Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Коридоралла виҫӗ алӑк тухатчӗҫ, вӗсенчен иккӗшӗн хыҫӗнче проституткӑсем пурӑнатчӗҫ, виҫҫӗмӗш хыҫӗнче — семинаристсем хушшинчен тухнӑ чахоткӑллӑ математик, вӑрӑм, ырхан, хӑрушла сӑнлӑ, хӗрлӗрех тӗслӗ хытӑ ҫӑмпа витӗннӗ, кӗлеткине вараланчӑк кипкесемпе аран-аран пытаркаланӑ ҫын пурӑнатчӗ: кипки ҫурӑкӗсем витӗр унӑн кӑвакрах ӳчӗ ҫӳҫенчӗклӗн ҫутӑлса тӑратчӗ те айӑк пӗрчи шӑммисем курӑнатчӗҫ.

Три двери выходили в коридор, за двумя жили проститутки, за третьей — чахоточный математик из семинаристов, длинный, тощий, почти страшный человек, обросший жёсткой рыжеватой шерстью, едва прикрытый грязным тряпьём; сквозь дыры тряпок жутко светилась синеватая кожа и рёбра скелета.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

— Ҫук, шывӗ сивӗ… — ответленӗ Званцев, Саша куҫӗсенчен ҫӳҫенчӗклӗн пӑрӑнса.

— Нет, холодна вода… — ответил Званцев, ежась под взглядом Саши.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Казармӑна кӗрсен, хӑйне евӗрлӗ йывӑр сывлӑш, темиҫе ҫӗр ҫын харлаттарса ҫывӑрнӑ сасӑ мана хытӑ тӗлӗнтерчӗ, хамӑра ертсе пыракан салтакпа пуринчен малта нарсем хушшипе ҫирӗппӗн пуса-пуса утакан Зухин хыҫҫӑн пынӑ мӑй, эпӗ кашни рекрут ҫине ҫӳҫенчӗклӗн пӑха-пӑха илтӗм, кашнинех Семеновӑн ман асра юлнӑ сарлака та тӗреклӗ кӗлеткипе танлаштартӑм, эпӗ унӑн кӑвакарнӑ ҫӳҫӗ тӑрмаланчӑк пулнине, шурӑ шӑлӗсене, йӑлтӑркка куҫӗсем салхуллӑ пулнине астӑватӑп.

Вступив в казарму, меня поразил особенный тяжелый запах, звук храпения нескольких сотен людей, и, проходя за нашим проводником и Зухиным, который твердыми шагами шел впереди всех между нарами, я с трепетом вглядывался в положение каждого рекрута и к каждому прикладывал оставшуюся в моем воспоминании сбитую жилистую фигуру Семенова с длинными всклокоченными, почти седыми волосами, белыми зубами и мрачными блестящими глазами.

ХLIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫинӗ чух ҫӳҫенчӗклӗн шӳт тӑваҫҫӗ, кулаҫҫӗ.

За едой нервно шутили и смеялись.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Шыв ҫийӗн хӑмӑшсем ҫӳҫенчӗклӗн тайӑла-тайӑла илеҫҫӗ:

Качаются над водой строгие камыши:

24 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Унтан вӑл хӑй таврашӗнчи тырра ытамласа илсе кӑклать те, кӗлтене ҫыхса, урапи патне таврӑнать, хӑй ҫаплах ахӑлтатать, хӗвел хӗртсе ӑшӑтайман сивӗ шывран ирех ҫӑвӑнса тухнӑ ҫын пек ҫӳҫенчӗклӗн хул пуҫҫийӗсене чӗтреткелет.

Захватил вокруг себя, будто обнимая, огромную охапку, выдернул, связал в сноп и вернулся к телеге, все еще похохатывая и знобко передергивая плечами, как самый ранний купальщик, выходящий из холодной, не обогретой солнцем воды.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Аксинья кӗре ӳтлӗ ҫаврака хулпуҫҫине тутӑрӗпе ҫӳҫенчӗклӗн кӗптесе тытрӗ.

Аксинья зябко укутала шалью покатые смуглые плечи.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗртен-пӗр хут ҫеҫ вӑл темле ҫӳҫенчӗклӗн кӑртлатса тапса илчӗ.

И дрогнуло оно единственный раз.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорин алӑ шӑнӑрӗсене ачашшӑн сӗртӗнсе ҫупӑрланӑ май вӑл ҫӳҫенчӗклӗн чӗтренсе илчӗ:

Любовно касаясь мышц на руке Григория, она вздрогнула:

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Быхов урамӗсем тӑрӑх туллашса ҫӳрекен вичкӗн ҫил каснипе питне ҫӳҫенчӗклӗн пӗркелентернӗ те сапаланчӑк ҫӑлтӑрлӑ сивӗ тӳпе ҫине хӗсӗк куҫӗпе тинкерсе пӑхса пырать.

Он морщился от холодного, плутавшего по быховским уличкам ветра, щурил узенькие прорези глаз на морозное вызвездившееся небо.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Вӑл тутисене ҫӳҫенчӗклӗн чалӑштарса илчӗ.

— Он с содроганием скосил губы.

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.