравуссем ҫине-ҫинех мӗкӗрни хӑлхана ҫурасла чӗтренсе янӑрать.

Рев маневрировавших паровозов звучал приглушенно, рыхло.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Янӑрать мухтав юрри, Чапа тухрӑмӑр эпир.

Вот гремит слава трубой.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Ши-ши-ши-ши-ши! Шикки-шикки-шикки-ши!» — татти-сыпписӗр шӗввиклетсе, хӑватлӑ шыв юххи пек хумлӑн-хумлӑн авкаланса илсе янӑрать шӑхӑрнӑ сасӑ; унтан, ӑна хупласа хурса, сахалтан та пӗр вӑтӑр сасӑ пулӗ, вӑйлӑн мӗкӗрсе яраҫҫӗ:

«Фи-ю-ю-ю-ю-ю-ю! Фи-ю-ю-ю-ю-ю-ю! Фю-ю-ю!» — сплошной вибрирующей струей тек, спиралью вился высвист, и, покрывая его, гремело, самое малое, голосов тридцать:

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Ҫамрӑк казак, мӗскер эсӗ уткалатӑн-ҫӳретӗн», — тесе пуҫланакан Кубаньре ӗлӗкренех сарӑлнӑ юрӑ салхуллӑн янӑрать.

Над садами плыла модная на Кубани песня, начинавшаяся словами: «Молодой казаче, ой, чего ж ты ходыш-бродыш…»

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӗрлет, шавлать, янӑрать крепость стенисем патӗнче параппан ҫапни.

Гремит, захлебывается, рассыпается дробью барабанный бой над стенами крепости.

«Штурмлама! Аркатма!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ҫӗршер пыртан, кӑмакаран кӑвар сирпӗннӗ евӗр янӑрать.

И из сотен глоток, как жар из печи:

Сенкер инҫет // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ҫавӑнпа та вӑл Полесье пыл сӑри пекех ҫӑран та пуҫа анкӑ-минкӗлентерсе янӑрать.

Оттого и густа она, и хмельна, как полесская брага.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Оркестр янӑрать.

Ревел оркестр.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Базки хуторӗ ҫинче мӑръесенчен тухакан тӗтӗм ирӗлет, ҫинҫе чан сасси янӑрать.

Над хутором Базки таял трубный дым, тонко отзванивал колокол.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Малтан ӗнтӗ чӑнах та ӗҫлеҫҫӗ темелле: йӗкесем сӗрлеҫҫӗ, юрӑ янӑрать, пӗри те пуҫне ҫӗклесе айӑккалла пӑхмасть; анчах пӳрте сӗрме купӑсҫӑпа каччӑсем кӗрсе тулсан вара — шӑв-шав пуҫланса каять, выляма тытӑнаҫҫӗ, ташлама тапратаҫҫӗ, мӗн кӑна шухӑшласа кӑлармаҫҫӗ пуль, каласа пама та сӑмах ҫитес ҫук.

И сначала будто и делом займутся: веретена шумят, льются песни, и каждая не подымет и глаз в сторону; но только нагрянут в хату парубки с скрыпачом — подымется крик, затеется шаль, пойдут танцы и заведутся такие штуки, что и рассказать нельзя.

Умӗнхи сӑмах // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫак приказ та ҫиленчӗклӗн янӑрать.

И этот приказ звучит гневно.

XXI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Тепӗр тесен, хӑшпӗр чух шӑпланать те пулӗ, анчах хӑлха, ҫирӗм кун хушшинче янӑранӑ пекех, яланах янӑрать.

Впрочем, может быть, и стихает иногда, но в ушах всегда гудит, как гудело двадцать дней.

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

'Унӑн сасси шӑппӑн та ачашшӑн янӑрать

Его голос звучит тихо и нежно…

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗрачан уҫӑ та илемлӗ сасси пӗтӗм вагонӗпех янӑрать; ҫав сасӑра ӑшӑ та паха тата ҫепӗҫ туйӑм нумай пулнипе Сергей ирӗксӗрех Кубань ҫыран хӗррине, кӑтра вӑрмана, хӗп-хӗрлӗ те кукша ҫамкаллӑ вӑкӑрсем кӳлнӗ урапана тата кулса тӑракан Иринӑна курчӗ.

По вагону разливался чистый девичий голос; в нем было столько теплоты и нежных чувств, что Сергей невольно увидел берег Кубани, курчавый лесок, бричку, огненно-красных быков с лысинами и смеющуюся Ирину.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хытӑ шӑнса ларнӑ пас тытнӑ чӳрече кантӑкӗсем ҫине такам вӗтӗ юр пӗрчисем сапса тухнӑ пек туйӑнать; пӳрт тӑрринче ҫил шӑхӑрса ҫӳрет, вырӑнӗнчен хӑпӑннӑ шыв юхмалли труба силлене-силлене пӳрт кӗтессине ҫапӑнса шӑлтӑртатса янӑрать, кӑмакасенче вутӑ ҫатӑртатса ҫунать…

В сильно замерзшее лохматое от налипшего инея окно, казалось, кто-то пригоршнями бросал жесткий мелкий снег; ветер со свистом гулял по крыше, кусок оторванной водосточной трубы раскачивался и с хриплым звуком ударялся об угол; в печках потрескивали дрова…

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех