Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑййине (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан хӑййине чӗртет те, лешӗ мӑкӑрланса ҫунма тытӑнать.

Куҫарса пулӑш

Татьян аппа ватӑлмасть // Георгий Янгай. «Капкӑн», 1970. — 6–7№ — 19 с.

Тимӗрҫӗ ҫунакан хӑййине кӑмака кӗтессинче ларакан хӑй чиккине хӗстересшӗнччӗ, сасартӑк тайӑлса кайрӗ.

Кузнец направился к печке, чтобы воткнуть лучину в светец, и вдруг покачнулся.

Ҫӗрлехи хӑнасем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Ҫын анчак ҫури мар-ҫке… — текелесе старик хӑййине хӑйчикки ҫине тӑрӑнтарса хучӗ.

— Так ведь человек — он не собака, чтоб так-то с ним, — спокойно водружая лучину над лоханью, проговорил старик.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ӑстаҫӑ хӗрринчи тӑваттӑмӗшпе пиллӗкмӗш ҫипсем хушшинчен хӑйӑ вӗҫне кӑларать те тӑватӑ ҫип урлӑ, тӑватӑ ҫип айӗпе, тӑватӑ ҫип ҫийӗпе, тӑватӑ ҫип айӗпе сарлакӑшпех суйласа тухать, хӑййине хӑяккӑн тӑратса лартать.

Мастерица между четвертой и пятой нитками высовывает конец бральницы, через 4 нитки кладет 4 нитки на бральницу, 4 нитки пропускает, 4 нитки берет на бральницу и так до конца.

Тӗрлӗрен пирсем тата кавирсем // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Ирхине, ҫуртара пӗр вершукӗ ҫитмест пулсан, е эпӗ, хӑййине шыраса тупса, ӑна ҫуннӑ ҫурта чухлӗ хуҫса хумасан, кухняра шутсӑр ҫиленсе ҫуйхашасси пуҫланса каятчӗ, пӗрре вара Викторушка тарӑхса пулат ҫинчен каласа хучӗ:

Если утром в свече недоставало вершка или если я, найдя лучинку, не обламывал её на сгоревший кусок свечи, в кухне начинался яростный крик, и однажды Викторушка возмущённо провозгласил с полатей:

IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Дутлов пӳрте кӗрсенех кӗлтума тытӑнчӗ… унтан Илюш арӑмӗ ҫине пӑхса илсе пуҫне суллакаларӗ те хӑййине сӳнтерсе татах какӑрса илчӗ, вара кӑмака ҫине улӑхса мӑнукӗпе юнашар выртрӗ.

Дутлов стал молиться, потом посмотрел на Плюшкину бабу, покачал головой, потушил лучину, еще рыгнул, полез на печку и лег рядом с мальчиком-внучком.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Вӑл пӗр хӑййине хӑй еннелле туртать те каялла ярать.

Медведь потянул к себе щепку и отпустил её.

Музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 17–86 с.

Пӗр Венера анчах, ҫутӑ хурт евӗрлӗскер, горизонт ҫийӗпе хӑйӗн бенгали хӑййине ҫунтарать; аялта ҫакӑнса тӑракан Марс йӑмӑх хӗрлӗ ҫунать тата унта та кунта канал ҫинче бакен ҫутисем хӗрлӗн-симӗссӗн мӗлтлетсе чӗтрекен пайӑркисемпе шыв ҫинче йӑмӑхаҫҫӗ.

Только над горизонтом жгла свой зеленый бенгальский огонь Венера, похожая на большого светляка, да ровным алым накалом горел низко стоявший Марс, и на канале светились тоже зеленые и красные огоньки бакенов, подрагивая в воде мерцающими усиками отражений.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Дубровский хӑййине утӑ ҫывӑхне илсе пычӗ те, утта вут хыпса илчӗ — часах пӗтӗм картиш ҫап-ҫутӑ ҫутӑлса кайрӗ.

Дубровский приблизил лучину, сено вспыхнуло, пламя взвилось и осветило весь двор.

VI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех