Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫулҫӑсем (тĕпĕ: ҫулҫӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр ытам типӗ ҫулҫӑсем пухса вырӑн сартӑмӑр та, ман пальтопа витӗнсе юнашар выртрӑмӑр.

Натаскали охапку сухих листьев и улеглись рядом, укрывшись моим пальто.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Блюм урисен тӗлӗнче — хӗрлемес шӑнӑрсемпе пӑнчӑланса сӑрланнӑ шурӑ, чернил тӗслӗ шыв чечекӗсем, — вӗсем хӗррисем пӗтӗрӗннӗ ҫаврака ҫулҫӑсем ҫинче нӳрленсе выртаҫҫӗ; вӗсенчен шурлӑхӑн туйӑни-туйӑнми шӑрши сарӑлнӑ — пылакрахскер, йӳҫекскер.

У ног Блюма мокли на круглых с загнутыми краями листьях белые и фиолетовые водяные цветы, испещренные красноватыми жилками; от них шел тонкий сырой аромат болота, сладковатый и острый.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Унӑн сарлакӑшӗ юмахри вырӑнсене аса илтерет: йывӑҫ-тӗмпе, ҫӳллӗ курӑкпа витӗннӗ чӑнкӑ ҫыран таткаланчӑк тарӑн суран евӗр, шыв антрацит пек сӗм хура — тӗксӗм юн кӳлли тейӗн, ӑна ҫӑра ҫулҫӑсем хӗвелпе уйӑхран хуплаҫҫӗ.

Одно расширение его напоминало сказочные места: обрывистый, глухо заросший кустами и высокой травой берег напоминал глубокую рваную рану, в глубине которой стояла черная кровь, вода казалась черной, как антрацит, густая листва скрывала ее от солнца и месяца.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 350–355 с.

Вӑл та ылтӑн тӗслӗ, янкӑрах мар ҫутӑпа витӗннӗ, шалтан темиҫе миля таран курӑнать; ку — ҫуркунне, пӗтӗмпех ашкӑрса ешӗлленнӗ-чечекленнӗ вӑхӑтра; вулӑсем, йывӑҫ хуппин чӗлкемӗсем, лӑсӑ йӗпписем, ҫулҫӑсем, чечексем, чи пӗчӗккисем те — булавкӑран шултра мар, чи черчен те ҫӳхе тунасем, — ҫаксем пурте эпӗ халиччен курман уҫӑмлӑхра пӗр-пӗринпе тупӑшса ӳсеҫҫӗ.

Проникнутый тем же золотистым, неярким светом, он виден был вглубь на целые мили, — и это весной, в самом буйном цветении; стволы, чешуйки древесной корм, хвойные иглы, листья, цветы, даже маленькие — не больше булавки — самые нежные и тонкие побеги, все это буквально соперничало друг с другом в необычайной отчетливости.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Ҫак вӑхӑтра шар Сантусӑн ури тӗлне ҫитрӗ те — чӳрече тулашӗнче силленекен ҫулҫӑсем ҫинчи хӗвел пӑнчилле ҫаврӑнкалама пуҫларӗ.

В это время шар был у ног Сантуса, крутясь и передвигаясь, как солнечное пятно колеблемой за окном листвы.

Шурӑ шар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 136–139 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр тамалчӗ: ҫулҫӑсем ҫинчен тумлать, кӗҫех акӑ хӗвел ӑшшинче нӳрлӗ курӑк пӑсланма пуҫларӗ.

Гроза рассеялась: дождь капал с листьев, в то время как мокрая трава дымилась от солнца.

Мӗн пулнӑ пулнах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 109–113 с.

Хӗвел тухайман-ха, анчах тикӗс, янкӑр ҫутӑра ҫулҫӑсем вӗлтӗртетеҫҫӗ ӗнтӗ, сывлӑш юхӑмӗ-чуппи уҫлӑхпа выляса айкашать, ирхинехи пек ӑшӑ.

Еще не взошло солнце, но листья затрепетали уже в ровном и ясном свете, и токи воздушных струй, играя с пространством, были теплы по-утреннему.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Йывӑҫсен тӗрлӗ ҫӳп-ҫапӗ, ҫулҫӑсем, вӗтӗ туратсем вулӑсен хушшипе ыткӑна-ыткӑна, питрен ҫупа-ҫупа вӗҫеҫҫӗ.

Листья, сучья, разный древесный сор понесся меж стволов, ударяя в лицо.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫулҫӑсем хушшинчен унӑн туни те ҫӗкленнӗ, папки курӑннӑ, ҫӳлте вара папкаран ҫӗнӗ ҫулҫӑсем тухнӑ.

Из-промеж листочков выбежал стебелек с почкой, а из почки, наверху, вышли зеленые листики.

I // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 12–15 с.

Ҫитменнине, йӗпхӳ ҫаплах чарӑнмасть, унӑн йӗп ҫӑрти пысӑкӑш пӗрхӗмӗсем тӑкӑнса пӗтеймен ҫулҫӑсем ҫинче пухӑнаҫҫӗ те, тумлам пулса, ҫӗре пӑт та пат! тӑва-тӑва шаплатаҫҫӗ, ӑнсӑртран пӗр-пӗр йывӑҫ туратне ҫакланса силлентер кӑна, самантрах витререн ҫумӑр тӑкнӑ пек шӑварӑнатӑн.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫӳлти ҫулҫӑсем океан ҫинчех йӑлтӑртатаҫҫӗ; Ассоль пӗлнӗ пек пӗлеймен ҫынсем шывра чӗтревпе йӑлтӑркка ҫеҫ кураҫҫӗ.

Верхние листья блестели на поверхности океана; тот, кто ничего не знал, как знала Ассоль, видел лишь трепет и блеск.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Пӗрре хыҫалалла ҫаврӑнса пӑхрӗ те — вӑрман капмарлӑхӗпе йывӑҫсен чӑпарлӑхӗ, ҫулҫӑсем ҫинче тӗтӗм евӗр йӑлкӑша-йӑлкӑша ҫурма тӗттӗм чӑтлӑхалла сӑрхӑнса кӗрекен ҫутӑ Ассоле ҫав тери тӗлӗнтерсе пӑрахрӗҫ.

Раз она оглянулась, и лесная громада с ее пестротой, переходящей от дымных столбов света в листве к темным расселинам дремучего сумрака, глубоко поразила девочку.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Малтанах Пашка ҫумӑр витӗр, амӑшӗпе пӗрле, ҫулнӑ ҫарансем тӑрӑх, вӑрманти сукмаксемпе пычӗ, унӑн атти ҫумне саралса кайнӑ ҫулҫӑсем ҫыпҫӑнчӗҫ.

Сначала Пашка шел с матерью под дождем то по скошенному полю, то по лесным тропинкам, где к его сапогам липли желтые листья.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Тӳпери ҫӑлтӑрсем кӑвак тинӗсри карапсем пек ишеҫҫӗ, ӑшӑ ҫилпе шӑпӑлтатса ларакан ҫулҫӑсем илемлӗ кӗвӗ кӑлараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Ҫыннисем кунта якарах тумланнӑскерсем ҫӳреҫҫӗ: вӗсен хушшинче ҫурҫӗр енчен килсе тулнӑ «дамӑчкӑсем» — шурӑ пиртен хитрелетсе ҫӗлетнӗ кӗпе тӑхӑннӑскерсем; сухаллӑ, ним тума аптӑранӑ интеллигентсем; хӑйсен профессине палӑртман офицерсем; «апаш» фасонлӑ кӗпе тӑхӑннӑ лутра та самӑр спекулянтсем; большевиксем хупнӑ хаҫатсенче ӗҫленӗ, вичкӗн тар шӑршиллӗ журналистсем, тата тӗрлӗрен йышши ытти этемсем те — вӗсем пурте, ҫил татса вӗҫтерекен ҫулҫӑсем пек, хуларан хулана лӑпкӑрах йӗркепе шурӑ булкӑсем шыраса куҫкаласа ҫӳреҫҫӗ.

Здесь держалась публика почище — понаехавшие с севера «дамочки» в холстинковых хорошеньких платьях, изнывающие бородатые интеллигенты, офицеры, скрывающие свою профессию, низенькие плотные спекулянты в рубашках фасона «апаш», пронзительно воняющие потом журналисты из прихлопнутых большевиками газет и много разных людей, гонимых, как сорванные ветром листья, из города в город в поисках сравнительного порядка, минимального спокойствия и белых булок.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Сасартӑк ҫулҫӑсем чӑштӑртатса илчӗҫ.

И совсем обмерла от внезапного шороха листвы:

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Санӑн халь ак ҫакӑн пек… — вӑл ҫӑра ҫулҫӑсем хушшинче ухтаркаларӗ те чул тупса кӑларчӗ, — ак ҫак чул пек ҫирӗп пулмалла.

Теперь ты должен быть, как… он пошарил в траве и поднял камень, — как этот камень.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл ҫывӑхри сас-чӗвӗсене — ҫулҫӑсем чӑштӑртатнине, ҫумӑр тумламӗсем пӗр майлӑн пӑтлата-пӑтлата ӳкнине итлерӗ, тейӗн.

Он словно прислушивался к чему-то — к шуршанию листьев, к мерному постукиванию капель.

16 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

«Андрей», кӗсменӗсене хурса, пӗр хушӑ дачниксен киммипе шывра ишсе ҫӳрекен ҫулҫӑсем ҫинелле пӑхрӗ.

«Андрей» сложил весла и некоторое время смотрел вслед лодке и плывущим по воде листьям.

10 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Хӳхӗм сӑн-питлӗ хӗрарӑм, кимӗ хӳри ҫумне сӗвенсе ларнӑ та, ҫӳҫе тураттинчен ҫулҫӑсем татса илсе, шухӑша кайнӑ сӑнпа шывалла пӑрахса пырать.

Красивая женщина полулежала на корме, обрывала листья с ивовой ветки и кидала их за борт с задумчивым видом.

10 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех