Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Урисенче — шӑп хӑйне юрамалла ҫӗлетнӗ атӑ, аттисем ҫинче — шпор.

А ноги у него, обуты в хорошие, ладно сидящие сапоги со шпорами.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫамрӑккисем унта ытларах толстовка тӑхӑнаҫҫӗ, сулахай кӗсйисенче — автомат-ручка (ку вӑл хальтерех кӗнӗ ҫӗнӗ йӑла пулмалла), галифепе, урисенче атӑ мар.

Молодые джигиты носили толстовки, из верхних карманов которых торчали вечные ручки — это была в аулах, видимо, общая новая мода, — на юношах были галифе, но на ногах не сапоги.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл хӗрлӗ галстук ҫакнӑ, темӗнле значок тирнӗ, ҫийӗнче шурӑ блуза, пилӗкӗнче ҫинҫе пиҫиххи; урисенче ун парусинӑран ҫӗленӗ атӑ.

Ловко сидела на нем белая блуза с каким-то значком и красным галстуком, перетянутая узким ремешком, он был в парусиновых сапогах.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ыратнипе ӑнран тухса каяс патне ҫитсе, вӑл протезсем сӑтӑрӑннипе урисенче хӑпарса тухнӑ юнлӑ кӑвак вырӑнсене, шӑйрӑлса хӗрелнӗ суранӗсене йӗпетсе ҫунӑ.

Едва не теряя сознание от боли, он отмачивал синие кровавые мозоли и широкие язвы, образовавшиеся от неистового движения протезов.

5 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950