Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хушшине (тĕпĕ: хушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӑтӑмлӑрах Риттер витрене тултарчӗ те ӑна тытса чул ҫине вырнаҫрӗ, унтан хаклӑ шӗвеке чӗр куҫҫисен хушшине куҫарса лартрӗ.

Более терпеливый Риттер наполнил ведро и сел с ним на камни, поставив ведро между колен.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Вун тӑватӑ сехет ишнӗрен асаплансах-ӗшенсех ҫитнӗ Риттерпа Клаусон кимме пӑрӑсӑн малти пайӗпе хӑйӑр ҫине, чулсен хушшине, аран-аран сӗтӗрсе кӑларчӗҫ, шыв чакнӑ чух юхса каясран — хускалми чулран ҫирӗппӗн ҫыхса хучӗҫ.

Измученные четырнадцатичасовой греблей Риттер и Клаусон с трудом втащили суденышко передней частью киля на песок, между камней и накрепко привязали к камню, чтобы шлюпку не отнесло отливом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Сӗтел хушшине ларчӗ, тарҫа чӗнсе шурӑ эрех стаканне кӗтсе илчӗ.

Он сел за стол, позвал слугу и получил стакан водки.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Унтан Филипп черетлӗ отчетне вӗҫлеме сӗтел хушшине кӗрсе ларать; кайран ҫӑвӑнать, кӑмака хутма вутӑ хатӗрлесе хурать, ҫывӑрма выртать, выртнӑ-выртманах ыйха путать те тӗлӗкре мӗн курнине яланах мана-мана каять.

Затем Филипп присаживался к столу кончать очередной отчет, потом умывался, приготовлял дрова и ложился спать, засыпая сразу, и всегда забывал все, что видел во сне.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Нимӗн те тӗшмӗртмен-сисмен баклан ҫак хушӑра карапсен хушшипе темиҫе хутчен саккӑрла вӗҫсе ҫаврӑнчӗ те — «Президентпа» «Марианна» хушшине анса ларчӗ; шӑп та лӑп варринче пекех — Битт-Бой та, ыттисем те кулса ячӗҫ.

Меж тем неосведомленный о том баклан, выписав в проходах между судами несколько тяжелых восьмерок, сел как раз меж «Президентом» и «Марианной», так близко на середину этого расстояния, что Битт-Бой и все усмехнулись.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Вӑл пӑшалне ҫӗклерӗ, аллинче вӑрах ҫавӑркаларӗ, унтан хул хушшине хӗстерчӗ.

Он взял ружье, долго вертел в руках, но сунул под мышку.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Энниок кие ҫавӑркаласа пӑхрӗ, пурӑпа тӗплӗн шуратрӗ те хул хушшине хӗстерсе тытрӗ, аллисене кӗсйине чикрӗ.

Энниок рассматривал кий, тщательно намелил его и сунул под мышку, заложив руки в карман.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Ыйхӑ ҫӗтрӗ, — Кармен Гнорпа юнашар хӑяккӑн тӑрать; унӑн алли, ҫамрӑк ҫын ҫепӗҫҫӗн тытнӑскер, каччӑн ҫанни ӑшне шанса-ӗненсе йӑпшӑнчӗ, пуставпа кӗпе хушшине самантлӑх ачашланӑвӗн ҫепӗҫ сисӗмне хӑварчӗ.

— Бессонница, — Кармен стояла боком к Гнору; рука ее, удержанная молодым человеком, доверчиво забиралась в его рукав, оставляя меж сукном и рубашкой блаженное ощущение мимолетной ласки.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Уйӑх тухнӑ, вӑл хура мӗлкесен хушшине шурӑ тӗнче сарса хунӑ.

Взошла луна, разостлавшая белый мир среди черных теней.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Моряксен хушшине сивлеклӗхпе шанӑҫсӑрлӑх кӗрсе вырнаҫрӗҫ.

Угрюмость и отчаяние поселились среди моряков.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Тӑчӗ те — Чечек Пасарне ҫити самаях пысӑк хушша тӳремпе шанчӑксӑр та вӗттӗн утса иртрӗ, унтан каллех пӗчӗк фонтан хӗррине пырса ларчӗ, ачасен хушшине лекрӗ.

Он встал, маленькими неверными шагами одолел приличное расстояние от площади до Цветного Рынка и сел снова, на краю маленького фонтана, среди детей.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Нок вакунсен хушшине сикрӗ.

Нок спрыгнул между вагонов.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑл пружина ҫинчи евӗр ҫаврӑнчӗ; хӗрлӗ пичӗ татах хӗремесленнӗ, кӑмӑллӑ кулӑ ҫиҫет, — унтан сӗтел хушшине хӑвӑрт, анчах ирӗклӗн кӗрсе ларчӗ.

Он повернулся как на пружинах, с приятной улыбкой на разгоревшемся румяном лице, и быстро, но непринужденно уселся за стол.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Нок кимме шыв ҫийӗн ҫакӑнса ӳсекен тӗм хушшине пытарнине, ҫакӑн хыҫҫӑн чӗлӗмне табак тултарса чӗртнине, ҫулташӗ ҫине самант-самантӑн сӑнавлӑн тӗсенӗ май, темшӗн, тертлӗн те шӑппӑн кулкаланине Гелли чӗнмесӗр пӑхса тӑчӗ, унӑн пӑлханчӑк пуҫ миминче тавралӑх чӑн-чӑнах мар-тӑр тетерекен тӗлӗнмелле шанманлӑх вӑрана-вӑрана хускалать.

Она молча смотрела, как Нок, спрятав лодку под свесившимися над водой кустами, набил и закурил трубку; как, мельком взглядывая на спутницу, хмуро и тягостно улыбался, и странное недоверие к реальности окружающего моментами просыпалось в ее возбужденном мозгу.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Сигби ҫыххине вӗлтрен хушшине кӗмсӗртеттерсе ӳкерчӗ те хут татки туртса кӑларчӗ, сасӑпах вулама пикенчӗ:

Сигби вытащил из кармана листок и стал читать вслух, выронив загремевший узелок в крапиву.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Иван Тимьянччӑ хучӗсене икӗ аллипе тытса сӗтел хушшине тӑчӗ те, иртнӗ ҫулсенче тиечук пулса служить тунӑ сассипе, сӑмахӗсене аршӑн ҫурӑ тӑсса, «доклад» тума тытӑнчӗ:

Иван Демьянович, обеими руками схватившись за бумаги, встал из-за стола и, протягивая слова в полутора аршина, заговорил голосом, с которым в прошлые годы служил дьяконом, со своим «докладом»:

I // Эселе Петӗрӗ. «Капкӑн», 1931, 2№, 12–13 с.

Венерӑсен сарӑ мраморӗ тӗмсен хушшине путнӑ.

Желтый мрамор Венер тонет в кустарнике.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян хӗҫ-пӑшаллӑ сылтӑм алли ҫине пӑхрӗ те «вессона» пиҫиххи хушшине чиксе хучӗ.

Он посмотрел на свою правую руку, занятую оружием, и сунул Вессон за пояс.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ун хыҫҫӑн сӗтел хушшине хуҫасемпе пӗрле ларсах лайӑх кӑна ӗҫрӗҫ, ҫирӗҫ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Апата сӗтел хушшине пӗрле ларма тивнӗ чухне кил хуҫи арӑмӗ йӗрӗннипе пуҫне айккинелле пӑра пуҫларӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех