Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хуралса (тĕпĕ: хурал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вара вӑл Чернобыльтен тӗлӗнмелле (ах, нихӑҫан, ӗмӗрне те ӳкермӗччӗ вӑл ҫав тӗлӗнмелле картинӑсене. Трагеди пулнӑ вырӑна аса илмессерен куҫ хуралса килет. Телей, илем ҫеҫ ӳкерӗччӗ, анчах пурнӑҫра апла мар-ҫке-ха) картинӑсем илсе килнӗ тесе, ҫав картинӑсене Мускаври выставкӑра кӑтартаҫҫӗ тесе этем чыс-хисепне йӑлтах ҫухатмалла-и?

Куҫарса пулӑш

V // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Ҫак сӑмахсене вуласан тӗнче хуралса килчӗ; сӑмах, пӗр сӑмах кӑна пӗтӗмпех ӑнлантарса парайӗччӗ.

Когда я прочел эти слова, мир стал темнеть, и слово, одно слово могло бы объяснить все.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫурҫӗр енче хускалми ешӗл кӗтӳ пек вӑрман хуралса ларать, вӑл пурӑ сакӑлтисен катине горизонт таранах ҫавӑрса ытамланӑ; унта та кунта ту ҫурӑкӗсем, имшеркке вӗтлӗхсем.

На севере неподвижным зеленым стадом темнел лес, огибая до горизонта цепь меловых скал, испещренных расселинами и пятнами худосочных кустарников.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Хусканмасӑр хуралса тӑракан кӗлеткене чӗмсӗррӗн сӑнанӑ май виҫҫӗшӗ те кӗтеҫҫӗ.

Все трое ждали, молча рассматривая неподвижно черневшую фигуру.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Шурӑ вӗт чул суккӑрлатса йӑлтӑртатнӑран куҫӗсем хуралса килчӗҫ ахӑр.

Я подумал, что у него сделались в глазах темные круги от слепого блеска белой гальки.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Лашасем тата тарӑнрах путса пыма пуҫларӗҫ, мӑклӑ тӗмескесем шывпа витӗннӗ ҫаран ҫинче унта-кунта хуралса тухса тӑраҫҫӗ.

Глубже вязли лошади; мшистые кочки почерневшими островками кое-где высовывались из залитого водой луга.

ХIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Шебаловӑн шупка куҫ харшисем пӗркеленчӗҫ, тӗксем куҫӗсем хӗсӗнчӗҫ, ҫилпе хуралса хытнӑ пичӗ ҫинче паҫӑрхи хӑюсӑртарах, ӑшӑ кӑмӑллӑ йӑл кулнин йӗрӗ те юлмарӗ.

Сжались белесоватые брови, сощурились дымчатые глаза, и не осталось и следа смущенной, добродушной улыбки на сером, обветренном лице Шебалова.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Мӗн тӑвас тетӗн, — терӗ Шебалов, хӑйӗн вӑрҫӑра ҫӳресе хуралса шӑйӑркаланса пӗтнӗ хӗҫӗ ҫинелле таянса, — самах та ҫук, Чубука пит хӗрхенмелле ӗнтӗ.

— Что же, — сказал Шебалов, опираясь на потемневший и поцарапанный в походах палаш, — слов нету, жалко Чубука.

XI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпӗ малтанхи вырӑна лартӑм, старик чӳрече патне кайса тӑчӗ, хуралса пӗтнӗ чаршава туртса карчӗ.

Я сел на прежнее место, а старик отошел к окну и задернул грязную ситцевую занавеску.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Хуралса кайнӑ юлашки ҫулҫӑсене вӗҫтерсе антаракан типӗ сивӗ ҫил вӗрет.

Срывая последние почерневшие листья, дул сухой холодный ветер.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Рабочисем пӗр чӗнмесӗр лутӑрканса, хуралса пӗтнӗ хучӗсене кӑларса, штатски тумтирлӗ ҫынна тӑшманла пӑхса, сивӗ сӑмахсемпе ӑсатса яраҫҫӗ.

Рабочие, молча доставая измятые, замусоленные бумажки, провожали штатского враждебно-холодными замечаниями.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ун-тан Витт сив тара ӳкрӗ, хуралса кайрӗ, кӑштахран ҫӗре тӗшӗрӗлчӗ те хутланса ӳкрӗ, кӗҫех вилсе выртрӗ.

Затем он сам покрылся холодным потом, скорчился, почернел и умер.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Эсӗ пӗтӗмпех шыҫӑнса, хуралса каятӑн.

Ты весь распухнешь и почернеешь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Сылтӑмра — тӗксӗм, кичем вакунсен речӗ, сулахайра — хӑйӑрлӑ пӗчӗк ҫул, ун хӗррипе пӳрт умӗнчи пӗчӗк садсен хысакӗсем тӑсӑлаҫҫӗ; тӳпери ҫурма сӗмлӗхре йывӑҫ тӑррисем салхуллӑн хуралса ҫатӑлтатаҫҫӗ.

Справа тянулся ряд угрюмых вагонов, слева — песчаная дорожка и за ней выступы палисадов; верхи деревьев уныло чернели в полутьме неба.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Эпӗ пӗтӗмпех ҫырса пынӑ, — терӗ вӑл хуралса пӗтнӗ хут таткине кӑларса.

— Я все записал, — сказал он, доставая засаленную бумажку.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Хайхи тумтир мӑрье тасатакан ҫыннӑнни пек хуралса пӗтрӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ваньккан куҫӗ хуралса килчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Кӑна илтсен, Телегинӑн куҫӗ хуралса килчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вара Тарт куҫӗсем хуралса килчӗҫ.

И все потемнело в глазах Тарта.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ҫирӗп шӑплӑхра поварсем жрецсем пек куҫса ҫӳреҫҫӗ: хуралса кӑвакарнӑ стенапа юнашар вӗсен шурӑ калпакӗсем кухньӑри ӗҫе чаплӑ сӗм кӗртеҫҫӗ; хаваслӑ, мӑнтӑр хӗрарӑмсем шыв пичкисем патӗнче фарфорпа та кӗмӗлпе шакӑртаттарса савӑт-сапа ҫӑваҫҫӗ; йывӑр пирки пӗкӗрӗлсе арҫын ачасем пулӑпа устрица, ракпа улма-ҫырла тултарнӑ карҫинккасем йӑта-йӑта кӗреҫҫӗ.

В суровом молчании, как жрецы, двигались повара; их белые колпаки на фоне почерневших стен придавали работе характер торжественного служения; веселые, толстые судомойки у бочек с водой мыли посуду, звеня фарфором и серебром; мальчики, сгибаясь под тяжестью, вносили корзины, полные рыб, устриц, раков и фруктов.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех