Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳпкелесе (тĕпĕ: ӳпкеле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Карпов вара ӳпкелесе Беридзене: — Санӑн унран каҫару ыйтмалла, — терӗ.

Карпов с укоризной сказал Беридзе: — Извиниться тебе надо перед ним.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл чавсисем ҫине тайӑнса пуҫне ҫӗклерӗ те хуллен, ӳпкелесе, тӑрӑхламалларах кулса, чӗлхи ҫинче темле йӳҫек пуррине, ҫӑварӗнче типӗ пулнине туйса калаҫма тытӑнчӗ:

Он опёрся локтями, приподнял голову, заговорил тихо, с укором и насмешкой, чувствуя на языке какую-то горечь и сухость во рту:

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вӑл Натальйӑна, килти тарҫӑна кӑшкӑрнӑ пек, кӑшкӑра-кӑшкӑра пӑрахать, ун пирки кӑмӑлсӑр пулса, ӑна Никита ӳпкелесе; — Кӑлӑхах кӳрентеретӗн Наташӑна! — тесен, вӑл: — Эп чирлӗ ҫын, — тесе ответлерӗ.

На Наталью он покрикивал, как на работницу, а когда Никита, с упрёком, сказал ему: «Зря обижаешь Наташу!» — он ответил: — Я человек больной.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Мӗншӗн хӗре кӳрентертӗр? — ӳпкелесе ыйтрӗ вӑл.

— Зачем вы обидели ее? — укоризненно спросил он.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Арӑмӗ еннелле ҫаврӑнса пӑхса, вӑл ӑна ӳпкелесе каларӗ:

— Обернувшись к жене, Карпов посмотрел на нее с укором:

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Пӗррехинче Женя ӑна урамри пекех сивӗ пӳлӗмре ним шарламасӑр пурӑннӑшӑн ӳпкелесе те пӑхрӗ.

Женя как-то корила его за то, что он безропотно живет в комнате, где холодно, как на улице.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Унӑн ҫемйи Крымра, — ӳпкелесе каларӗ Беридзе.

Семья у него осталась в Крыму, — укоризненно сказал Беридзе.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Халӗ ӗнтӗ, Василий тус, сана тавӑрас майпа тенӗ пек, ӳпкелесе калӑп, — терӗ Залкинд.

— Теперь мой упрек тебе, друг Василий, так сказать, в отместку, — сказал Залкинд.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Ан кансӗрле ӑна, эсӗ мӗн ун хыҫҫӑн ҫӳретӗн! — ӳпкелесе каларӗ Таня.

— Оставь его в покое, что ты его преследуешь? — тихо упрекнула ее Таня.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Ун пек пулма юрамасть, — терӗ хӗр ӳпкелесе.

— Нельзя быть таким, — оказала она осуждающе.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Унӑн сӑмахӗсем Ӳпкелесе каланӑ пек илтӗнчӗҫ.

Его слова прозвучали, как упрек.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫак темиҫе сӑмах Алексее ӳпкелесе каланӑ пекех туйӑнчӗҫ.

В этих нескольких фразах прозвучал для Алексея горький укор.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Мӗншӗн петӗн? — ӳпкелесе ыйтрӗ суранланнинчен пӗр партизан.

— Зачем стрелял? — укоризненно сказал партизан раненому.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Сана капла таҫта та туртса кайма пултараҫҫӗ, — ӳпкелесе каларӑм эпӗ, — хӑвна ху тытма пӗлес пулать.

— Мало ли куда может тянуть! — сказал я укоризненно, — надо же выдержку иметь.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Ку ҫилленсе, ӳпкелесе кӑшкӑрни мар, хӑрасарах кӑшкӑрни.

В ответ на это признание в толпе раздаются невольные крики ужаса.

ХСIХ сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Чуниллисем! — тесе кӑшкӑрнӑ вӑл, ӳпкелесе.

Подлецы! — закричала она в негодовании.

LXIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Луиза ним ӳпкелесе тӑмасӑрах хӑй хушнине пӑхӑннӑшӑн, юланутпа уҫӑлса ҫӳреме пӑрахнӑшӑн вӑл хӗпӗртенӗ.

Он был доволен, что Луиза безропотно покорилась его требованию и прекратила прогулки верхом.

XXXI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ах, савнӑ улӑпӑм! — терӗ креолка, савӑнӑҫлӑн ӳпкелесе.

— Ах вы, милый великан! — сказала креолка с веселым упреком.

XI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ӳпкелесе пӗр сӑмах та каламасть, чӗрӗм ыйхӑсӑр ирттернӗ ҫӗрсем ҫинчен, хӑйӗн ыратакан урисем ҫинчен, пайтах тӑрса ирттернӗ, пайтах сукмак такӑрлатнӑ урисем ҫинчен, пӗр сӑмах та асӑнмасть…

И ни слова упрека, ни слова о своих бессонных ночах, о своих больных ногах, которые столько выстояли, столько тропинок протоптали…

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

«Сирӗн аслӑ ывӑлӑра ҫакса вӗлернӗ» текен сӑмахпа ӳпкелесе амӑшӗн чӗрине миҫе хут амантман-ши?

Сколько раз бросали матери упрек, раня ее в самое сердце: «Ваш старший сын повешен».

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех