Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫивчӗ сăмах пирĕн базăра пур.

ҫивчӗ (тĕпĕ: ҫивчӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӗсем ҫивчӗ вӗҫлӗ.
Они острые.

Дикобраз // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Унӑн сӑмси вӗҫӗнче ҫеклӗ, урисенче — питӗ ҫивчӗ чӗрнесем.
У ней на клюве, на конце, — крючок, а на лапах — очень острые когти.

Ӑмӑрткайӑк // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Костя каллех шыв хӗрне анать, кӑшкӑрса пӑхать, анчах унӑн ҫивчӗ сасси ҫӑварӗ патӗнчех, ҫӗр мамӑкӗ ӑшне путнӑ пек, илтӗнми пулать.
Костя снова спускается к воде, кричит, но звонкий голос его глохнет у самого рта, как в вате.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Хулӑ йӑтакансем — ман пата! — ҫивчӗ сасӑпа кӑшкӑрать сарӑ ҫӳҫлӗ те тӗлӗннӗ чухнехи пек пысӑк куҫлӑ хӗрача.
— Подносчики — ко мне! — звонко кричит белокурая девочка с большими, будто удивленными, глазами.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Эх, эсир те ҫав! — кӑшкӑрать ҫивчӗ куҫлӑ Тимахви.
— Эх, вы! — кричит зоркий Тимофей.

— Мӗн пирки эсир, ачасем? — илтӗнсе каять кӑкӑртан тухакан ҫивчӗ сасӑ.
— О чем вы, ребята? — раздается звонкий грудной голос.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Чечексенчен ҫивчӗ те тутлӑ шӑршӑ, ҫырма сулхӑнӗпе утӑ шӑрши, кӗрет.
Цветы тонко и нежно пахнут свежестью реки и сеном.

Вӑл кӗсменсене ҫӗклесе хыҫалалла чылай инҫе ярать, майӗпен шыва антарать, анчах пӗр кӗсменӗ темшӗн ҫаврӑнса каять те ҫивчӗ енӗпе шыва ҫӑмӑллӑн касать, авӑсмасть те, тепри шыв тӗпнелле пӑраласа анса каять, кимӗ вара айккинелле пӑрӑнать.
Он далеко заносит весла, осторожно опускает их, но одно весло почему-то поворачивается и острым пером легко режет воду, а не гребет, а другое опускается глубоко, буравит воду, и лодка рыскает в сторону.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пуртти тата мӗн тери алӑ майлӑ — ҫӑмӑл та ҫивчӗ, аври кӑштах кукӑр та, лакпа сӑрланӑ пек, яп-яка.
И топор какой удобный легкий и острый, топорище изогнуто, как лук, и гладкое, будто лакированное.

Хӗрачан хулӗсем анаҫҫӗ те хӑпараҫҫӗ, ҫинҫе те ҫивчӗ, темӗн мӑкӑртатнӑ пек сасӑ ун енчен килет.
Плечи девочки опускаются и поднимаются, высокий и пронзительный, как причитанье, звук идет от нее.

Ҫыран хӗрринчи пӳрт // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костьӑна ҫинҫе те питӗ ҫивчӗ сасӑ вӑратать.
Костю будит высокий и пронзительный звук.

Куккӑшӗ тухса кайнӑ хыҫҫӑн темиҫе кун иртсен те, пӳлӗмрен килте акса тунӑ тӑвакан ҫӑра та ҫивчӗ шӑрши кайса пӗтместчӗ.
Даже несколько дней спустя после отъезда дяди в комнате ощущался густой, резкий запах самосада.

Хутаҫӗ хӑйӗнни пекех, анчах ӑна ҫивчӗ шӑлсемпе кышласа таткаласа пӗтернӗ.
Такой же, какой был у него, — разорванный острыми зубами.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Каллех хӑйкӑлтатса ӳсӗрнӗ сасӑ илтӗнсе кайрӗ те, вара вӑл икӗ ҫивчӗ кӗтеслӗ чул хушшинче, хӑйӗнчен пӗр-икӗ утӑмра кашкӑрӑн кӑвак пуҫне курчӗ.
Опять послышались сопение и кашель, и между двумя островерхими камнями, не больше чем шагах в двадцати от себя, он увидел серую голову волка.

Вӑл ҫивчӗ, унӑн вӗҫӗ те шӗп-шӗвӗрех.
Лезвие было острое, и кончик тоже острый.

Ҫивчӗ кӗтеслӗ чулсем унӑн тумтирне чӗрсе пӗтерчӗҫ, чӗркуҫҫийӗсенчен юн юхма пуҫларӗ, анчах хырӑм выҫҫи ҫакӑн пек ыратнине те парӑнтарчӗ.
Штаны у него порвались об острые камни, от колен тянулся кровавый след, но он не чувствовал этой боли, — голод заглушал его.

Тӑхӑр сехетре каҫхине вӑл ури пуҫне ҫивчӗ кӗтеслӗ чул муклашки ҫумне пырса тӑрӑнтарчӗ.
В девять часов он ушиб большой палец ноги о камень.

Вӗсем юханшывӑн чӑнкӑ ҫыранӗпе аран-аран, ҫав тери пысӑк хӗнпе аялалла анаҫҫӗ, ҫак икӗ ҫулҫӳревҫӗрен пӗри, малта пыраканни, ҫивчӗ кӗтеслӗ чул катӑкӗнчен такӑнчӗ.
Прихрамывая, они спустились к речке, и один раз тот, что шел впереди, зашатался, споткнувшись посреди каменной россыпи.

Туртмалли пӳлӗме кайса пирус хыҫҫӑн пирус та тӗтӗрсе пӑхать — хӑлхара ҫав-ҫавах Кӗҫение пӑхакан тухтӑрӑн ҫивчӗ ҫӗҫӗ евӗр шелсӗр сӑмахӗсем:
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Калас-тӑк, вӗсем хӑйсемех, тимӗрҫӗсӗрех вӗҫертме пӗлеҫҫӗ, ҫивчӗ халӑх, тӗлӗнмелле!
Они, положим, сами умеют снять, без кузнеца, ловкий народ, до удивления!

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика