Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыратмаллах (тĕпĕ: ырат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак ӑнсӑртлӑха кӗтмен Мариам хӑйне ыратмаллах ҫивӗтӗнчен туртса илчӗ.

Мариам от неожиданности больно дернула себя за косу.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Эп ӑна ыратмаллах тивмерӗм.

Я его — не больно».

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вӑл тӑнлавсене ыратмаллах пӑчӑртаса пӗр шухӑшпа асапланать: «Мӗн тумалла?

Она до боли сжимает виски и думает все об одном: «Что делать?

Чир // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Хур аҫи Танька ҫине ыткӑнчӗ, ачана юр ҫине ӳкерсе, ҫунаттипе ҫапрӗ, мӑнтӑр питҫӑмартинчен ыратмаллах чӗпӗтсе илчӗ.

Гусь наскочил на нее, опрокинул в снег, ударил крылом и больно ущипнул за тугую щеку.

Чӑмӑр Танька пӑр ирӗлтерчӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ачисене вӑл ӗлӗк те пӗтӗм чӗререн юратнӑ, анчах халӗ вӗсене чун ыратмаллах, вӗсем умӗнче чӗтресе тӑмаллах юратнӑ.

Она и раньше любила их самозабвенно, но теперь полюбила почти болезненной, трепетной любовью.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл Кубанӗн иксӗлми пуян ҫеҫенхирӗшӗн, унӑн шӑрӑх ҫанталӑкӗшӗн, ҫип пек тӳп-тӳрӗ тӑсӑлса выртакан ҫулӗсемшӗн чӗре ыратмаллах тунсӑхланӑ.

Он почти физически тосковал по обильной кубанской степи, по ее знойным запахам, по ее дорогам, прямым к. летящим, как стрелы.

2. Ирхине // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Эпӗ ӑна кӳренмерӗм, мӗншӗн тесен вӑл пире ыратмаллах хӗнемест; ҫӗленӗсене ҫӗнӗрен тытасси кӑна чӑрмав.

Я на нее не обижался, потому что стегала она не больно; обидно только было возиться — опять их ловить.

Вӑтӑр тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тоня, чӗркуҫҫийӗсене аллипе ыратмаллах чӑмӑртаса, диван ҫине лаштах ларчӗ.

Тоня порывисто села, до боли сжав руками колени.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Каштанка аяккалла сиксе ӳкнӗ, пӗтӗм тӑватӑ ури ҫине лӑпчӑннӑ та, сӑмсине кушак аҫи патнелле тӑсса, хытӑ ҫухӑрса вӗрме тытӑннӑ; ҫав вӑхӑтра хурӗ хыҫран пынӑ та ӑна хӑйӗн сӑмсипе ҫурӑмӗнчен ыратмаллах сӑхса илнӗ.

Каштанка отскочила, присела на все четыре лапы и, протягивая к коту морду, залилась громким, визгливым лаем; в это время гусь подошел сзади и больно долбанул ее клювом в спину.

III. Ҫӗнӗ, питех те кӑмӑллӑ паллашу // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

— Тупнӑ кампа пуплеме… — ҫилленнӗ Христоня ура ҫине тӑчӗ те ҫара урисене тӗпӗ чалӑшнӑ кивӗ атӑ тӑхӑнса ячӗ, алӑк янаххине пуҫӗпе ыратмаллах ҫапӑнса, ҫӗрпӳртрен тухрӗ.

— Нашел с кем гутарить… — Недовольный Христоня встал, надел на босые ноги стоптанные чирики, вышел, больно стукнувшись о дверную перекладину.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Игнат Савельевич Хворостянкин урапа айӗнчен упа хӑй ҫывӑрнӑ шӑтӑкран тухнӑ пек тухрӗ, куҫӗсене ыратмаллах хӗссе илчӗ: пӑхма та май ҫук.

Игнат Савельевич Хворостянкин вылез из-под брички, как медведь из берлоги, болезненно сожмурил глаза, — смотреть было невозможно.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Корнилов малалла утасшӑнччӗ, анчах ун кӑкрине сивӗ пӑшал кӗпҫи ыратмаллах пырса тӗкӗннине туйрӗ.

Корнилов шагнул было вперед и вдруг почувствовал, как в грудь ему больно уперся холодный ствол.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫав вӑхӑтрах тата хӑй хыҫне пытанма ӗлкӗрнӗ Донченкона чавсипе ыратмаллах тӗртрӗ.

В то же время он успел локтем больно ткнуть уже скрывшегося было за ним Донченко.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Глинкӑри ачасене вӑл, тен, тата мӗн те пулин каланӑ пулӗччӗ, анчах сасартӑк хӑйне ҫупӑрласа тытнине, ҫав вӑхӑтрах хӑрах алӑпа ыратмаллах хӑлхаран туртнине, тепринпе ҫемҫен те паллакан тӑван шӑршӑ кӗрекен кӑкӑрӗ ҫумне пуҫне лӑпчӑнтарсан пичӗ ҫине тинӗс шывӗ пек тӑварлӑ та ӑшӑ тумламсем хӑвӑрт тумланине туйрӗ…

Он бы, может быть, еще что-нибудь сказал глинковским, но вдруг почувствовал, что его подхватывают на руки, тут же одной рукой дерут больно за ухо, другой прижимают голову к чему-то мягкому, знакомому, пахнущему всеми родными, домашними запахами, и на лицо его часто закапало соленым, как море, но теплым…

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ромашов ярт тӑсӑлнӑ, ура мускулӗсене шанк хытарса, аялалла уртӑннӑ хӗҫӗн эфесне алли ыратмаллах ҫивӗччӗн хӗссе лартнӑ.

Ромашов стоял, весь вытянувшись, с напряженными мускулами ног, крепко, до боли, стиснув эфес опущенной вниз шашки.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вара Ромашв сасартӑк, тин ҫех шухӑшланӑ илемлӗ пуплевне ҫӗнӗрен аса илсе, хӑйне хӑй, хайӗн калушӗсене, шинельне, шуранка питне, ҫывӑхран куракан хевтесӗр куҫне, хайӗн яланхи сапаланчӑклӑхӗпе килпетсӗрлӗхне, айккинчен пӑхнӑ евӗр, тӗлӗнмелле уҫҫӑн кӑларса тӑратрӗ те, чӑтма ҫук вӑтаннипе чӗри ыратмаллах тарӑхса, тертлӗн хӗрелчӗ.

Тогда Ромашов вдруг с поразительной ясностью и как будто со стороны представил себе самого себя, свои калоши, шинель, бледное лицо, близорукость, свою обычную растерянность и неловкость, вспомнил свою только что сейчас подуманную красивую фразу и покраснел мучительно, до острой боли, от нестерпимого стыда.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫакӑн пек шухӑшласа кайсан, Яков Лукич сасартӑках, темле, ӑнланмалла мар тунсӑхласа, ӑшӗ вӑркаса килнине чунӗ ыратмаллах туйса илчӗ.

От этих мыслей Яков Лукич вдруг больно ощутил какую-то непонятную тоску и тревогу.

40-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хурах каллех ун ҫӳҫне ыратмаллах туртрӗ.

Бандит опять натянул волосы девочки.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех