Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Михел вӑратас мар тесе хуллен кӑна чакса хӑйӗн вырӑнне ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрӑм Ура пулӑшни // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Вара унӑн ҫарӗн юлашки, нумайӑшӗ ҫапӑҫу хирӗнче выртса юлчӗҫ, каялла чакса вӑрмана кӗрсе кайма пуҫларӗ.

Куҫарса пулӑш

Ухӑ йӗппи Хӗвеле тӑрӑнать // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Аспар кутӑн чакса кӑвайт патне ҫитрӗ.

Куҫарса пулӑш

Сарпике // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Пурлӑхӗ чакса пырать хамӑрӑн, ясакне ӳстернӗ ав.

Куҫарса пулӑш

5. Тӑшман // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Вӑл сӗннипе килӗшес пулсан, пирӗн Хӗрлӗ Ҫар, хальхи чикӗрен аллӑ ҫухрӑм чакса, хамӑр ҫӗршыва Польшӑна памалла.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Вара иккӗш те ним чӗнмесӗр, хуллен каялла чакса, пӳртрен шӑвӑнчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Ылханнӑ ывӑл // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Эпӗ ӑна кураятӑп-и? — ыйтрӗ хӑна шӑтарасла пӑхакан, ӑссӑр пекрех куҫсенчен чакса тӑрса.

— Могу ли я увидеть ее? — спросила посетительница, отступая перед упорным взглядом, почти безумным.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эпӗ сире сахал пӗлетӗп! — терӗ Ева Моргианӑн сивлек куҫӗсенчен чакса тӑрса.

Я мало вас знаю! — сказала Ева, отступая перед ее угрюмым взглядом.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унӑн чирлӗ фантазийӗ ӑна уҫӑмсӑррӑн йӑпатакан вӑрттӑн сӑмахсемпе тата мӗлкесемпе тулса ларнӑ, ҫав хушӑрах вара вӑрман варринче пӗчченлӗхре вилес сехӗрленӳ пысӑкрах туйӑм — хурлӑхлӑ та илӗртӳллӗ хӑюлӑх — умӗнче чакса тӑчӗ.

Ее больная фантазия была полна теней и загадочных слов, неясно утешавших ее, в то время как страх умереть одной среди леса уступил более высокому чувству — печальному и презрительному мужеству.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унӑн кутӑнлашмасӑр-тавлашмасӑрах иккӗмӗш рете чакса тӑрас хатӗрлӗхӗ ун ҫине пӑхтарасран пистермест, пач урӑхла — ун тӗлӗшпе тимлӗхе вӑйлатать, ҫавӑнпах-тӑр нумайӑшӗ вӑл калаҫма пуҫласса кӗтет, анчах вӑл чӗнмест.

В его беспритязательной готовности немедленно сойти на второй план было что-то не освобождающее внимания, а, напротив, усиливающее внимание к нему, отчего некоторое время все ждали, что заговорит он, но он молчал.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Калани ҫумне Пегги хушнӑ ытти вак-тӗвек кӑтартусене ҫырса хурсан комиссар тирпейлӳҫе кайма ирӗк пачӗ, лешӗ кутӑн чакса, пуҫ тайса тухрӗ.

Записав ее остальные, ничего не прибавившие к уже сказанному, различные мелкие показания, комиссар отпустил Пегги, которая вышла, пятясь и кланяясь.

XXVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пӗлместӗп, — хушса хутӑм эпӗ вӑл чакса тӑнипе, аллисене уснине тата чӗнменнине, хӑйӗн пӗтӗм чун-хавалӗпе чӗнменнине курсан, — хӑна ҫуртӗнче манӑн сирӗн ятӑра пӗлмеллеччӗ-ши?

Не знаю, — прибавил я, видя, что она отступила, уронила руки и молчит, молчит всем существом своим, — следовало ли мне узнавать ваше имя в гостинице.

XXIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Мана тимлӗн пӑхакан ҫынна курсан кӑштах чакса тӑтӑм; вӑл виҫӗ кӗтеслӗ шлепкепе, авалхи сюртукпа, ӑна пилӗк тӗлӗнчен кӗмӗл пиҫиххипе туртса ҫыхнӑ.

Я отступил, увидев внимательно смотрящего на меня человека в треугольной шляпе с серебряным поясом вокруг талии, затянутой в старинный сюртук.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Эпӗ чӑнлӑх умӗнче тӑнине кӗретӗнех ҫирӗплетрӗм те чакса тӑтӑм, шухӑшӑмсене пуҫтарма чукун юпа ҫине лартӑм.

Убедившись, что имею дело с действительностью, я отошел и сел на чугунный столб собрать мысли.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Халӑх шучӗ ҫулсерен чакса пырать пулсан та.

Куҫарса пулӑш

Ӑҫта бюрократизм — ҫавӑнта коррупци // Николай Матросов. «Сувар», 2010.01.15, 3,4,6№

Анчах ялта чӑвашсем чакса пыни палӑрать.

Куҫарса пулӑш

Атав ялӗнче клуб уҫрӗҫ // Елена Хлынова. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 3 стр.

Йывӑрланнӑ тутӑрне Горн хыпалансах кӗсйине чиксе хучӗ, вашгерд вырӑнне усӑ курнӑ ҫерем таткине шывалла ывӑтрӗ, унтан штуцерне малалла тытса хӑйӑр ҫунӑ тӗлтен ҫӗр утӑм пек чакса тӑчӗ.

Горн торопливо спрятал отяжелевший платок в карман, сбросил в воду куски дерна, служившего вашгердом, и, держа штуцер наперевес, отошел шагов на сто от места, где мыл песок.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Эстер! — терӗ вӑл шӑпланса тата тӗлӗннине каялла чакса тӑрса.

— Эстер! — помолчав и отступая от удивления, сказал он.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Хӑраса ӳкнӗ тискерчӗксем каялла чакса тӑчӗҫ, Гент ӑша кантаракан техӗмлӗ шӗвеке пӗр сыпкӑмпах пушатсан, сулахаялла та сылтӑмалла савӑнӑҫлӑн кулса пӑхкаласан хӑраса ӳкнӗ тискерчӗксем ҫӗкленӳллӗ тӗлӗнӳпе ҫухӑрашма пикенчӗҫ.

Испуганные дикари отпрянули, завизжав в восторженном изумлении, когда Гент одним духом осушил приятный прохладительный напиток, улыбаясь налево и направо.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Илӗртӳллӗ тарӑху моряка ункӑласа-пӑчӑртасах пырать ӗнтӗ, акӑ ҫак туйӑм чи хӗрӳ-вӗри шая ҫитрӗ, — ҫав тӑрӑмра шухӑш-туйӑмӑн ахаль саккунӗсем чакса урӑх саккунсене вырӑн параҫҫӗ, — вӗсем вара вирхӗнсе-ӑнтӑлса куҫаҫҫӗ.

Злобное возмущение все более охватывало моряка, пока не достигло той степени страстности, в какой обычные законы рассудка уступают место другим законам, действующим стремительно.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.