Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫук, ачаш сӑмахсем кирлӗ мар, вӗсем чӗрене ҫураҫҫӗ».

Нет, нежных слов не нужно, они разорвут сердце…»

Реферат // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Унтан матроссем, качаллӑ атӑ тӑхӑнса, улӑп ҫурӑмӗ ҫине хӑпарса каяҫҫӗ те ҫурӑмӗ ҫинчи ҫу сийне пуҫӗнчен пуҫласа хӳри патне ҫитиччен пӗр пек тӑрӑхсене ҫураҫҫӗ, унтан ҫак тӑрӑхсене пайӑн-пайӑн, фут ҫурӑ хулӑнӑш касса, татӑкӗсене пичкене хурса трюма антараҫҫӗ.

Тогда матросы, надев сапоги с шипами на подошвах, должны будут взобраться на спину гиганта, рассечь слой покрывающего его жира на параллельные полосы от головы до хвоста, затем разделить эти полосы поперек на ломти толщиной в полтора фута, разрезать каждый на куски, уложить в бочки и спустить их в трюм.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Кӗтмен ҫӗртенех йывӑҫ тураттисем ҫакланаҫҫӗ, тумтирсене ҫураҫҫӗ, пит-куҫа тата ал-урана чӑрмалаҫҫӗ.

Сучья цеплялись, рвали одежду, царапали лицо и руки.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӗчӗк сливӑсене икӗ енчен пӳрнепе хытӑ пусса ҫураҫҫӗ те, ҫӗҫӗ вӗҫӗпе вӑррине кӑларса илеҫҫӗ.

Мелкую сливу сжимают с концов, так чтобы она лопнула, и ножом удаляют косточку.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Мӑйӗпе ҫурӑмне вилкӑпа тытса тӑраҫҫӗ, ҫурӑмне тӑрӑххӑн ҫӗҫӗпе ҫураҫҫӗ.

Вилку втыкают между шейкой и спинкой, шейку вспарывают ножом вдоль.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Тав сӑмахӗ вырӑнне ачасем вутӑ татса ҫураҫҫӗ, юр тасатаҫҫӗ, пахча пӑхаҫҫӗ.

В знак благодарности мальчишки теперь ему и дрова пилят, колют, и снег с крыши счищают, и сторожат.

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӗреслӗ урам варринче хӑма ҫураҫҫӗ.

Вон на перекрестке улиц пилят доски.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пульӑсем шӑхӑрса каҫхи тӗксӗме ҫураҫҫӗ.

Пули, летавшие во всех направлениях, со свистом рассекали ночной мрак.

III. Пӗчӗк ҫарсемпе пысӑк ҫапӑҫусем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Пашӑшӑн ку пысӑк ҫухатӑвах мар, — тата ҫав тӗлпулусем ман чуна ҫураҫҫӗ ҫеҫ!

— Для Паши это не велика потеря, да и мне эти свидания только душу рвут!

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Умра каллех вӗсен сӑнӗсем, хырман янахсем ҫинче — хӗрлӗ шӑрт, кулӑ, кӑшкӑру, ирсӗр аллисем унӑн кӗлеткине хыпкӑч пек тытаҫҫӗ, аллисене каялла пӑраҫҫӗ, урисене туртса ҫураҫҫӗ.

 И опять лица, рыжая щетина небритых подбородков, хохот, окрики и железные клещи омерзительных рук на ее теле, на вывернутых руках, раздираемых силой ногах.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ӳт-тире ҫураҫҫӗ, шӑммисене хуҫаҫҫӗ?

Рвут тело, ломают косточки?

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унтан аякра-аякра тӑсмак сулӑ курӑнса каять, ун ҫинче пӗр-пӗр услапӗ вутӑ ҫурать — сулӑ ҫинче яланах вутӑ ҫураҫҫӗ — сулмаклӑн аялалла анакан пуртӑ ялкӑшса илет, унӑн сасси хӑй тепӗр хут ҫӳлелле ҫӗкленсен тин илтӗнет, шыв ҫинче сасӑ час ҫитмест.

Потом видишь, как далеко-далеко по реке тянется плот и какой-нибудь разиня колет на плоту дрова, — они всегда норовят колоть дрова на плоту, — видишь, как сверкает опускающийся топор, но ничего не слышишь; видишь, как опять поднимается топор, и только когда он занесен над головой, слышится: «трах!» — так много времени нужно, чтобы звук долетел по воде.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тупӑсем пенипе пур ҫӗрте те ҫиҫӗм ҫиҫнӗ чухнехи пек ялтӑртата-ялтӑртата илет, «катюшӑсен» ҫулӑмлӑ чӗлхисем ҫӗмӗрен пек аяккалла ывтӑнаҫҫӗ, йывӑр бомбардировщиксен сассисем тӳпене ҫураҫҫӗ.

Повсюду — вспышки выстрелов, огненные стрелы «катюш», гул тяжелых бомбардировщиков.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вилнӗ паттӑрсен тӑванӗсемпе юлташӗсем хӑйсен ҫинчи кӗписене ҫураҫҫӗ, чӑмӑрӗсемпе кӑкӑрӗсене ҫапаҫҫӗ, пичӗсемпе хулпуҫҫийӗсене шапа хуранӗсемпе чӗреҫҫӗ.

Родные и друзья павших воинов раздирали на себе одежды, били себя кулаками в грудь, царапали себе лица и плечи острыми ракушками.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унчченхи евӗрлех хирӗ-хирӗпе амарильсем, ҫеҫпӗлсем, тилпӗренсем ҫеҫке ҫураҫҫӗ.

По-прежнему кругом цвели поля амарилий, фиалок, дурмана.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Нимӗҫсене партизансем ҫунтараҫҫӗ кӑна, е пӑшалсемпе персе ӳкереҫҫӗ е кӗреҫесемпе те пуртӑсемпе ҫапа-ҫапа пуҫӗсене ҫураҫҫӗ.

Подпрыгивали и падали немцы от партизанских пуль, от ударов топоров и лопат.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Халь те ҫуртсем пӗр ҫутӑсӑр, анчах таҫта шӑв-шав илтӗнет, картишсенче вутӑ ҫураҫҫӗ: хӑшпӗр пӳртсен мӑрйисенчен тӗтӗм тухса ҫилпе саланать.

И сейчас дома стояли без единого огонька, а тишины не было: слышались спорящие голоса, во дворах стучали топоры — кололи дрова; над некоторыми трубами рвались на ветру хвосты дыма.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чӗрене ҫураҫҫӗ.

Душу рвут.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Винтовка патронӗсем, ҫав тери пысӑк ҫапӑ ҫӗклемӗ ҫуннӑ пек, ҫурҫӗрчченех шартлатса тӑраҫҫӗ, снарядсем пӗтӗм тавралӑха кисретсе ҫураҫҫӗ.

До полуночи, как огромный ворох горячего хвороста, трещали винтовочные патроны; обвально прогрохотали взорвавшиеся снаряды.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑмӑр кӑвак тӗс ҫапнӑ тӳпене каҫсерен прожектор ҫутӑсем урлӑ-пирлӗ таткаласа ҫураҫҫӗ, ҫине-ҫинех тӗксӗм асамат ҫутипе ялтӑртатса ҫиҫеҫҫӗ, пӗр-пӗрне куҫ хӗсмелле выляҫҫӗ, ҫав вырӑнтан вӑрҫӑ вут-хӗмӗпе унӑн авкаланса явӑнакан ҫулӑмне сӑнакан ҫынсен чунӗсене акӑш-макӑш шиклентерсе пӑлхатаҫҫӗ.

По ночам далекое фиолетовое небо кромсали отсветы прожекторных лучей, они сияли радужно-тусклыми зарницами, перемигивались, заражали необъяснимой тревогой тех, кто отсюда наблюдал за вспышками и заревами войны.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.