Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫулӑхрӗ (тĕпĕ: ҫулӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
 — Зойка ман ҫумма ҫулӑхрӗ!

 — А Зойка ко мне приставала!

Каҫxине // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Сана кӑна калатӑп та, тӗлӗкӗмре ман ҫума темле пысӑк йытӑ ҫулӑхрӗ пек.

Только тебе и поведаю, больше никому, приснилось мне, будто прибилась ко мне большая-пребольшая собака.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Инкеке пула кунта пирӗн ҫума ӳсӗр пуп ҫулӑхрӗ.

К несчастью, здесь у нас был пьяный священник.

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

— Тёма, тӗрӗссипе кала, — тесе пӗррехинче ӑна ҫулӑхрӗ амӑшӗ.

— Тёма, скажи правду, — пристала раз к нему мать.

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл ман ҫума ҫулӑхрӗ: «Эсӗ мӗнле кӗлӗсемпе кӗлтӑватӑн?» — тет.

Он привязался ко мне — какими молитвами я молюсь?

V // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хыпӑнса ӳкнӗ атаман, хӑнасене ҫӑкӑр-тӑварпа кӗтсе илме тивӗҫлӗ хисеплӗ стариксене шыранӑ май, халӑх ушкӑнӗ хушшинче кускаласа ҫӳрерӗ, ӑнсӑртран Пантелей Прокофьевич курӑнса кайсан, хӗпӗртесех ун ҫумне ҫулӑхрӗ.

Растерявшийся атаман засновал по толпе, собирая почетных стариков, коим надлежало вручать хлеб-соль, на глаза ему попался Пантелей Прокофьевич, и атаман обрадованно вцепился в него:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вил-ӳсӗр Аникушка Григорие ҫулӑхрӗ, анчах лешӗ ун ҫине урса кайнӑ пек тирӗнсе пӑхрӗ те, вӑл, аллисене сарса пӑрахса, аяккалла сулӑнса кайрӗ.

Пьяный в дым Аникушка прилип к Григорию, но тот глянул такими глазами, что Аникушка растопырил руки и шатнулся в сторону.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑнтӑрла иртни виҫӗ сехет ҫитес умӗн Григорие пуля пырса ҫулӑхрӗ.

В третьем часу пополудни приласкалась к Григорию пуля.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эсир те пирӗнпелех пулатӑр-и? — ударницӑсене ҫулӑхрӗ кивӗ тӗн тытса пурӑнакан, хӗрарӑм тесен каҫсах каякан Тюковнов.

И вы с нами? — приставал к ударницам старовер и бабник Тюковнов.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вара каллех Ци господина ҫулӑхрӗ:

Затем снова обратилась к Седьмому господину:

Уйрӑлу // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Вера Павловна ӑна кун пирки калаҫма пӑрахтарасшӑн пулчӗ, ку вӑл нимӗн те мар, терӗ; Кирсанов «нимӗн те мар» тенӗшӗн ун ҫумне ҫулӑхрӗ те, Лопуховпа калаҫнӑ чухнехи пекех, кирлӗ-кирлӗ мар ҫинчен ирсӗррӗн сӳпӗлтетме пуҫларӗ: ку, паллах ӗнтӗ, «нимӗн те мар», мӗншӗн тесен эпӗ хам сирӗншӗн кирлӗ ҫын пулманнине ӑнланатӑп, анчах эпӗ кирлӗ ҫын пулма тивӗҫлӗ те мар, терӗ, т. ыт. каларӗ; ҫакна вӑл йӑлтах кӑшт кӑна систерсе, ҫепӗҫҫӗн, хӑй вӗсене хисепленине, юратнине ӑшшӑн палӑртса каларӗ.

Вера Павловна попробовала сказать, чтоб он бросил толковать об этом, что это пустяки; он привязался к слову «пустяки» и начал нести такую же пошлую чепуху, как в разговоре с Лопуховым: очень деликатно и тонко стал развивать ту тему, что, конечно, это «пустяки», потому что он понимает свою маловажность для Лопуховых, но что он большего и не заслуживает, и т. д., и все это говорилось темнейшими, тончайшими намеками в самых любезных выражениях уважения, преданности.

XI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Чан Э сӑн-пичӗ халичченхинчен хытканрах та сархайнӑ пек туйӑнчӗ упӑшкине, вара чирлемен-ши вӑл текен шухӑш пырса ҫулӑхрӗ ун чӗрине.

Лицо жены показалось ему необычно желтым и исхудалым, он даже испугался: уж не заболела ли?

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

— Митрий Митричпа вутӑ пирки, — сасартӑк ҫак йӗксӗк ним сӑлтавсӑрах ҫулӑхрӗ пӳрнерен…

— Насчет дров с Митрий Митричем, — и вдруг эта подлая ни с того ни с сего за палец…

Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.

Вӑл — ҫулӑхрӗ

А он придрался…

Пур енчен те тӗсесе // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 19–28 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех