Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑлӗсене (тĕпĕ: шӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӳри ҫине ларчӗ те шӑлӗсене ерсе пӑрахрӗ.
Сел на хвост, оскалил клыки.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Йытӑсем ахалех шӑлӗсене шаккаҫҫӗ, — вӗршӗл шӑна мар, вӑл ҫиҫӗм евӗрлӗ ж-жик туса йытӑсен сӑмсисем патӗнчен вӗлт ҫеҫ иртсе каять.
Псы напрасно щёлкали зубами — стриж не муха: как серая молния — ж-жик мимо носа!

Шурӑ шӑлӗсене йӗрсе пӑрахрӗ те, сулахаялла тата сылтӑмалла сикрӗ, кайри урисемпе тӑпрана сирпӗтме тапратрӗ.
Оскалил белые зубы и прыгнул влево, прыгнул вправо, расправляя мускулы, и тоже стал с оттяжкой кидать задними лапами землю.

Ырӑ Артемон, хӑйӗн шурӑ шӑлӗсене кӑтартса алӑк патӗнче курӑнчӗ.
Благородный Артемон появился в дверях, показывая белые зубы.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Артемон сӑмсине айккинелле пӑрчӗ те, ҫӳлти тутине уҫса шурӑ шӑлӗсене кӑтартрӗ.
Артемон свернул в сторону нос и приподнял верхнюю губу над белыми зубами.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хуртсем унӑн шӑлӗсене тасатмашкӑн тата ҫухӑракан, чӗриклетекен алӑксене сӗрмешкӗн хӑйсенчен кирлӗ япаласем кӑларса панӑ.
Гусеницы выдавливали из себя пасту для чистки зубов и смазывания скрипящих дверей.

Анчах Буратино шӑлӗсене хытӑран та хытӑрах ҫыртса тӑрать.
Но Буратино только крепче сжимал зубы.

Буратино ҫине вӑрӑ-хурахсем тапӑнаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино хӑйӗн выҫӑ шӑлӗсене сухан ҫине тӑрӑнтарчӗ те, шатӑрт-шатӑрт тутарса, чаплаттарса ҫисе ячӗ.
Буратино вонзил голодные зубы в луковицу и съел её, хрустя и причмокивая.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Шушар, йывӑҫ ачана шӑлӗсенчен вӗҫертсе ярса, шӑлӗсене качӑртаттарчӗ те вӗлт кӗрсе кайса ҫухалчӗ.
Шушара, выпустив деревянного мальчишку, скрипнула зубами и скрылась.

Анчах та вӑл, вӑйран шӗлтӗрех сулӑннӑскер, халха питӗркӗҫне тытнипех хӑлӑп тимӗри ҫумне пуҫӗпе тирӗнчӗ те, хулпуҫҫийӗсене чӗтретсе, шӑлӗсене ҫыртса, эрлӗклӗн-тӑвӑнчӑклӑн макӑрса ячӗ.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тепри тӳрӗ те ӑслӑ кӗнекесен святой сывлӑшӗ ӑшне кӗрсе тухнӑскер, куллен-кун пулакан хӑрушӑ япаласен ҫӗнтерӳллӗ вӑйне астуса тӑрса, ҫав вӑй ҫӑмӑллӑнах унӑн пуҫне татма пултарнине, вараланчӑк ура тупанӗпе пусса чӗрине лапчӑтса хума пултарнине сисетчӗ, вара кирек мӗнле тавлашма та, ҫапӑҫма та хатӗр пулса, ват шӑлӗсене ҫыртса, чышкисене чӑмӑртаса пит хыттӑн хирӗҫ тӑратчӗ.
Другой, крещенный святым духом честных и мудрых книг, наблюдая победную силу буднично страшного, чувствовал, как легко эта сила может оторвать ему голову, раздавить сердце грязной ступней, и напряжен но оборонялся, сцепив зубы, сжав кулаки, всегда готовый на всякий спор и бой.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Каҫхи апат хыҫҫӑн аҫа ҫури шӑлӗсене тасатни тата шӗвӗр карланкӑ мӑкӑльне мӑкӑртса, ҫӑварне чӳхени хуҫа арӑмне темшӗн ӑраснах тарӑхтаратчӗ.
Ее почему-то особенно раздражало, когда вотчим после ужина чистил зубы и полоскал рот, выгибая острый кадык.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Акӑ тата тепри тухса тӑчӗ, — шӑлӗсене йӗрсе пӑрахрӗ те аманнӑ йытӑ пек туртӑнса авкаланать.
Вот явился еще один — оскалил зубы и судорожно изгибается, точно раненая собака.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ мастерскоя кӗрсен, пӗр виҫ-тӑват кунтан, хоругвӗсем ҫыракан мастер, донской казак Капендюхин, хитре те пит вӑйлӑ ҫын, ӳсӗр тавӑрӑнчӗ те, шӑлӗсене хытӑ ҫыртса лартса, хӗрарӑм куҫӗ пек ҫулӑ куҫӗсене хӗссе, ним те шарламасӑр пурне те тимӗр пек ҫирӗн чышкисемпе хӗнеме тапратрӗ.
Через несколько дней после того, как я поступил в мастерскую, мастер по хоругвям, донской казак Ка-пендюхин, красавец и силач, пришел пьяный и, крепко сцепив зубы, прищурив сладкие, бабьи глаза, начал молча избивать всех железными кулаками.

Калинкке патӗнчен килхушшинелле тухакан крыльца патне иртме пулать, анчах килхушши варрине пыма ҫук: хуҫи пекех хӗрлӗ тӗслӗ темӗн пысӑкӑш йытӑ, шӑлӗсене йӗрсе, килхушши урлӑ карнӑ пралук тӑрӑх сӑнчӑрне чӑнкӑртаттарса пӗрмай каллӗ-маллӗ чупкалать.
От калитки к крыльцу, выходящему во двор, пройти можно, но в середину двора нельзя: огромный пес, такой же рыжий, как и сам хозяин, оскалив пасть, бегал вдоль протянутой поперек двора проволоки, на которой каталось взад-вперед рыскало цепи.

Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.

Смурый салтака ячӗ те, аллисене ҫурӑм хыҫнелле пытарса, хир сысни пек шӑртсене тӑратса, шӑлӗсене хӑрушшӑн йӗрсе пӑрахса халӑх патнелле пыма тытӑнчӗ.
Смурый выпустил солдата и, спрятав руки за спину, пошёл на публику кабаном, ощетинившись, страшно оскалив зубы.

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Яков Иваныч макӑрнӑ пек кулкаласа, симӗс тӗслӗрех, ҫӗрӗк шӑлӗсене кӑтартса тӗрлӗрен ирсӗр япаласем ҫинчен каласа парать.
Яков Иваныч рассказывает разные мерзости, посмеиваясь рыдающим смешком, показывая зелёные, гнилые зубы.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл куҫне хӗсрӗ те, сасартӑк унӑн хаяр сӑн-пичӗ йӑл кулнипе улшӑнса тӑчӗ, хӗвелпе пиҫнӗ тачка питҫӑмартийӗсем хум пек хӑлхисем патнелле выртрӗҫ, лаша шӑлӗсем пек пысӑк шӑлӗсене уҫса кӑтартрӗҫ, уссийӗсем ҫемҫен аялалла усӑнса анчӗҫ — вӑл ырӑ кӑмӑллӑ, мӑнтӑр хӗрарӑм евӗрлӗ пулса тӑчӗ.
Он мигнул, и вдруг его свирепое лицо изменилось от широкой улыбки, толстые, калёные щёки волною отошли к ушам, открыв большие лошадиные зубы, усы мягко опустились — он стал похож на толстую, добрую бабу.

Йӑл кулнипе тачӑ та вӗт шӑлӗсене кӑтартса: — Ҫитӗ сире ятлаҫма, тискер кайӑксем-чӑхсем! — тетчӗ вӑл арӑмӗпе амӑшне.
— Довольно вам ругаться, звери-курицы! — говорил он жене и матери, обнажая мягкой улыбкой мелкие, плотные зубы.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Тепӗр чухне тата, чушкӑлла вылянӑ чух йӑлтах намӑс курса чуркӑна выляса ярсан, Кострома бакалей лавки патӗнчи сӗлӗ ларӗ хыҫне пытанчӗ, унта кукленсе ларчӗ те, ним сассӑр макӑрса ячӗ, — ҫавӑнтан хӑрамалла пекех пулчӗ: вӑл шӑлӗсене хытӑ ҫыртса лартнӑччӗ, пит ҫӑмартинчи шӑммисем тухса кайнӑччӗ, шӑмӑллӑ пичӗ чулланса хытса кайнӑ пек туйӑнатчӗ, хура, салху куҫӗсенчен шултра куҫҫуль тумламӗсем юха-юха анатчӗҫ.
Другой раз Кострома, позорно проиграв Чурке партию в городки, спрятался за ларь с овсом у бакалейной лавки, сел там на корточки и молча заплакал, — это было почти страшно: он крепко стиснул зубы, скулы его высунулись, костлявое лицо окаменело, а из чёрных, угрюмых глаз выкатываются тяжёлые, крупные слёзы.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика