Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫыранран (тĕпĕ: ҫыран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Бот ҫыранран шалалла кӗрсен кермене хирӗҫле пристаньрен мар, ҫак йӗке хӳре гаванӗнчен тухнин сӑлтавне тинех тӗшмӗртрӗм: кунта пире никам та асӑрхаймасть.

Когда бот отошел от берега, я догадался, отчего выплыли мы из этой крысиной гавани, а не от пристани против дворца: здесь нас никто не мог видеть.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ шывра чӗр куҫҫи таран пыратӑп, ҫыранран аяккарах та аяккарах, тарӑн ҫӗрелле, сасартӑк такӑнтӑм та — темӗн хытӑскертен уран пуҫ пӳрнипе лектертӗм.

Я шел по колено в воде, все дальше от берега, на глубину и споткнулся, задев что-то твердое большим пальцем ноги.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫыранран тӳрӗ капмар аллейӑна ҫурма ункӑ евӗр картлашкасемпе улӑхрӑмӑр та улӑп йывӑҫсен хушшипе пыратпӑр.

От берега по ступеням, расположенным полукругом, мы поднялись в огромную прямую аллею и зашагали меж рядов гигантских деревьев.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Блюм сехетне пытарчӗ, тутине пӑчӑртаса ҫыртнӑ та шывалла тӗмсӗлет, унтан ҫӗкленчӗ, кӑштах уткаласа ҫӳрерӗ — ҫыранран хӑпмасӑр, вара таврӑнчӗ те малтанхи вырӑна пырса ларчӗ.

Блюм спрятал часы, продолжая кусать губы и смотреть на воду; затем встал, походил немного, стараясь не удаляться от берега, возвратился и сел на прежнее место.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Хӗвел анӑҫалла васкать, чӑнкӑ ҫыранран ҫил вӗҫсе килчӗ, чӳрече каррисене сирчӗ, вӗсен самантлӑх ӳкекен хушӑкӗнче кантӑк умӗнче ӳсекен йывӑҫсен сӑмалаллӑ сарлака ҫулҫисем курӑнса кайрӗҫ.

Солнце торопилось к закату; ветер, налетая с обрыва, отдувал занавесь, и в мгновенную, опадающую щель ее виднелись широкие смолистые листья деревьев, росших за окнами.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Калаҫу пӗлтерӗшлӗ мӗнле ӗҫ пирки пулассипе аптӑраса тата ӗнерхи каҫа-ҫӗре шлюпка ҫинче сивӗре, ҫыранран аякра, кокаинлӑ карапа кӗтсе ирттернӗшӗн, анчах лешӗ паллӑ мар сӑлтавпа килейменшӗн, ҫавӑнпах вара чирленӗшӗн ӳпкелешсе Ботредж Галерана хирӗҫ вырнаҫрӗ.

Недоумевая, о каком важном деле предстоит разговор, и жалуясь, что всю прошлую ночь дрожал от холода на шлюпке, далеко от берега, в ожидании судна с кокаином, не явившегося по неизвестной причине, а потому простудился, Ботредж сел против Галерана.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хумсем ҫинче силлене-силлене шлюпка ҫыранран шалалла куҫать, акӑ ун ҫинелле те пеме тытӑнчӗҫ.

Отойдя от берега, шлюпка качалась на волнах, и в нее уже стреляли с берега.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Тӗттӗмленнӗ авӑкра траверсра Покет ҫутисем йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ те — «Упа ами» кӑткӑс курнӑҫусенчен пӑрӑнас йӳтӗмпе ҫыранран уҫӑ океана тухрӗ.

Уже стало темнеть, когда на траверсе заблестели огни Покета, и «Медведица» удалилась от берега в открытый океан, во избежание сложных встреч.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унӑн сулли ял пӳрчӗсемпе танлашма пуҫланӑччӗ кӑна — ҫыранран кимӗ тухрӗ; унта сухаллӑ виҫӗ улӑп ларать; вӗсем сулӑ ҫумне пырса чарӑнчӗҫ, ун ҫине анчӗҫ те ҫавӑнтах Мардран сулла сутма ыйтрӗҫ.

Едва его плот поравнялся с домами села, как с берега выехала лодка, управляемая тремя бородатыми великанами; они причалили к плоту и взошли на него, тотчас предложив Марду продать плот.

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Хӑйне хӑй вӗлерӳҫӗ ҫак самантра пач кӗтмен ҫӗртен аялалла вирхӗнчӗ, кимӗ ҫине кӗрсе ларчӗ те самантрах ҫыранран хӑпрӗ, старик пӳрнисем — йӑрӑлӑхӗ йӑшнӑран — вӑйлӑн авӑсакан кӗсменпе кӗрешме мехел ҫитереймерӗҫ, кимме хӗрринчен ҫатӑрласа тытма дюйм ҫеҫчӗ, анчах тӑсӑлнӑ хальлӗнех юлчӗҫ.

как самоубийца, воспряв, неожиданно кинулся вниз, завладел лодкой и отплыл в тот момент, когда пальцы старика, менее проворного, чем судорожная работа веслом, на дюйм лишь не достигнув борта, остались протянутыми к убегающей лодке.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

— Ӑмсанатӑн-и? — ыйтрӗ унран ҫыранран каҫхи Гном — пулӑсемпе лӗпӗшсен шухӑшӗсене вулама пӗлекенскер.

— Завидуешь? — спросил ее с берега ночной Гном, умевший читать мысли рыб и бабочек.

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

«Бельфор» шхунӑна, Кальдероран Вальпарайзона ҫӑм турттарса ишекенскере, ҫыранран аллӑ мильӑра штиль чарса лартрӗ.

Шхуна «Бельфор», шедшая из Кальдеро в Вальпараисо с грузом шерсти, была застигнута штилем на расстоянии пятидесяти морских миль от берега.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Сулахайри вашмӑк ҫыранран тикӗс улӑх тӑсӑлса выртать; юхан шывран инҫех мар станцин черепица ҫи виттийӗ курӑнать.

Низкий слева берег был ровным лугом; невдалеке от реки виднелись черепичные станционные крыши.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Килекене ҫыранран епле те пулин аякра тытса чарас йӳтӗмпе Нок хыпалансах ҫухалчӗ.

Он торопливо скрылся, желая перехватить идущего как можно далее от воды.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

«Рикша» кайнӑ хыҫҫӑн икӗ кун иртсен Хуан Гонзалес Джоанна упӑшкипе, Антониопа, пулӑ тытма кайрӗ, — ҫийӗнчех таврӑнчӗ те евитлерӗ: ҫыранран ҫур мильӑра вӗсем йӑлтӑркка ҫаврака япала курнӑ, пӑта нумай ҫапса тултарнӑскер хум ҫинче чӳхенсе выртать имӗш.

Два дня спустя после ухода «Рикши» Хуан Гонзалес, ездивший с Антонио, мужем Джоанны, ловить рыбу, — вернулся рано и объявил, что в полумиле от берега замечен был ими круглый блестящий предмет, усеянный гвоздями и качавшийся на волнах.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Вӑл майӗпен-майӗпен, ҫапкалана-ҫапкалана ҫыранран шалалла йӑраланать, ӑна курма пӑрахасран куҫне чарсах сӑнать Фуль.

Она постепенно, барахтаясь, уползала от берега, и Фуль, чтобы не потерять ее из виду, напряг зрение.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Халӗ пурин ӗренки те малтанхиех, авӑснӑ май кӗсмен чӗриклетет, сулахай ҫыранран ӑшӑ сывлӑш киле-киле ҫапать.

Все приняло обыкновенные размеры, мирно поскрипывали уключины, слева тянуло теплым, береговым воздухом.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Леш енче, ҫыранран шыва хӑлаҫа тӑсӑлакан хӑма пусма ҫинче, вӑтам ҫулсенчи хӗрарӑм кӗпе ухать.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пӗр хушӑ «Вӑрттӑнлӑх» ирӗк тинӗсре, ҫыранран инҫетерех, ишрӗ; кӑнтӑрла тӗлнелле аякри ҫыран уҫӑлчӗ.

Некоторое время «Секрет» шел пустым морем, без берегов; к полудню открылся далекий берег.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

«Вӑрттӑнлӑх» ҫыранран пӑрӑнса тинӗселле ҫул тытрӗ.

«Секрет» шел в море, удаляясь от берега.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех