Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑнланать (тĕпĕ: ӑнлан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пысӑк вырӑнти ҫыннӑн туй умӗнхи йывӑрлӑхӗсене тӗшмӗртсе, ҫавӑн пекех хӑйӗн тӗл лектерес ӑсталӑхне шута хурса — Давенант питӗ лайӑх ӑнланать: Ван-Конетшӑн тытӑҫӑва тухни питех те теветкеллӗ; анчах урӑхла май ҫук, тен, пӗринсӗр пуҫне — хупахҫӑ ҫапни, урамра тапӑннӑ майлах, ӑна мӗскӗнлетмӗ тесе шухӑшласа Ван-Конет ҫупка тӳссе ирттерейсен ҫеҫ.

Угадывая свадебные затруднения высокопоставленного лица, а также имея в виду свое искусство попадать в цель, Давенант отлично сознавал, насколько Ван-Конету рискованно принимать поединок; однако другого выхода не было, разве лишь Ван-Конет стерпит пощечину под тем предлогом, что удар трактирщика, так как и уличное нападение, не могут его унизить.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Тиррей икӗ уйрӑмлӑха питӗ лайӑх ӑнланать: пӗри — ӑна чун-чӗререн, хӗрӳллӗн пулӑшма ӑнтӑлни, тепри — вӗсен, каллех уншӑнах, чарусӑр-пуҫтах ҫапкаланчӑка, хӑйӗн ывӑлне тупӑшлӑ статья пек кураканскере, ирӗксӗртен, кирлӗшӗн хӗрхенни.

Тиррей отлично понимал разницу между горячим сочувствием к нему лично и необходимостью, навязанной — ради него — сочувствовать разнузданному пройдохе, усмотревшему в своем сыне доходную статью.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Давенант ӑнланать: хӗр хумханать те тӑрӑшать.

Давенант понял, что она волнуется и старается.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Галеран ҫак сценӑна шухӑшлӑн сӑнать, Давенант хӗрсене курсан самаях именчӗ, вӗсем ҫӳлти обществӑран иккенне иккӗленмесӗр ӑнланать; хӗрсем хитре, кулаҫҫӗ, шурӑ костюм тӑхӑннӑ, шурӑ шлепкепе, шурӑ чӑлхапа тата пушмакпа, сунчӑкӗсем чие тӗслӗ.

Галеран задумчиво наблюдал эту сцену, а Давенант смутился, увидев девушек, несомненно принадлежавших к обществу, красивых и смеющихся, одетых в белые костюмы, белые шляпы, белые чулки и туфли, под зонтиками вишневого цвета.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ганэль ҫакна шӑпах ҫапла ӑнланать; сых ятне тенӗ пек хурланчӑк сӑнӗнче — кӑнттам шухӑш сӗмӗ.

Ганэль так это и понял; соболезнующее, на всякий случай, лицо торговца приняло выражение тупой задумчивости.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ун тӗлӗшпе тинех тӗрӗслӗх килчӗ — вӑл ҫакна ӑнланать.

В отношении его была явлена справедливость, — он понимал это.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Каттӑркӑҫ ҫакна ӑнланать.

Каторжник это понял.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Мӗскӗнлетӳ кӑшкарӗ акӑ мӗнре: вӑл, Ягдин, Трумов умне тухса тӑрать; Трумов вӑл, Ягдин, ирӗклӗ те яка-капӑр, унчченхи пекех талантлӑ та паллӑ, пуян ҫын иккенне курать; Трумов хӑй вара намӑсне янӑ ӗнтӗ, тимӗр тылӑра, шуранка, таса мар, ырханчӑк, пурнӑҫӗ яланлӑхах хуҫӑлнине ӑнланать.

Схема этой мести заключалась в таком положении: он, Ягдин, явится перед Трумовым, и Трумов увидит, что Ягдин свободен, изящен, богат, талантлив и знаменит по-прежнему, в то время как Трумов опозорен, закован в цепи, бледен, грязен и худ и сознает, что его жизнь сломана навсегда.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Васкамаллине аван ӑнланать, ҫапах пӗр хушӑ иккӗленсе тӑчӗ, унтан вырӑнтан хускалчӗ, урам урлӑ каҫса юхан шыв патнелле утрӗ.

Постояв в нерешительности, хотя сознавал, что медлить опасно, он наконец тронулся с места, перешел улицу и стал пробираться к реке.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Тата Алисӑна суяймасса, ҫак ултав чӗрӗ пурнӑҫра пулнӑ тесе ӗнентереймессе ӑнланать.

И он не чувствовал себя способным солгать так, чтобы ложь имела плоть и кровь живой жизни.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Килне халӗ, ирхине, таврӑнма, ӗнер шухӑшланине пурнӑҫа кӗртме кая юлнине те ӑнланать.

Вчерашнее решение прийти сейчас, утром, оказывалось едва ли возможным.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Кист аялалла шунине Род лайӑх курать тата ӑнланать.

Род хорошо видел и понимал, что Кист ползет вниз.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Кунтах, кравать ҫинчех, ҫывӑрма пуҫлаканскер, — вӑл ҫакна ӳтне, вырӑна, сывлавне туйса ӑнланать, анчах шухӑшӗсем пулма пултараймасла пӑсӑлнӑ-улшӑннӑ, хупӑннӑ куҫӗсен тӗттӗмлӗхӗ вара хӑйсем тӗллӗн тухакан курӑнусемпе тулса ларнӑ.

Засыпающий еще здесь, на кровати, он сознает это, ощущая свое тело, постель, дыхание, но мысли его уже фантастически искажены, а тьма закрытых глаз полна непроизвольно возникающих сцен.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Гелли ӑна япӑх ӑнланать; кӗпи айӗнче ӳчӗ тӑрӑх шыв йӑрлата-йӑрлата юхать, пуҫӗнче пӗртен пӗр шухӑш — ҫи виттиллӗ, типӗ ҫӗре хӑвӑртрах кӗресси.

Гелли плохо понимала его; вода под платьем струилась по ее телу, поддерживая одно желание — скорее попасть в сухое, крытое место.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑл ҫак самантсенче хӑйне япӑх ӑнланать; мӗн пулса иртни ӑна тӗлӗкле туйӑнать.

Он плохо понимал себя в эти минуты; происходящее казалось ему сном.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Эппин, хушнӑ ӗҫе час тума ҫуккине хӗреснашшӗ лайӑх ӑнланать

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Сӑпани вунҫиччӗри хӗр мар, ку сӗнӳ мӗне пӗлтернине лайӑх ӑнланать.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫавнашкал кулӑ мӗне пӗлтернине Сӑпани хӗрарӑм чунӗпе тӳрех ӑнланать.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Калюков хӑй тусӗсен чӗлхине самаях чухлать ӗнтӗ, уҫҫӑнах калаҫаймасан та, ҫын каланине чиперех ӑнланать.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫук, Калюк Антунӗ ухмах мар, аманнӑ ҫынна ушкӑнпа ҫӗнтерни нимӗнле паттӑрлӑх та, нимӗнле хӑват та маррине лайӑх ӑнланать.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех