Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Алешкӑн тутисем чӗтӗренсе илчӗҫ, вӑл тепӗр еннелле ҫавӑрӑнса тӑчӗ.

У Алешки задергались губы, отвернулся.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Андрий пӗтӗм кӗлеткипе чӗтӗренсе илчӗ, сасартӑках шуралса кайрӗ; тепӗр чухне шкул ачи хӑйӗн юлташне тӗкӗнет те, юлташӗ вара ӑна куншӑн ҫамкаран линейкӑпа парать; лешӗ вут пек вӗриленсе урса кайса лавка хушшинчен сиксе тухать те хӑйӗн хӑраса ӳкнӗ юлташне тытса ҫурса пӑрахас пек хӑвалама тытӑнать, сасартӑк вӑл класа кӗрекен учитель ҫине пырса тӑрӑнать, унӑн мӗнпур урнӑ ҫилли ҫавӑнтах пӗтет, ҫапӑҫури тарӑхӑвӗ сӳнет.

Так школьник, неосторожно задравши своего товарища и получивши за то от него удар линейкою по лбу, вспыхивает, как огонь, бешеный выскакивает из лавки и гонится за испуганным товарищем своим, готовый разорвать его на части; и вдруг наталкивается на входящего в класс учителя: вмиг притихает бешеный порыв и упадает бессильная ярость.

IX // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Пичче пӑхрӗ, танлаштарса сӑнарӗ те, сасартӑк ҫав тери хытӑ сиксе илчӗ, пӗтӗм ҫурт чӗтӗренсе кайрӗ.

Дядюшка посмотрел, сравнил и вдруг подпрыгнул так, что дом задрожал.

XLV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫав этем шӑммисем «Лиденброк тинӗсӗ» хӗррине ҫӗр сийӗсем вӑйлӑн чӗтӗренсе куҫнӑ вӑхӑтра лекнӗ-и, е вӗсем ҫав ҫӗр айӗнчи тинӗсре, ҫӗр хӑвӑлӗнчи урӑхла пӗлӗт айӗнче, ҫӗр ҫинче пурӑнакан ҫынсем пекех пурӑнса вилсе пӗтнӗ-ши?

Не были ли они сброшены с поверхности Земли мертвыми на берег моря Лиденброка во время землетрясения? Или же они жили в этом внутриземном мире, под этим искусственным небом, рождаясь и умирая, подобно обитателям Земли?

XXXVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Хӑйӑ тӳрӗленет, сывлӑшра чӗтӗренсе хӗлӗх пек сасӑ тӑвать.

Щепка выпрямилась, задрожала, и в воздухе раздалось: «Дзенн!..» — как струна пропела.

Музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 17–86 с.

Коридор Сергей куҫӗ умӗнче, асӑрханмасӑр йывӑр япалапа ҫапӑннӑ ещӗк евӗр, тайӑлса кайрӗ, вара, чӗтӗренсе илчӗ те, хытса ларчӗ.

Коридор в глазах Сергея качнулся, словно ящик, неосторожно задетый чем-то тяжелым, и, дрожа, замер.

15 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Таня, чӗтӗренсе, аллисемпе хупланса ларчӗ.

Таня судорожно закрылась руками.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫынсем хӑйсем тӗллӗн, приказсӑр-мӗнсӗр, ҫӳҫенсе, чӗтӗренсе илчӗҫ, туртӑнса каҫӑрӑлчӗҫ те шӑпланчӗҫ.

Люди сами, без приказания, встрепенулись, вытянулись и затихли.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашовӑн янахӗ чӗтӗренсе кайрӗ, карланкӑра йӳҫӗ те тӑкӑскӑ пулса тӑчӗ.

У Ромашова затрясся подбородок, а в гортани стало горько и тесно.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Бондаренко! — кӑшкӑрчӗ те полк командирӗ стена хыҫӗнчен, унӑн мӑн сасси ҫавӑнтах ҫуртри мӗнпур кӗтесе, ҫурӑк-ҫарӑк таранах, тултарса лартрӗ, малти пӳлӗмӗн ҫӳхе хӑшт вара силленсе, чӗтӗренсе кайнӑнах туйӑнчӗ.

— Бон-да-рен-ко! — крикнул из-за стены полковой командир, и звук его огромного голоса сразу наполнил все закоулки дома и, казалось, заколебал тонкие перегородки передней.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Йывӑҫсем шӑппӑн чӗтӗренсе илеҫҫӗ те хуллен хумханаҫҫӗ.

Деревья тихо вздрагивали и медленно качались.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов курчӗ — ҫурӑмӗ унӑн, шӑнӑр туртнӑ чухнехи евӗр, ҫӳхе ҫитсӑ кӗпе айӗнче чӗтӗренсе, турткаланса илчӗ.

Ромашов видел, как конвульсивно содрогнулась его спина под тонкой полотняной рубашкой.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ӳкерчӗкӗ ку ӑсра пит чӗррӗн те калама ҫук уҫҫӑн тухса тӑчӗ те, Ромашов, тахҫантанпах ӗнтӗ пысӑк утӑмсемпе хӑвӑрттӑн-хӑвӑрттӑн хӑлаҫлаканскер те тарӑннӑн-тарӑннӑн сывлаканскер, сасартӑк тӑрӑлтатсах чӗтӗренсе илчӗ, хӑраса кайнӑран вырӑнӗнче тӑпах чарӑнчӗ, — чышкисем унӑн, шӑнӑр туртса хутлатнӑ евӗр, ҫатӑринех чӑмӑртаннӑччӗ, чӗри хыттӑн-хыттӑн тапатчӗ.

Эта картина вышла в воображении такой живой и яркой, что Ромашов, уже давно шагавший частыми, большими шагами и глубоко дышавший, вдруг задрожал и в ужасе остановился на месте со сжатыми судорожно кулаками и бьющимся сердцем.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл сасартӑк шарт ҫикмеллех чӗтӗренсе илчӗ.

Она вдруг встрепенулась.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

таҫта чӑтлӑхра походнӑй электричество станцийӗ чӗтӗренсе тӑнӑ;

где-то в чаще дрожала походная электрическая станция;

16 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948