Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫил пулсан, ҫунатсем ҫавӑнтах ҫавӑрӑнма тытӑнаҫҫӗ.

Крылья начнут вертеться.

Ҫил вӗрни мӗне кирлӗ? // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Нанду — Кӑнтӑр Америка тӳремлӗхӗсенче пурӑнакан кайӑк, ҫамрӑк нанду какайӗ питӗ тутлӑ; ку вӑл вӑйлӑ кайӑк, хӑш-пӗрисен пӗвӗ икӗ метртан та иртет, тӳрӗ сӑмсаллӑ, унӑн ҫӑра кӑвак тӗклӗ вӑрӑм ҫунатсем, уринче чӗрнеллӗ виҫӗ пӳрне, — ҫакӑнпа нанду икӗ пӳрнеллӗ африка страусӗсенчен чылай уйрӑлса тӑрать.

Нанду — довольно обычный житель южноамериканских равнин, и мясо молодых нанду очень вкусно; это сильная птица, ростом иногда более двух метров, с прямым клювом, у нее длинные крылья с густым синеватым оперением, а на ногах три когтистых пальца, чем нанду существенно отличается от двупалых африканских страусов.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унӑн ӗнтӗ йӑлтӑркка тӗклӗ ҫунатсем те ҫитӗнчӗҫ.

У нее появились крылышки с глянцевыми перышками.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Горизонт хӗрринче, шывпа пӗлет пӗрлешнӗ ҫӗрте, шурӑ ҫунатсем курӑннӑ.

На краю горизонта, где небо сливалось с водой, показались белые крылья.

Тӑван ҫӗршыв чысӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 37–51 с.

Карапсем ҫинчи шурӑ ҫунатсем пек курӑнакан паруссем ҫывхарсах килнӗ.

Белые корабельные крылья росли, приближались.

Балтика хуралӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 3–19 с.

Вӑл ҫанӑ ҫине ҫунатсем ӳкернӗ паллӑллӑ летчик тумтирӗ тӑхӑннӑччӗ.

Он был в лётной форме с крылышками на рукаве.

Вӑрҫӑ кунӗсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Мӑшӑр ҫунатсем пек, вӗсем пӗр тӗрлӗ те пӗр хурӑмлӑ.

Словно крылья одной птицы: и форма, и окраска у них одна и та же.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

…Сасартӑк Микинь, сылтӑм урине ҫӗклесе, аллисене ҫунатсем пек сарса, хӑмӑшлӑхран пуҫласа хӑва патне ҫитиччен, каток тӑрӑх ярӑнса тухать.

…Неожиданно для всех Микинь с поднятой правой ногой и распластанными, как крылья, руками катится от камышей до самой ивы, через весь каток.

Пӑрлак вӑхӑтӗнче // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 27–29 с.

Вӑл аллисене ҫунатсем пек сарса пӑрахнӑ.

Он распростер руки как крылья.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Маруся патне ак хурсем вӗҫсе пычӗҫ, Ваш-ваш вашлатаҫ ҫунатсем, Ак шывӗ те шӑп чӗркуҫҫи таран пулчӗ, — Ҫун-а-ҫҫӗ шап-шур урисем!..

Слетелись к Марусеньке серые гуси, Большими крылами шумят, Вода подошла по колена Марусе, Но б-елые ноги гор-я-ат!

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Меркидон хӑй кайӑк пулса тӑнӑ, аллисем — ҫунатсем.

И сам Меркидон был уже теперь птицей, руки его — крыльями.

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Гостиницӑна хирӗҫ тенӗ пекех, Георги ҫветтуйӑн шӗвӗр тӑрӑллӑ башни кӑнтса тӑрать: сылтӑм енче, ҫӳлте-ҫӳлте, Доганӑн ылтӑн чӑмӑрӗ ялтӑртатать тата чиркӳсенчен чи илемлӗ, ҫӗнӗ ҫын пекех капӑрлатнӑ Redentore, Паллади чиркӗвӗ ларать; сулахайра — карапсен мачтисемпе рейисем, пӑрахутсен трубисем хуран курӑнаҫҫӗ; хӑшпӗр тӗлте ҫуррине яхӑн чӗркенӗ парӑссем пысӑк ҫунатсем евӗр усӑнса тӑраҫҫӗ, вымпелсем аран-аран хускалкалаҫҫӗ.

Почти напротив их гостиницы возвышалась остроконечная башня св. Георгия; направо, высоко в воздухе, сверкал золотой шар Доганы — и, разубранная как невеста, стояла красивейшая из церквей, Redentore Палладия; налево чернели мачты и реи кораблей, трубы пароходов; кое-где висел, как больное крыло, наполовину подобранный парус, и вымпела едва шевелились.

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Йӗпе кӗсменсем ҫунатсем евӗр ҫӳлелле ҫӗкленчӗҫ те урӑх аялалла анмарӗҫ, вӗсенчен тумла шӑпӑртатни янӑравлӑн илтӗнсе тӑчӗ; кимӗ тата кӑштах малалла шурӗ, унтан акӑш пек пӗр вырӑнта ҫаврӑнкаласа чарӑнса ларчӗ.

Мокрые весла поднялись на воздух, как крылья, и так и замерли, звонко роняя капли; лодка проплыла еще немного и остановилась, чуть-чуть закружившись на воде, как лебедь.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Хӑҫан та пулин ҫунатсем те тӑвӗҫ-ха вӗсем!

— Они сделают их когда-нибудь!

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Акӑ хура ҫырлана илер-ха — вӑл ӳсет те, ӑна курма пулать: туни ҫип-ҫинҫе, ҫӳлелле тӑсӑлать, туни тӑрӑх ҫунатсем пек, тӗрлӗ еннелле пӗчӗкҫӗ симӗс ҫулҫӑсем, ҫулҫӑсем тӗлӗнче пӑрҫа пек ҫырласем, кӑвак тусанпа витӗннӗ пек хура ҫырласем лараҫҫӗ.

Вот взять ягоду чернику — та растет, и ее видишь: стебелечек тоненький тянется вверх, по стебельку, как крылышки, в разные стороны зеленые маленькие листики, и у листиков сидят мелким горошком черничинки, черные ягодки с синим пушком.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Асан аҫи ҫапла чуфлатнине хирӗҫ пӗтӗм шурлӑх тӑрӑх ҫавӑн пекех чуфлатни, ҫунатсем ҫапни илтӗнсе кайнӑ, вара пур енчен те кунта ӑсан аҫи тӗслех пит пысӑк кайӑксем вуншарӑн вӗҫсе килсе, Ӳпне чул ҫывӑхне ларма тытӑнчӗҫ.

В ответ на это первое чуфыканье Косача-токовика далеко по всему болоту раздалось такое же чуфыканье с хлопаньем крыльев, и вскоре со всех сторон сюда стали прилетать и садиться вблизи Лежачего камня десятки больших птиц, как две капли воды похожих на Косача.

IV // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Сирӗн чӗрӗр чӑтаймасӑр кӗтет, акӑ сасартӑк — куна сунарҫӑсем кӑна ӑнланӗҫ, — сасартӑк тарӑн шӑплӑхра уйрӑмах темӗнле кӑранклатса чашкӑрни, ҫунатсем ваш-ваш авӑсни илтӗнсе каять, — вара сирӗн пӑшала хирӗҫ тӗксӗм хурӑн хыҫӗнчен, вӑрӑм сӑмсине аялалла илемлӗн усӑнтарса кӑрӑпчак ярӑнса тухать.

Сердце ваше томится ожиданьем, и вдруг — но одни охотники поймут меня, — вдруг в глубокой тишине раздается особого рода карканье и шипенье, слышится мерный взмах проворных крыл, — и вальдшнеп, красиво наклонив свой длинный нос, плавно вылетает из-за темной березы навстречу вашему выстрелу.

Ермолайпа мелник арӑмӗ // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 132–142 с.

Урасемпе утмарӑм эпӗ, кимӗпе те ишмерӗм, мана темӗнле анлӑ, вӑйлӑ ҫунатсем ҫӗклентерсе кайрӗҫ.

Не ноги меня несли, не лодка меня везла: меня поднимали какие-то широкие, сильные крылья.

XX // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ҫунатсем ҫитӗнчӗҫ манӑн — анчах ниҫталла вӗҫме ҫук.

Крылья у меня выросли — да лететь некуда.

XII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

 — Астӑватӑр-и, эсир ӗнер ҫунатсем ҫинчен калаҫрӑр?..

 — Помните, вы вчера говорили о крыльях?..

XII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.