Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хупсан (тĕпĕ: хуп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Камерӑна хупсан нумаях та вӑхӑт иртмерӗ, апат илсе пычӗҫ, ашпах пӗҫернӗ купӑста яшки, самаях пысӑк татӑк ҫӑкӑр пачӗҫ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Кам та пулин тытса хупсан та сӑмах тухӗ, — лӑплантарчӗ ӑна Марук аппӑшӗ.

Если кто и запер у себя, после все равно разговоры пойдут, — успокаивала ее тетя Мария.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Марук аппа пулӑшнипе пӑрушсене каялла витене хупсан та чунӗ лӑпланмарӗ-ха ун.

С помощью тети Марии она закрыла телят обратно в хлев, но душа не успокоилась.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Куҫне хупсан, вӑл кӗсмен тимӗррисем хуллен чӗриклетнине, шыв шӗпӗлтетнине илтрӗ, вара тин хӑй вӗҫӗ-хӗррисӗр аслӑ тӳпе айӗнче, кимӗ ҫинче ларса пынипе туйса илчӗ; уйӑхӗ ҫав аслӑ тӳпе тӑрӑх, ҫӳхе ҫивиттиллӗ тӗтре сӗмӗнче, васкамасӑр сулахаяллах, сулахаяллах куҫса пычӗ.

Закрыв глаза, он теперь только услышал скрип уключин, бормотание и всхлипы воды, теперь только почувствовал себя сидящим в лодке под необъятным небом, на котором лунный лик в дымке легкого тумана неторопливо отплывает все влево, все влево.

1 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

— Кречетов тухтӑра нимӗҫсем тытса хупсан, унӑн йӑмӑкӗ комендатурӑра нимӗҫсене вӑрманти пӗччен хуторта, Соломин учитель патӗнче, Рогачев генералӑн хӗрачи пурӑнни ҫинчен каласа панӑ.

— Когда доктора Кречетова арестовали, сестра его разболтала в комендатуре, что дочь Рогачева живёт где-то в лесу, на одиноком хуторе, с учителем Соломиным.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Куҫа хупсан — ҫывӑхра чӑнах та кӑвакал нартлатса ларнӑн: чӗпписене йыхӑрнӑ пек е аҫине чӗннӗн туйӑнать.

Закрой глаза — и покажется, будто совсем рядом сидит угка и крякает: не то утят сзывает, не то селезня кличет.

III сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

— Эпӗ решеткене хупсан та «кха» тенӗ пулӑттӑм, — терӗм.

А я сказал, что я и в клетке буду делать «кха».

Эпӗ Любӑна тискер кайӑксем кӑтартни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

— Анчах Граба тытса хупсан, вӑл пирӗн ҫинчен те каласа пама пултарать.

— Но… если они заберут Граба, то он может и нас потянуть за собой.

8 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Пӗтӗм шухӑш-кӑмӑл ун ҫинчехчӗ, тӗлӗкре те, ҫывӑрман чухне те ӑна аса илетӗп: ҫывӑрма выртуҫӑн ӑна тӗлӗкре курасчӗ тесе шутлатӑп; куҫа хупсан, эпӗ ӑна хам, умра куратӑп, ҫав куҫа курӑнакан мӗлке ҫине ӑшӑ кӑмӑлпа пӑхса савӑнатӑп.

Все мечты мои, во сне и наяву, были о нем: ложась спать, я желал, чтобы он мне приснился; закрывая глаза, я видел его перед собою и лелеял этот призрак, как лучшее наслаждение.

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унтанпа виҫӗ ҫул ытларах иртрӗ ӗнтӗ, анчах эпӗ халӗ те ҫумӑрпа ҫӑмламасланнӑ ҫырмана, бортсемпе пӗр шайра чупакан лутра ҫырана, Колосковӑн чалӑшшӑн ҫапса ҫӑвакан ҫумӑрпа йӗпеннӗ питне куратӑп, куҫа хупсан — каллех мотор кӗрленине, тапнине, васканине илтетӗп, тен, мотор мар, чӗре тапни пулӗ вӑл, пӗлместӗп.

С тех пор прошло больше трех лет, но до сих пор я вижу мохнатую от дождя реку, низкий берег, бегущий вровень с бортом, и напряженное, исхлестанное ливнем лицо Колоскова, а когда закрываю глаза, слышу, как снова стучит, торопится, бьется мотор… быть может, сердце — не знаю.

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

1895 ҫулта Владимир Ильича тӗрмене хупсан та, амӑшӗ Петербурга ҫийӗнчех пырса ҫитнӗ.

Когда в 1895 году Владимира Ильича заключили в тюрьму, мама приехала в Петербург.

Стокгольмри тӗлпулу // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Канашлӑва хупсан, Залкинд кабинетран васкаса тухрӗ.

Закрыв совещание, Залкинд поспешно вышел из кабинета.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Стена ҫумне вӗри ҫамкипе тӗкӗнсе куҫӗсене хупсан, вӑл ҫакна курчӗ: площадьре хӗрлӗ ялавсем хаваслӑн варкӑшса вӗлкӗшеҫҫӗ…

Закрыв глаза, прислонившись горячим лбом к стене, он видит: колышутся красные полотнища знамен на площади.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сивӗ чир тытнӑ чухнехи пек чӗтрекен аллисемпе винтовка затворне шалтлаттарса хупсан тин вӑл кӑкӑр тулли уҫҫӑн сывласа ячӗ, пуҫне улӑмури хыҫӗнчен кӑларса пӑхсан, хӑй умӗнче чармак кӑвак куҫлӑ салтак автомат тытса тӑнине курчӗ.

И только когда его руки лихорадочно щелкнули затвором, он полной грудью вздохнул и, выглянув из-за омета, увидел перед собой широко раскрытые голубые глаза солдата с автоматом.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Куҫа хупсан куҫ умӗнче пиншер ҫутӑ йӑлтӑртатрӗ, ҫӑлтӑр капланӑвӗн калама ҫук пысӑк пӗлӗчӗсем ишрӗҫ, сивӗ материсен хура чаршавӗсем, ҫутатакан газсен темӗн пысӑкӑш пайӗсем курӑнчӗҫ.

В закрытых глазах роились тысячи светил, плыли колоссальные звездные облака, черные завесы холодной материи, гигантские хлопья светящегося газа…

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Алӑк уҫӑлнӑ чух йынӑшса илет, ӑна хыттӑн хупсан, кантӑксем чӗтресе янӑраҫҫӗ.

Визжала, открываясь, дверь, дрожали и звенели стекла, когда ее с шумом захлопывали.

XXIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Мана тытса хупсан та — пысӑк инкекех мар!

Меня и заарестуют — не велика беда!

XVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Пур, — тет, — пысӑк пулӑшу та, тӗрмесене тем чухлӗ ҫынна тытса хупсан та, хупса пӗтерейместӗр, ҫутӑ кун та, тӗттӗм ҫӗрле те канӑҫ пулмасть сире, тет.

— Есть, — говорит, — и неисчислимая помощь, и сколько бы вы в тюрьмы ни кидали, всё равно не перекидаете, и не будет вам покоя ни в светлый день, ни в тёмную ночь.

Мальчиш-кибальчишпа унӑн ҫирӗп сӑмахӗ ҫинчен хывнӑ халап // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 147–157 с.

Эпир алӑка хупсан, вӑл питӗрӗнсе ларать.

Мы хлопнем, замок захлопнется.

Вӑрманти тӗтӗм // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 77–104 с.

— Ҫыхланса кайрӑн ҫав ӗҫпе! — ҫиленсе каларӗ арӑмӗ, Карп Савельевич пӳртрен тухса алӑка хупсан.

— И связался ты с этим делом! — сердито сказала жена, когда захлопнулась за Карпом Савельевичем дверь.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех