Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрачан (тĕпĕ: хӗрача) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрачан сӑмахӗсем Кольӑн чунне те пит ыраттарчӗҫ, анчах вӑл палӑртмарӗ кӑна.

И даже Коля был удручен ее словами, хотя не показал виду.

VIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Урисем мӗн тери патвар ҫак печӗкҫеҫ хӗрачан!

Какие тонкие, проворные ноги у этой крошечной девочки!

V // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл, хӗрачан, хӑлхи патӗнчех шӑрӑлтатса, сывлӑшра хайӗн юххине кантра евӗр явать, ҫакна вӑл хӑй ҫине хӗрачана пӑхтарасшӑнах тӑвать пуль.

Он громко звенел ей в уши и так красиво сворачивал в воздухе свою струю, может быть, из одного только желания обратить ее внимание на себя.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ҫав сасӑ, турачӗсене хускатмасӑр ларакан ватӑ пихтӑсен хушшипе килсе, тӳрех хӗрачан хӑлхине пырса кӗчӗ те васкамалли ҫинчен пӗлтерчӗ.

Он прошелся по просеке, где, не шевеля ветвями, стояли старые пихты, и протрубил ей в уши, напомнив, что надо спешить.

I // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Урӑх тӗнчесемпе урӑх ҫӗршывсем сӑнарланаҫҫӗ хӗрачан пуҫӗнче.

Ей хотелось увидеть иные страны, иной мир.

I // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Хӗрачан ашшӗ-амӑшӗ ҫапах та шӑпланма шутламан.

А родители девчонки не молчали.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл Грант капитана малалла шыраса кайма сӗнӳ парасшӑнччӗ, анчах, хӗрачан хытнӑ куҫӗсем ҫине пӑхсан, чӗнмерӗ.

Он хотел было предложить продолжать поиски капитана Гранта, но умолк, остановленный её твёрдым взглядом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫамрӑк хӗрачан ӗмӗтленнӗ ӗмӗчӗ ҫитессине вӑл ӗненсех каймарӗ пулмалла.

Видимо, он не разделял уверенности молодой девушки.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл тапочка тынасне ҫыхнӑ вӑхӑтра пӳлӗме леш шурӑрах ҫӳҫлӗ пӗчӗкҫеҫ хӗрачан амӑшӗ кӗчӗ.

Она завязывала шнурок, когда в комнату вошла женщина — мать белокурой девчурки.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Мӗнле вӑрттӑнлӑх пур-ши тата ҫав чее те уҫӑмсӑр хӗрачан?

Что за тайна у этой скрытной и лукавой девчонки?

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Чӳрече умӗнчи качалка ҫинче ҫав хӗрачан амӑшӗ ларать.

Ее мать сидела в качалке возле окна.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Хальлӗхе вара хӗрачан шкулта лайӑх вӗренмелле.

А пока девочке надо хорошо учиться в школе.

Тӑван ен // Ара Мишши. Ара Мишши. Пӗрремӗш утӑмсем: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 38 с. — 30,32,34,36 с.

Вӑрӑм ураллӑ, ылтӑн тӗслӗ чӑх чӗппи пек хӗрачан телейлӗ уҫланка тухсан хӑйӗн шӑллӗ ҫинчен аса илесчӗ те ӑна каллех: — Юратнӑ тусӑм, эпир килтӗмӗр! — тесе кӑшкӑрасчӗ.

И опять бы девочке, похожей на золотую курочку на высоких ногах, подумать при радостной встрече с палестинкой о брате своем и крикнуть ему: «Милый друг, мы пришли!»

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ах, чунӗ мӗнешкел унӑн, ҫак хӗрачан… анчах вӑл хӑйне пӗтеретех, тем тесен те, пӗтерет.

Ах, что за душа у этой девочки… но она себя погубит, непременно.

XIV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ун, хӗрачан, ӗҫӗ — урай шӑласси, асламӑшне пӗчӗк витрепе Донран шыв ӑсса килсе парасси…

Ее, девичье, дело — полы подметать, воду бабке носить из Дону в маленькой ведрушонке.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Костя ҫилли тулса килнӗ хӗрачан сасси чӗтреннинчен тӗлӗннӗ, ун ҫине пӑхса илнӗ те, вӑрт ҫаврӑнса, картишне кӗнӗ.

Костя удивился дрожащему от злобы голосу девочки, посмотрел на нее и, отвернувшись, вошел во двор.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрачан пичӗ ялкӑшса тӑнӑ, унӑн куҫӗсенче ылтӑн хӗлхемсем ташланӑ.

Лицо девочки сияло, в глазах ее плясали золотые огоньки.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрачан шухӑшӗсем арпашӑнса кайрӗҫ, вӑл ним калама та пӗлмерӗ…

Девушка окончательно растерялась и не знала, что сказать…

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫав самантра дежурнӑй пӳлӗмӗн чӳречинчен паҫӑрхи хӗрачан янравлӑ сасси илтӗнсе кайрӗ: «Пиллӗкмӗшне йышӑнас?

из окна дежурки донесся звонкий голосок девушки: «Разбронировать пятый?

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӑвакарса кайнӑ пӗчӗк тути, нӗшӗклесе, юлашки хут уҫӑлчӗ, пӗчӗк пӗвӗ чӗтренсе илчӗ, амӑшӗ алли ҫинчен хӗрачан йӗп-йӗпе тарлӑ пӗчӗк пуҫӗ каялла усӑнса анчӗ, хӗсӗкленсе юлнӑ куҫшӑрҫиллӗ пӗчӗк Мелехов куҫӗсем темӗнрен тӗлӗннӗ пек пӑхаҫҫӗ.

В последний раз, всхлипывая, зевнул посиневший ротик, и тельце вытянула судорога; запрокидываясь, катилась с Аксиньиной руки потная головка, прижмуренный, с мертвым зрачком, смотрел удивленно угрюмоватый мелеховский глазок.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех