Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хумаҫҫӗ (тĕпĕ: хур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсӗ хӑвах пӑх-ха: пуянсем ҫулталӑк хушшинче те урлӑ выртакана тӑрӑх ҫавӑрса хумаҫҫӗ, анчах тутлӑ ҫиеҫҫӗ, мӗн чул кирлӗ, ҫавӑн чул ӗҫеҫҫӗ.

Ты сам погляди: богачи целый год палец о палец не ударят, а едят вкусно и пьют, сколько хотят.

XIV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Кунти ҫынсем ҫав тери харсӑр, нимрен те хӑрамаҫҫӗ, нимӗҫсене ним вырӑнне те хумаҫҫӗ.

Народ здесь был исключительно смелый, ничего не боялся, немцев ни во что не ставил.

Партизансен столици // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

— Ҫын пурӑнма пӗлет-тӗк — ун ҫине ҫиленеҫҫӗ, унтан кӗвӗҫеҫҫӗ; пурӑнма пӗлмес-тӗк — ӑна ним вырӑнне те хумаҫҫӗ, — терӗ вӑл шухӑша кайса, мана ҫӗклентерсе хӑй патнелле туртса тата мана куҫран йӑл кулса пӑхса.

— Умеет жить человек — на него злятся, ему завидуют; не умеет — его презирают, — задумчиво говорила она, обняв меня, привлекая к себе и с улыбкой глядя в глаза мои.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӗсене чӗрӗ ҫын вырӑнне хумаҫҫӗ, ура айне пулнӑ чула тапнӑ пек, тӗрте-тӗрте яраҫҫӗ; пӗрле пыракан нимӗҫсем мӑшкӑллаҫҫӗ, кулаҫҫӗ.

С ними обращались как с вещами, толкали, точно камни на дороге; немцы-спутники насмехались над ним и над Марысей.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Вӗсем пире этем шутне хумаҫҫӗ, — пачах урӑх шухӑш пырса кӗчӗ Тынэт пуҫне, анчах сисет вӑл, ҫак ҫӗнӗ шухӑш унӑн малтанхи шухӑшӗпе, ашшӗ ҫинчен, пӗчӗк негр ҫинчен шухӑшланипе уйрӑлми тачӑ ҫыхӑнса тӑнине.

Они думают, что мы не люди, — пришла в голову Тынэта мысль уже о чем-то другом, но он чувствовал, что это новое в его мыслях неразрывно связано с мыслями о его отце, с мыслями о маленьком голодном негре.

Тынэт хуйхи // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Колышкина ним вырӑнне те хумаҫҫӗ пулсан — Репинпа урӑхла калаҫаҫҫӗ.

Если Колышкина и в грош не ставят, то с Репиным другой разговор.

15 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Пирӗн хаяр ӗҫре пӗр туйӑмсене хӑйсене ҫеҫ вырӑна хумаҫҫӗ.

В нашем строгом деле интуиции не придавалось значения.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Вӗсем пире ним вырӑнне те хумаҫҫӗ, артиллериллӗ хатӗрленӳ те тӑвасшӑн мар, — терӗ Градов кӑшт куларах.

— Они презирают нас, — сказал Градов, криво улыбнувшись, — они не желают даже проводить артиллерийской подготовки.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпир пурнӑҫра чи хакли вӑл обществӑшӑн, халӑхшӑн пурӑнни тесе шутланине вӗсем ним вырӑнне те хумаҫҫӗ.

То, что мы считаем главным в жизни, им безразлично.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Вӗсем пире ҫын вырӑнне те хумаҫҫӗ, хӑйсем кӳпӗничченех ҫиеҫҫӗ, пире йытӑсене ҫитернӗ пек ҫитереҫҫӗ, пирӗнпе сӑмахлама та йӗрӗнеҫҫӗ! — тет.

«Они нас за людей не считают, сами обжираются, а нас кормят, как собак. Даже брезгают с нами встречаться».

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Анчах пуринчен те аванни вӑл ҫакӑ, Гальцин князь кӑна мар, ҫак господасем пурте хӑшӗ чӳрече янаххи ҫине, хӑшӗ фортепьяно умне, хӑшӗ урисене ҫӳлелле туса вырнаҫса ларнӑскерсем, бульварта ҫӳренӗ чухнехипе танлаштарсан, пачах та урӑх ҫынсем пек туйӑнаҫҫӗ: ҫуран ҫар офицерӗсем умӗнче курнӑҫсӑрланнӑ пек, кулӑшла курнӑҫсӑрланмаҫҫӗ вӗсем, хӑйсене хӑйсем мӑнна хумаҫҫӗ; кунта вӗсем хӑйсем хушшинче, хӑйсем пек, уйрӑммӑнах Калугинпа Гальцин ҫав тери кӑмӑлламалла, уҫӑ чун-чӗреллӗ, савӑнӑҫлӑ та ырӑ кӑмӑллӑ ачасем пек курӑнаҫҫӗ.

Но замечательно то, что не только князь Гальцин, но и все эти господа, расположившись здесь кто на окне, кто задравши ноги, кто за фортепьянами, казались совсем другими людьми, чем на бульваре: не было этой смешной надутости, высокомерности, которые они выказывали пехотным офицерам; здесь они были между своими в натуре, и особенно Калугин и князь Гальцин, очень милыми, веселыми и добрыми ребятами.

5 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Хӑма тавраш типӗтме мӗншӗн улӑм витӗ айне хумаҫҫӗ, тимӗр витӗ айне хураҫҫӗ?

Отчего, когда хотят высушить доски, то кладут их под железную, а не под соломенную крышу?

II // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чугун ҫул ҫинче тимӗр каштасене (рельсӑсене) мӗншӗн тачӑ ҫыхӑнтарса хумаҫҫӗ?

Отчего на чугунке кладут рельсы так, чтобы концы не сходились с концами?

I // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Вӗсем ҫынсене ним вырӑнне те хумаҫҫӗ.

— Они с людьми, как с подданными какими-то, обращаются!

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ҫынсене йытӑ вырӑнне те хумаҫҫӗ.

— На людей смотрят хуже, чем на собак.

25 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑлчана тӳрех ҫӑкӑр татӑкӗ ҫине сӗреҫҫӗ, турилкке ҫине хумаҫҫӗ.

Икру сразу же, не кладя на тарелку, намазывают на ломтик хлеба.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗр тытнӑ татӑка каялла хумаҫҫӗ, ытти татӑксене алӑпа тӗкӗнмеҫҫӗ.

Стараясь не дотрагиваться до других ломтиков.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Селедкӑран, ҫӗрулминчен, помидортан, крабран тунӑ салата ҫӑкӑр ҫине хумаҫҫӗ, кашни хӑйӗн турилкки ҫинчен ҫиеҫҫӗ.

Салаты из селедки, картофеля, томатов и крабов и т. п. не кладут на хлеб, а кушают со своей тарелки.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Шарккӑва, вилкӑна анчах ҫимелле пултӑр тесе, малтанах касса хумаҫҫӗ.

Жаркое не разрезают сразу на тарелке на мелкие кусочки, чтобы есть одной вилкой, взятой в правую руку.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗр ҫын валли виҫӗ пар ҫӗҫӗсемпе вилкӑсем пулсан ҫителӗклӗ, унтан ытла хумаҫҫӗ.

Ножей-вилок никогда не кладут на стол более трех пар.

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех