Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫуса (тĕпĕ: ҫу) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пӳлӗме тирпейлесе кӗпе-йӗм ҫуса пӗтерчӗ ҫеҫ — хваттерте шӑнкӑрав сасси янӑраса кайрӗ: Зина иккен.
Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Кашӑк-тирӗке ҫуса тирпейленӗ хыҫҫӑн ыранхи уроксене хатӗрленме кӗрсе ларчӗ.
Куҫарса пулӑш

Вӑл ывӑлӗн япалисене пуҫтарчӗ те пӳлӗме ҫуса тирпейлерӗ, савӑк кӑмӑлпа килӗ еннелле утрӗ.
Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Общежитин столовӑй валли уйӑрнӑ пӳлӗмне ҫуса тирпейлерӗ.
Куҫарса пулӑш

Хунямӑшӗ тасатса-тирпейлесе пурӑннӑран халиччен кӗпе-йӗм ҫуса та, урай сӗрсе те курман вӗт вӑл.
Куҫарса пулӑш

Олеся тухса кайнӑ хыҫҫӑн пӳрте сивӗ шывпах ҫуса тухрӗ Аня.
После того как Олеся ушла, Аня вымыла дом холодной водой.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Витя, ман санпа калаҫмалли пур, — каҫхи апат хыҫҫӑн чашӑк-тирӗке ҫуса хунӑ май упӑшкине алӑран пырса тытрӗ Аня.
— Витя, мне с тобой поговорить надо, — моя после ужина посуду, однажды Аня взяла мужа за руку.

— Хӑҫанччен ҫапла калаҫмасӑр пурӑнасшӑн эс? — кашӑк-чашӑка ҫуса пуҫтарса хурсан сӑмах хушрӗ арӑмӗ.
— Доколе ты будешь молчать? — сказала жена, умыв и убрав посуду.

Урайне те ҫуса тухнӑ иккен.
Оказывается, и пол вымыли.

Тап-таса ҫуса тасатнӑ витрисене сӗтел ҫине ӳпӗнтерчӗ те аллине ҫӑраҫҫи ярса тытрӗ.
Опрокинул на стол чисто вымытые ведра и взяла в руки ключи.

Кунта халӗ ҫеҫ ҫумӑр ҫуса иртсе кайнӑ.
Здесь только что прошел сильный ливень.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Халӗ ҫеҫ ҫумӑр ҫуса иртсе кайрӗ.
Только что прошел дождь.

Хыватӑп та, халех пусӑ кутӗнче ҫуса тасататӑп.
Я их сейчас у колодца выстираю.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Кукӑр сӑмсаллӑ Людендорф генералӑн ватӑ, анчах та лайӑх ҫуса тасатнӑ пӗркеленчӗклӗ шупка-хӗрлӗ сӑн-пичӗ тӑпӑ та хаяррӑн курӑннӑ, тӑрӑ куҫӗсем унӑн сиввӗн пӑхнӑ; пӑтӑркка ӳтлӗ янахӗ сӑрӑ тӗслӗ сюртукӗн тӑратса янӑ ҫухи ҫине йӑтӑнса аннӑ.
Старческое, с чисто промытыми морщинами, с твердым, согнувшимся на кончике, носом, розовое лицо генерала Людендорфа было неподвижно и строго, в глазах — ясность и холод, лишь дряблый подбородок отечески лежал на стоячем воротнике серого военного сюртука.

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫӗрӗпе йӗпе юp ҫуса пысӑк чӳрече кантӑкӗсем ҫумне ҫыпҫӑна-ҫыпҫӑна ларать.
Всю ночь мокрый снег лепил в большие окна.

Виҫӗ арматурщик пӗрремӗш хутри юр ҫуса лартнӑ бетон ҫине ӳкнӗ.
Три арматурщика упали на занесенный снегом бетон первого этажа.

Виҫӗ рабочи 4-мӗш хутран ӳкнӗ // Софья Савнеш. https://chuvash.org/news/30571.html

Черепица хушшинчи шӑтӑксем витӗр кунта ҫип пек ҫинҫе ҫутӑ йӗрӗсем шуса кӗреҫҫӗ, вӗсем ҫуса тӑракан ҫумӑр пек те курӑнаҫҫӗ.
Сквозь отверстие в черепице просеивались тоненькие матовые струйки, густые, как дождь.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Ӑна ҫуса е сапласа памалли япаласем пулсан, илсе кил эсӗ.
— Если что надо ему постирать или заштопать, вези сюда.

9 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Уяв тӗлне тирпейленӗ, ҫуса тасатнӑ кухньӑра Эмиль, унӑн ашшӗпе амӑшӗ, Ида йӑмӑкӗ, Альфредпа Лина тата Крюсе-Майя лараҫҫӗ.
Все они — и Эмиль, и мама, и папа, и сестрёнка Ида, и Альфред, и Лина, и Крёсе-Майя — сидели вместе в празднично убранной кухне.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Тултартӑрах ҫуса ҫак юр, уншӑн пулсан халӗ пӗрех.
Пусть снег валит сколько угодно, ему теперь уже безразлично.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика