Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

эп сăмах пирĕн базăра пур.
эп (тĕпĕ: эп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Провинцири йӗрӗнчӗк театрсенче ҫакна пурне те курнӑ эп, пӗр хут ҫеҫ мар.

— Все это я уже видел, и не раз, в паршивых провинциальных театрах.

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Шӑпрах пулӑр, эп халех хӑй ҫутатӑп.

Потише, я сейчас зажгу огонь.

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Чим, эп халех, — терӗ Яков Лукич, итлемен пӳрнисемпе курупкаран шӑрпӑк кӑларса.

— Погоди, я сейчас, — сказал Яков Лукич, доставая непослушными пальцами спичку из коробка.

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Ӑнлантӑм эп!

— Я все поняла!

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Яр-ха таса чунна ман патӑма самантлӑха та пулин, пӗлейрӗттӗм эп ун ҫинчен, — терӗ вара хыттӑнах.

Тебе этого не забыть, не одолеть свою скорбь. Ты сегодня и подал мне знак? Явил чудо?

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Телейлӗ пултӑн, эп лайӑх хыпар пӗлтермен пулсан вӑт…

Удача тебе привалила, но если бы не я первый узнавал новости…

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Малтан пӗлмен эп, чӑн-чӑн ҫынпа тӗл пулма питӗ хӗн иккенне халь тинех ӑнлантӑм ӗнтӗ.

только сейчас понял, как трудно встретить настоящего человека.

XII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Аса илетӗп: тӑват-пилӗкре чухне эп пӳрт умне тухаттӑм та сулхӑн ҫанталӑкпа киленсе лараттӑм.

Припоминаю, когда мне было лет пять или меньше, я как-то сидел перед домом, наслаждаясь прохладой.

XI // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ҫапла пулин те эп вӗсене каласшӑн:

Однако я во что бы то ни стало хочу им сказать:

X // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ун чух эп вӗсен тепӗр чеелӗхне туйса илтӗм.

Тут я распознал еще одну их уловку.

X // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Апла пулин те шухӑшӗсем пӗрешкел мар, ӑна та пӗлетӗп эп.

Однако мыслят они, я это тоже понял, по-разному.

X // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Малтанах пичче сиввӗн кулса илчӗ, эп каланӑҫемӗн хаяртарах та хаяртарах пӑхма тытӑнчӗ, эп вӗсен вӑрттӑн шухӑшӗсене тӑрӑ шыв ҫине кӑларма пикенсен, ун сӑн-пичӗ тӗксӗмленчӗ.

Сначала брат холодно улыбался, но, по мере того как я говорил, взгляд его становился все более свирепым, когда же я стал разоблачать их тайные замыслы, лицо его потемнело.

X // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Эп ун патне хыҫран пырса тӑтӑм та: — Пичче, ман сана каламалли пур, — терӗм ҫав тери тӳлек те кӑмӑллӑ сасӑпа.

Я остановился позади него и с исключительным спокойствием, чрезвычайно вежливо обратился к нему: — Брат, я должен тебе что-то сказать.

X // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Эп санпа кун пирки тавлашма пултараймастӑп.

— Раз повелось испокон веков, значит, правильно?

VIII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

— Ҫынна ҫын ҫиесси — тӗрӗс-и ҫак ӗҫ? — тесе ыйтрӑм эп унран.

Я спросил: — Людоедство — правильное ли это дело?

VIII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Сасартӑк пӗр ҫын килсе кӗчӗ: сӑнран ӑна ҫирӗм ҫулсем пама пулать, пит уҫӑмлах пӑхаймарӑм эп хӑйне.

Вдруг пришел человек: на вид ему лет двадцать, не больше, не мог его рассмотреть как следует.

VIII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Нимрен ытла эп хам пиччене шеллетӗп.

Особенно жаль мне брата.

VII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Апла вилес-тӗк эп пит ҫуллах пулаймӑп, ҫапах та мухтаса темиҫе хут пуҫ тайма вӗсен пурпӗрех сӑлтав тупӑнӗ.

В этом случае я окажусь менее жирным, но и тут они смогут выразить свое одобрение, несколько раз кивнув головой.

VII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Малтан эп вӑл тӗрӗслӗх принципӗсем ҫинчен шухӑшласа калаҫнине кӑна илтнӗччӗ, хам айваннине пула вӗсене ӗненнӗччӗ.

Прежде, слушая его рассуждения о справедливости, я, по простоте душевной, верил ему.

V // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ун чух эп пӗчӗкҫеҫчӗ те, темчченех сехӗрленсе ҫӳрерӗм.

Я был тогда маленьким, и от страха сердце у меня долго колотилось.

V // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех