Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Урине йӑмӑкӑн икӗ хура ҫивӗчӗ вӗҫӗнчи шурӑ хӑйӑвӗсем икӗ шурӑ лӗпӗш пек мӗлтлетсе илчӗҫ те, тӗрлӗ еннелле вӗлтӗртетсе, каҫ сӗмлӗхӗнче пӑч ҫухалчӗҫ…

Куҫарса пулӑш

Тусӑм, эсӗ тусна аса ил… // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 207–214 с.

Вӗсем хӑйсен ҫӗлӗкӗсем ҫинче партизансен ансӑр хӑйӑвӗсем йӑмӑхса тӑнине иккӗшӗ те манса кайнӑ.

Оба совсем забыли, что на их шапках алели узенькие партизанские ленточки.

XVIII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Хушпу кӑшӑлӗн хӑйӑвӗсем ҫине пӑхсан паллӑ: хӑйӑва 16 хӑмапа тӗртнӗ, кумми — ҫӑм ҫип, ураҫҫи — кантӑр ҫиппи (ҫӗлен ҫип).

На хушпу ясно видно то, что тесьму ткали на 16 дощечках, основа состояла из 64 шерстяных ниток, уток — конопляная крученая нитка.

Тӗрлӗрен хӑю, пиҫиххи // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Чӑвашсен тӗрлӗрен хӑйӑвӗсем ҫинчен «Чӑваш халӑхӗн илемлӗ ӳкерчӗк ӑсталӑхӗ» альбомра та асӑннӑ:

О разной тесьме в обиходе чувашей написали авторы альбома «Чувашское народное изобразительное искусство».

Тӗрлӗрен хӑю, пиҫиххи // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Пуҫӑмра ҫак шухӑшсем пӑтранаҫҫӗ; эпӗ вырӑнтан хускалмасӑр хамӑн пушмакӑн хура хӑйӑвӗсем ҫине тинкерсе пӑхатӑп.

Мысли эти мелькали в моей голове; я не трогался с места и пристально смотрел на черные бантики своих башмаков.

III сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Майор хапхаран тухрӗ, унпа пӗрле кӗске пиншаксемпе гетрсем тӑхӑннӑ, ҫӗлӗкӗсем ҫине партизан хӑйӑвӗсем ҫыпӑҫтарнӑ хӗҫпӑшаллӑ темиҫе ҫамрӑк утса пырать.

Майор вышел из ворот, с ним было несколько вооруженных юношей в коротких пиджаках и в гетрах, с партизанскими ленточками на шляпах.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Куҫ умне Венгри ҫӗршывӗнче яланах тӗл пулакан хумлӑ-хумлӑ ҫеҫенхир ландшафчӗ тухса тӑрать: тарӑн мар путӑксем, сӑртсем, тӳремлӗхсем — унтан каллех сӑртсен хӑйӑвӗсем тӑсӑлаҫҫӗ.

Перед глазами расстилался типичный для Венгрии волнистый степной ландшафт: овраги, холмы, равнины и снова лента холмов.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унӑн хуҫланчӑкӗсем хумханса илнӗ те аялалла усӑннӑ, хӑйӑвӗсем ҫеҫ ҫилпе вӗлкӗшкеленӗ, вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн ялав та чӳхенкеленӗ, кун пек чух вара ун ҫинче ылтӑн саспаллисем курӑннӑ…

Складки его колыхнулись и упали, только ленты шевелились по ветру, да порой полотнище плескалось, и на нем струились золотые буквы…

XXII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Кӗпи ҫумне типтерлӗн хӗрлӗ хура георги хӑйӑвӗсем тирсе хунӑ Петро Шамильсен хулсӑр Алешкипе шӑл йӗрсе тӑрать.

Петро, в рубашке с оранжево-черными георгиевскими ленточками, зубоскалил с безруким Алешкой Шамилем.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав юхӑмра пӑхӑр эрешмен карти чӗтренсе йӑлтӑртатса тӑрать, хунарсен шурӑ хӑйӑвӗсем ярӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсем юханшыври бакенсем пек туйӑнаҫҫӗ; ҫав бакенсем айӗнчен пиншер ҫын иртет — ҫынсем, калаҫса татӑлнӑ пек, пурте урама харӑс тухрӗҫ, сарлака тротуарсем ансӑрланчӗҫ…

Над ее руслом блестит и вздрагивает медная паутина, качаются белые бусы фонарей, точно бакены на быстрой воде; из-под этих бакенов проходят тысячи человек — люди, словно сговорившись, все сразу вышли на улицу, просторные тротуары ужались…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ик-виҫӗ минутран кабинета ҫар тумӗ тӑхӑннӑ ҫамрӑк каччӑ кӗрсе тӑчӗ, кӑкӑрӗ ҫинче икӗ ӗрет орден хӑйӑвӗсем, погонсем ҫук.

И в кабинет через некоторое время вошел юноша в военном костюме, но без погон, с двумя полосками орденских ленточек.

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей килне погонпа килнӗ, орденсем вырӑнне унӑн кӑкӑрӗ ҫинче тӗрлӗ орден хӑйӑвӗсем пулнӑ; Ҫемен погонӗсене демобилизаци ҫинчен приказ тухсанах илсе хунӑ, ун вырӑнне ҫул ҫине пуҫласа тӑхӑннӑ ҫӗнӗ китель умне орденсем ҫакса илемлетнӗ.

Сергей ехал домой с погонами на плечах, вместо орденов у него на груди пестрели орденские ленточки, а Семен снял погоны, как только был объявлен приказ о демобилизации, зато украсил орденами и медалями новенький китель, впервые надетый им в дорогу.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑй кӗҫӗн лейтенант погонӗсене ҫакнӑ, ҫӗнӗ гимнастерка тӑхӑннӑ та чӗн пиҫиххипе туртса ҫыхнӑ, кӑкӑрӗ урлӑ, «Ылттӑн Ҫӑлтӑр» медальпе виҫӗ ӗрет орден хӑйӑвӗсем ҫумӗнчен, портупея анать; ансӑр пӗҫӗллӗ ҫӗнӗ бриджи тӑхӑннӑ, тусанланса пӗтнӗ атӑ: кунчисене ура пакӑлчи таранах антарнӑ, ҫавӑнпа та унӑн урисем кавалерист урисем пек кӑшт кукӑр курӑнаҫҫӗ.

На нем была гимнастерка с погонами младшего лейтенанта, подпоясанная ремнем с портупеей; на груди — медаль «Золотая Звезда» и три полоски орденских ленточек; новенькие бриджи, запыленные сапоги со сдвинутыми до щиколоток мягкими голенищами придавали его высокой фигуре стройный вид.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Мана вагон чӳречи умӗнче ларнӑ пек туйӑнать, уй-хирте те вӑрман курӑнать, каллех хирсем, унтан вара — тайга ҫурҫӗр шывӗсен сивӗ хӑйӑвӗсем, юрпа витӗннӗ айлӑмсем те лапамсем — ҫапла пирӗн хушӑра вӗҫӗ-хӗррисӗр инҫет.

И, как из окна вагона, мне виделись поля и леса, и снова поля, потом тайга и холодные ленты северных рек, и равнины, равнины, покрытые снегом, — бесконечные пространства земли, которые легли между нами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951