Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шупашкарти пӗр сӑра хупахне хӑйсене кӑтьӑр-катьӑр, лӳчӗркенчӗк хура-кӑвак куртка-пиншаксемпе хуплакаласа янӑ икӗ чӑрӑн-чӑрӑн арҫынпа (пуҫӗсем ҫинче — йӗнтнӗ сысна тирӗ тӗслӗ калпаксем) икӗ «сӗтекри» хӗрарӑм (кусем ҫемҫе, кивӗ, сӑрӑ калпакӗсене пуҫӗсем ҫине чалӑшшӑн лӗнчӗр-лӗнчӗр пусаркаласа лартнӑ) хӑлтӑр-халтӑр, тӑнкӑл-танкӑл кӗчӗҫ те, ҫӗтӗк купӑс пек пӑшлаткаласа-сывласа, мӗхлеткелесе, лӑпӑр-лӑпӑр хуранне вӗреткелесе, пушӑ сӗтел хушшине мӑраланкаласа пырса лаклатрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Ҫын ҫынрах юлинччӗ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 197–201 с.

Боецсем васкаса чӗркенӗ пысӑк пирусӗсене хӗрелнӗ аллисемпе хуплакаласа туртрӗҫ.

Бойцы курили, держа в покрасневших руках наспех скрученные толстые папиросы.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Чижик, кӗрт ӑшне пута-пута, уҫӑлса каякан кӗрӗк аркине хуплакаласа, сывлӑш ҫавӑрса илме чарӑнкаласа, ҫаплах ҫине тӑрсах малалла утать…

И Чижик снова упрямо двигалась вперед, увязая в сугробах, борясь с развевающимися полами шубейки, останавливаясь, чтобы перевести дыхание…

Чижик Холмы ялне кайрӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ҫӗтӗк-ҫатӑксем ӳте-тире аран ҫеҫ хуплакаласа тӑраҫҫӗ, вӗсем, усӑнса анса, утма чӑрмантараҫҫӗ.

Обрывки его еще кое-где прикрывали тело; они сползали книзу и мешали движениям.

Хӗллехи поход // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 105–114 с.

Куҫми лаша патӗнче тӑнӑ, вӑл хӑйӗн хӑрах куҫне хуплакаласа Евстигней ҫинелле кӑтартнӑ.

Кузьма стоял у лошади и подмигивал своим одним глазом на Евстигнея.

I // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Ровоама хаджи вӗсем сӳпӗлтетнине итлерӗ-итлерӗ те, мӑйӑхне хуплакаласа, кулса ячӗ — унӑн ҫӳлти тутине ҫӑра мамӑк сарса илнӗ.

Госпожа Хаджи Ровоама слушала эту болтовню и улыбалась себе в усы, — а усики у нее действительно были.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпӗ урасемпе тапӑртатса, пите, хӑлхасене алӑсемпе хуплакаласа кӑна тӑтӑм!

и только и делал, что зверски топал ногами и хватался за нос да за уши!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951