Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чарӑнать (тĕпĕ: чарӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кашни кунах караван кӑвак ҫутӑлла ҫула тухать, кӑнтӑрла ҫеҫ пӗр сехете канма чарӑнать.

Ежедневно караван выступал на заре и только в полдень делал остановку на один час.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мария Александровна, пӳлӗне-пӳлӗне сывласа, алӑк патӗнче чарӑнать те ывӑлӗ ҫине пӑхать, Саша та чылайччен, хуйхӑллӑн амӑшӗ ҫине тинкерет.

Мария Александровна, задыхаясь, остановилась у дверей, смотрит на сына, Саша долго и скорбно глядит на мать.

Суд // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Куҫӗ хупӑнсанах хӑлхи илтме чарӑнать.

Закроются глаза — перестанут слышать уши.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пӗр кун ӗҫлет те — каллех чарӑнать.

День поработает — и снова встанет.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кулӑ ҫавӑнтах чарӑнать.

Смех моментально смолкает.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Часах вӑл адмирал карапӗ патне ҫитсе чарӑнать.

Скоро она причалила к адмиральскому кораблю.

Шпион // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Ҫул ҫинчех ҫитсе ҫапнӑ ҫил-тӑман кӗҫех чарӑнать пулӗ тенӗччӗ те эпӗ, анчах йӑнӑшнӑ иккен.

Я рассчитывал, что буря, захватившая нас в дороге, скоро кончится, но ошибся.

Хӗллехи поход // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 105–114 с.

Унтан лӑпланса чарӑнать.

и умолкают.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл Кипеккасси ялӗнчи пӗр палланӑ чӑваш патне чарӑнать, каҫ выртма та шутлать.

Он решил переночвать в Кибеккасах у своего знакомого чуваша.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ташӑ вӑхӑтӗнче каччӑ хӑйне латсӑр тытма пуҫлать пулсан, хӗр ташлама чарӑнать те хӑй вырӑнне ӑсатса яма ыйтать.

Если партнер станет неподобающе вести себя во время танца, дама может прервать танец и попросить отвести ее на место.

Ташӑ каҫӗнче // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Тепӗр ҫекундран платформа умне куҫкӗскисенчен тунӑ чӳречеллӗ вӑрӑм та ҫутӑ вагонсемпе поезд пӗр сасӑсӑр ҫемҫен пырса чарӑнать.

Еще секунда — и у платформы мягко останавливается поезд: длинные светлые вагоны с красной полосой по нижней кромке широких зеркальных окон.

Тӗлӗнмелле ҫулҫӳрев // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Ҫӑвать-ҫӑвать те чарӑнать.

— Польет, польет и перестанет.

Тӗлӗнмелле ҫулҫӳрев // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пысӑккисенчен кам та пулин «пӗчӗк ачана иртӗнтерме юрамасть, йӗрет-йӗрет те хӑех чарӑнать», тенине ватӑ ҫын пекех ӗненмелле калатчӗ.

Она часто с серьезным видом повторяла слова, сказанные кем-нибудь из взрослых: «Нечего ребенка баловать, пускай поплачет — беда невелика».

Ывӑл // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӑл хӑйӗн хуп-хура ҫурт вырӑнне ҫитсе чарӑнать.

На месте его жилища он останавливается.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав йӗтем хӗррине ҫитсен, юмӑҫ сасартӑк чарӑнать, ҫӳҫне икӗ еннелле уйӑрса тавраналла пӑхкалать, катӑк чӗрнеллӗ пӳрнине тӑсса, вӑрман енне кӑтартать.

Йомзя остановилась, раздвинув волосы, осмотрелась вокруг и показала пальцем с корявым ногтем в сторону леса:

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чарӑнать тет ҫав, сиплӗ курӑк тет.

— Помогает, хорошая, целебная это трава.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чарӑнать тет-и вара ӑш ыратни? — пӗлесшӗн пулчӗ Тухтар.

— И что, помогает? — поинтересовался Тухтар.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тимрукӗ вӗсен питех ун пек ҫӗре ҫӳреме юратмасть, Тухтар вара, лаша тесен, каҫса каять, хӑш чухне вӑл хӑй ҫиес ҫӑкӑрне те лашине парать, ҫитерме кайсан, шӑварасса та, ыттисем пек, ҫырмари тӑмлӑ-хӑйӑрлӑ шывпа шӑвармасть, каҫӑн-ирӗн юри Турикас хӗрринчи васана, тапса тӑран ҫӑлкуҫӗ патне чарӑнать

Тимрук не очень-то любит это занятие, а Тухтара хлебом не корми, дай побыть с лошадью, бывает, он и хлеб свой ей отдает, и поит ее не какой попало водой, а в любое время суток ведет на край Турикасинской ложбинки, где бьет чистейший родник.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тёма, ҫул варрине чупса ҫитме ӗлкӗрнӗскер, тӑпах чарӑнать; икӗ аллипе те тутине хуплать, самантлӑха пӗр хускалмасӑр тӑрать те, каялла вӗҫтерсе таврӑнать.

Тёма, успевший пробежать до половины дороги, останавливается, зажимает обеими руками рот, на мгновение замирает на месте, затем стремглав возвращается назад.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Унтан аслати кӗмсӗртетме чарӑнать, анчах лере, ҫӳлте, тата темскер тӑрса юлать — темскер янкӑр тасалӑхпа тем анлӑш тӳпе туйӑмлӑхне ҫуратаканскер.

Потом гром смолкал, но что-то там, вверху, оставалось — что-то, рождавшее в душе ощущение величия и ясности.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех