Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑлӑнӑҫ сăмах пирĕн базăра пур.
ҫӑлӑнӑҫ (тĕпĕ: ҫӑлӑнӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Умра, тинӗсри ҫӑлӑнӑҫ маякӗ пекех, тӑваткал кантӑк ҫути саррӑн курӑнса тӑрать…

Впереди, как спасительный маяк, светился желтый квадрат окна…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Хӑрушӑ пулса кайрӗ, анчах ҫӑлӑнӑҫ кантра Синицкие тытса тӑрать-ха, вӑл ӑна путма памасть.

Стало страшно, но спасительная веревка удерживала Синицкого и не давала тонуть.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Аслӑ куҫсенче ҫӑлӑнӑҫ шанӑҫӗ ҫук.

В них были и ум и безнадежность.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ҫил-тӑман айне лекнӗ ҫын ҫапла ӑнсӑртран тӗл пулнӑ шалашра ҫӑлӑнӑҫ шырать.

Так застигнутый пургой путник видит спасение от снежных вихрей в случайно подвернувшемся шалаше.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Эпир ҫӑлӑнӑҫ кӗтмен, ҫил-тӑвӑл ӳкернӗ йывӑҫсем хушшине кӗрсе ларса, перкелешме тытӑнтӑмӑр, хамӑрӑн пурнӑҫа хаклӑраха пама хатӗрлентӗмӗр.

Избавления мы не ждали, отстреливались, засев в буреломе, и приготовились к тому, чтобы подороже продать свою жизнь.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫӑлӑнӑҫ промышленнӑҫа аталантарса пынинче кӑна пулнине ыранах ӑнланмасан, вӑл пӗтет…

Он погибнет, если завтра не поймёт, что его спасение в развитии промышленности…

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ӗнен эсӗ: савӑнӑҫ — пур хурлӑхран та ҫӑлӑнӑҫ!

Ты — верь: веселье — от всех бед спасенье!

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫӑлӑнӑҫ кӗтмен ҫӗртен, ним курӑнми ахӑракан юр ӑшӗнчен кассӑн-кассӑн вӗрекен ҫил тӗртсе кӑларнӑ пек, ҫын сӑнарӗпе килсе тухрӗ.

Спасение пришло неожиданно — в образе человека, словно вытолкнутого порывом ветра из непроницаемой снежной завесы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Унӑн чӗркуҫҫийӗ ҫине, ҫӑлӑнӑҫ шыранӑ пек, пӗр вунӑ ҫулхи ача хӑйӗн персе шӑтарнӑ пуҫне хунӑ.

Как бы ища спасения, в ее колени уткнулся лицом мальчик лет десяти с пробитой головой.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Тек пеме май ҫук ӗнтӗ, паллах, маншӑн ҫӑлӑнӑҫ ҫук: анчах сасартӑк пичче малалла чупса тухать, хӗҫпе вӑл, а эпӗ пӑшал ярса тытатӑп, вара эпир иксӗмӗр те салтаксемпе пӗрле чупма тытӑнатпӑр.

Уж стрелять нельзя, и — конечно, мне нет спасенья; только вдруг брат выбежит вперед с саблей, и я схвачу ружье, и мы вместе с солдатами побежим.

8 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ҫӑлӑнӑҫ халь хӑвӑрт тапранса кайнинче ҫеҫ.

Сейчас спасение только в быстроте.

IV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Дик Сэнд хӑйӗншӗн ҫӑлӑнӑҫ ҫуккине ӑнланчӗ.

Дик Сэнд понял, что для него нет спасения.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вилӗмре те ҫӑлӑнӑҫ шыраймарӗ вӑл, мӗншӗн тесен хӑйпе пӗрле унӑн пӗчӗк ывӑлӗ!

Она не могла даже искать избавления в смерти, потому что с ней был ее сын!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫӑлӑнӑҫ тулаш енчен ҫеҫ килме пултарать, анчах ӑҫтан килтӗр вӑл?

Спасение могло прийти к нему только извне — но откуда оно пришло бы?

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унта вӗсем, тен, ҫӑлӑнӑҫ тупӗҫ.

Там, возможно, все они найдут спасение.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫакӑнтан килет пирӗн ҫӑлӑнӑҫ.

От этого зависит наше спасение.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак сӑмахсем ҫӑлӑнӑҫ ҫинчен пӗлтернӗ евӗрлех янӑраса кайнӑ.

Эти слова звучали как спасение.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Ҫӑлӑнӑҫ шыраса салтаксем тӗрлӗ еннелле сапаланса пӗтнӗ.

Солдаты ринулись в разные стороны, ища спасения.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

Каҫ хыҫҫӑн каллех иккӗмӗш тӗтреллӗ ир пулнӑ, — анчах вӑл та поляксене ҫӑлӑнӑҫ кӳмен.

За ночью наступило второе холодное и туманное утро, но и оно не принесло полякам спасения.

Иван Сусанин // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 20–36 с.

Мӗнле те пулин чӗрчун ҫак чӑтлӑха ҫитсе хӑйсене ҫӑлӑнӑҫ ҫулӗ ҫине кӑларса ярасса ӗмӗтленсе вӗсем кашни пӗчӗк сассах итленӗ.

Люди жадно ловили каждый маленький шорох, надеясь, что какая-нибудь живая душа заглянет в эту чащу и укажет путь к спасению.

Иван Сусанин // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 20–36 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех