Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫирӗ (тĕпĕ: ҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӗлкӗшленсех каясран хӑйне хӑй хытарса сехетне пӑхса тӗсерӗ те ирхи апата тухрӗ, анчах сахал ҫирӗ, апачӗ ӑна халичченхипе танлаштарсан тутӑсӑртарах пек туйӑнчӗ.

Не желая распускаться, она взглянула на часы и ушла завтракать, но ела мало, причем пища казалась ей не такой вкусной, как всегда.

IX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Горн нумай ҫирӗ, тахҫан десерт кашӑкӗпе ӗҫленӗ пекех — хуҫланакан ҫӗҫӗпе те ҫӑмӑллӑнах «авӑсать».

Горн ел много, работая складным ножом с такой же ловкостью, как когда-то десертной ложкой.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Мзута нумай ҫирӗ.

Она много съела.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӗсем ҫине вӑл финиксем хучӗ, нумай ҫирӗ.

Он клал на них финики, ел много.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫул ҫӳревҫӗн тикӗс, йывӑр утти тамалсан Гент сухари илчӗ, апат анманнине хирӗҫлесех кӑшлама пикенчӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн консервланӑ сӗт пӗр кашӑк ҫирӗ.

Когда затихли его мерные, тяжелые шаги, Гент взял сухарь и стал нехотя грызть, потом съел ложку консервированного молока.

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫирӗ те — сӑнӗ урӑхланчӗ ав.

И лицо его стало другое, как поел.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Давенант тавернӑра сурӑх какай татки ҫирӗ те Кайеннӑна ҫул тытрӗ; ку — квартал, кунта кабаресемпе вӑйӑ ҫурчӗсем пӗр-пӗрне пулӑшса пыраҫҫӗ.

Давенант съел в таверне кусок баранины и отправился на Кайенну — так назывался квартал, где кабаре и игорные дома взаимно поддерживали друг друга.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Эпӗ ӑна, хаклӑ ҫыннӑм, шантарсах калатӑп, тӑрантартӑм, вӑл паян ҫирӗ те унӑн кӑмӑлӗ шутсӑр хытӑ пӑсӑлчӗ; ҫук, выҫӑпа мар… вӑл тӳсме пултараймасть… кӑшкӑрма пуҫлать те ҫав пӑр… е тата мӗскер унта… вӑт ку истори…

Я кормил ее, сударь, уверяю вас, она кушала сегодня и расстроилась совсем не потому, что она голодна… но она не может… как только этот па… или что-то такое, так и история.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Пынӑ ҫӗртех аса илӳсен, тӗшмӗртӳсемпе сапаланчӑк шухӑшсен кӑткӑс ҫавра ҫилне лекнӗскер — Ганэль уртмахӗнчен ӑшаланӑ сысна какайӗ кӑларчӗ, ӑна ҫирӗ те кӑштах лӑпланчӗ; вӑрман чӑтлӑхӗнче, таҫта шалта, кайӑксем кахаллӑн кӑшкӑраҫҫӗ.

На ходу, охваченный сложным вихрем воспоминаний, соображений, расплывчатых мыслей, проголодавшийся Ганэль вынул из перекидной сумки кусок жареной свинины, съел ее и стал немного спокойнее; в глубине лесных зарослей лениво кричали птицы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Каҫхи апатра Хонс сахал ҫирӗ, анчах мана ялти чаплӑ ӗҫме-ҫимепе сӑйламаллипех сӑйларӗ.

За ужином Хонс ел мало, но тщательно угощал меня прекрасными деревенскими кушаньями.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Ывӑлӗ каҫхи апата питӗ юратса ҫирӗ.

Сын с большим удовольствием поужинал.

Йӳҫӗ ҫӑкӑр // Любовь Фёдорова. Любовь Фёдоров. Ӗмӗр вӗрен. Калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 32 с. — 2 с.

Мӗтрие нумай кӗтме тивӗ тесе, выҫӑ пулин те, апата васкамасӑр ҫирӗ, кантӑкран урамалла пӑхкаласах ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Эй, ман пуҫа ҫимеллипех ҫирӗ ҫав ывӑл, ашшӗ ҫулӗпе кайса, халӑх умӗнче намӑса ячӗ…

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Урӑх ӗҫпе тӑранса пурӑнма пӗлменскер тата пӗлесшӗн те пулманскер, Курносов-асли вӑрра хӑй ҫӳре пуҫларӗ курӑнать те, ҫавнашкал «сунарта» пӗррехинче пуҫне ҫирӗ пулас.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл кашни сыпмассерен кашӑкне ҫуласа, яшкана нумайччен ҫирӗ, кайран, чашкӑра какай татки ҫеҫ юлсан, пӑрӑнса старик ҫине пӑхрӗ, лешӗ халӗ те яшка ҫинине курсан ӑнланса илчӗ.

Долго он ел щи, облизывая после каждого хлебка ложку, потом, когда, кроме мяса, в миске ничего не осталось, покосился на старика и позавидовал, что тот всё еще хлебает.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Эрехе пулах пуҫне ҫирӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

— Сил вӗҫтерсе кайрӗ, Вася, ҫил, — терӗ те лешӗ, сарӑ кукурузӑна тӑвар сапрӗ, ӑна вара ҫӑкӑрпа каҫса кайсах эпир ыйтисене хирӗҫ «уху» тесе кӑна ответлерӗ, хӑй ҫаплах ҫирӗ.

— Понимаешь, Вася, ветром сдуло, — дядя Митяй принялся с жадностью грызть желтый початок кукурузы, посыпая его солью, он был так голоден, что на все наши вопросы отвечал невнятным «умгу» и продолжал есть.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл ӗнтӗ таврара мӗн пурри-ҫуккине те асӑрхамарӗ тейӗн, апат унчченхинчен те сахал ҫирӗ, ҫавна май Емельянова — кунта, Надежда Кондратьевнӑна кӳлӗ леш енче хуйха ӳкерчӗ, ирсерен хаҫатсем илсе пырасса та малтанхи пек чӑтӑмсӑррӑн кӗтми пулчӗ.

Он почти не замечал окружающего, стал есть еще меньше прежнего, чем приводил в отчаяние Емельянова на этом и Надежду Кондратьевну на том берегу, не проявлял нетерпения по утрам, дожидаясь газет.

16 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Паллах, вӑл халь хӑйпе пӗрле ларакансене те, кӑвайтӑн чуна килентерекен ӑшшине те туймарӗ, кирек мӗн тесен те, апатне те туймасӑрах ҫирӗ.

Он, без сомнения, не замечал теперь ни окружающих, ни приятного тепла, идущего от костра, и уж, во всяком случае, ел, не имея никакого понятия, что именно он ест.

4 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ҫиессе хӑвӑрт та калаҫмасӑр ҫирӗ, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе ҫеҫ ыйтса пӗлчӗ:

Ел он быстро и молча, только время от времени спрашивая:

4 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех