Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чуптуса (тĕпĕ: чупту) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Чӑмӑрла, чӑмӑрла! — кӑшкӑрчӗ Одинцов, асламӑшӗн пӗркеленнӗ ҫамкине чуптуса; вара ҫара уранах пит ҫума чупса кайрӗ.

— В мешочек, в мешочек! — чмокнув ее в сморщенную щеку, закричал Одинцов и, шлепая по полу босыми ногами, побежал умываться.

36 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вара вӑл ун патнелле пӗшкӗнчӗ те шурӑхнӑ тата ачанни пек пулса тӑнӑ тутинчен чуптуса илчӗ, ҫав хушӑра хӑйӗн пуҫӗ ҫине аслин канӑҫсӑр та вӑйлӑ алли анса выртнине туйрӗ.

Тогда она склонилась к нему и поцеловала его в бледные, ставшие какими-то детскими губы и почувствовала, что на ее голову осторожно опустилась неспокойная и сильная рука старшего.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ну, ӗҫ сирте! — вӑл вара куҫҫуль тухмалла именсе кайнӑ Аннушкӑна виҫе хутчен чуптуса илчӗ.

Ну, давайте! — и он трижды расцеловал до слез смущенную Аннушку.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Чуптӑвас килсе кайсан, тытатӑп та чуптӑватӑп, — терӗ те Лена, ӑна пуҫӗнчен аллисемпе тытса, хӑйӗн паттӑрлӑхне тӗрӗслесе пӑхнӑ пек, темиҫе хутчен куҫӗсенчен вӑраххӑн чуптуса илчӗ.

— И попробую, когда захочу, — и, будто проверяя свою отвагу, она взяла его голову в свои руки и несколько раз медленно поцеловала в глаза.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Чуптуса пӑх-ха эппин.

— Ну, попробуй, поцелуй.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл ӑна ыталаса илчӗ те куштӑркаса кайнӑ тутисенчен чуптуса илчӗ.

Он обнял ее и крепко поцеловал в сухие, шершавые губы, напомнившие огрубевшие пальцы ее рук.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫакӑншӑн эпӗ ӑна чуптуса илме те хатӗр.

Я готова была расцеловать его.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Амӑшӗ, унӑн ҫамкипе питҫӑмартине чуптуса, чӗнмесӗр тӑчӗ, хӑйӗн аллисем чӗтрерӗҫ.

Она молчала, целуя его лоб и щеки, а руки у нее тряслись.

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл Егор патне пырса пӗшкӗнчӗ те, унӑн аллине чуптуса, салхуллӑн, хуллен каларӗ:

Она подошла к Егору, наклонилась и, целуя его руку, тоскливо, негромко говорила:

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшне курсан, вӑл питӗ хӗпӗртерӗ, ӑна чуптуса илчӗ, унтан сасартӑк хурлӑхлӑн пӗлтерчӗ: — Анчах манӑн анне вилчӗ, — вилчӗ мӗскӗн!.. — терӗ.

Она очень обрадовалась, увидев мать, расцеловала ее и, между прочим, как-то вдруг тихонько сообщила: — А моя мама умерла, умерла, бедная!..

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Шинельне вӗҫертсе янӑ, ҫара пуҫӑн Блохин боецсене ытала-ытала чуптуса кӑшкӑрашать:

Блохин, в распахнутой шинели, без шапки, целовался с бойцами и кричал:

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӗсем пӗр-пӗрне чуптуса та илчӗҫ.

Они даже расцеловались.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Хӑй сӑмахне хирӗҫ Леля чуптуса ответ пани Драницына кирек епле сӑмахран та ытларах ӑнланмалла пулчӗ.

Поцелуй, которым она ответила на его признание, был для Драницына красноречивее всяких слов.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Тихон ӑна ыталарӗ те виҫӗ хутчен чуптуса илчӗ.

Тихон обнял его и троекратно поцеловал.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Ҫывӑр, хӗрӗм, — терӗ ӑна Люба, вара хӗрхеннӗ пек ӑна питҫӑмартинчен чуптуса илчӗ.

— Спи, девушка, — ласково сказала ей Люба и, будто жалея, поцеловала в щеку.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӑл кӗтмен ҫӗртенех Андрее мӑйӗнчен хӑрах аллипе ыталарӗ те, пӗкӗрӗлсе ӑна шӑпах тутинчен хӗрӳллӗн чуптуса илчӗ.

Она неожиданно обвила шею Андрея одной рукой, нагнулась и крепко поцеловала его прямо в губы.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Унтан арӑмӗпе сывпуллашма, ывӑлне чуптуса илме киле кӗрсе тухрӗ те, ирхи шуҫӑм килсен, ҫӗрле, виҫҫӗмӗш сехетре, пристане пырса ҫитрӗ…

Оттуда заехал проститься с женой, поцеловать сына и уже на рассвете, в третьем часу ночи, был на пристани…

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӑл унӑн кӑшт ҫеҫ чӗтресе тӑракан тутине мар, тӑнлавӗ патӗнчи мамӑк пек ҫемҫе ҫӳҫ пайӑркине чуптуса илчӗ те алӑран вӗҫетрӗ.

Поцеловав пушистый локон у виска, а не вздрагивающие пухлые губы, он отпустил ее.

Пӗрремӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Николайӑн шатраллӑ сӑн-пичӗ тӑрӑх кулӑ йӑлкӑшса иртрӗ, вӑл ялав ҫине пӑхса, аллине ун патнелле тӑсса, темскер мӑкӑртатрӗ, унтан сасартӑк ҫав аллипех Павел амӑшне мӑйран ыталарӗ те ӑна чуптуса илсе кулса ячӗ.

По рябому липу Николая расплылась широкая улыбка, он смотрел на знамя и мычал что-то, протягивая к нему руку, а потом вдруг охватил мать этой рукой за шею, поцеловал ее и засмеялся.

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Чӑн та, пӗр сирӗн патӑрта ҫеҫ хӑш чухне хӑвна тӑван ҫӗр-шывра пек туятӑн, — тенӗ пӑр хӑни, хуҫа арӑмӗн аллине чуптуса.

Право, только у вас, и почувствуешь себя ивой раз точно на родине, — сказал один из гостей, целуя у хозяйки руку.

XVI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех