Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗлӗнмесӗр (тĕпĕ: тӗлӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Фрося айккинелле йӑванчӗ те хӑйпе пӗрле Александра Ивановнӑна сӗтӗрчӗ, вӗсем ҫӗмӗрӗлсе кайнӑ витре катӑкӗсене (ӑна фаянсран тунӑ пулнӑ-мӗн) халат тӑхӑннӑ хӗрарӑм асфальт ҫинчен епле пуҫтарнине тата ҫав катӑксене, ниҫталла ҫаврӑнса пӑхмасӑр, пӗр тӗлӗнмесӗр те ӳпкелешмесӗр, 3 №-лӗ бака пӑрахнине кураҫҫӗ.

Фрося скатывается в сторону, таща за собой Александру Ивановну, и они видят, как женщина в халате растерянно подбирает с асфальта кусочки разбитого ведерка (оно было фаянсовым) и огорченно бросает их в бак № 3, не оглядываясь, не удивляясь и не ропща.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Хӑна тухса кайма тапраннинчен пӗртте тӗлӗнмесӗр тата ӑна тытса чармасӑрах, Корытов унӑн аллине, хӑй калас тенине каласа пӗтерсе, чӑмӑртарӗ.

Не удивляясь тому, что гость уходит, и не удерживая его, Корытов тряс его руку, досказывая о чем-то своем.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Амӑшӗ вӗсене тӗлӗнмесӗр, хӑрамасӑр кӗтсе илчӗ.

Она встретила их без удивления, без страха.

I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫакӑ законлӑ йӗркепе пулса пынине, йӗри-таврара мӗн пурри пӗтӗмпех ҫӗкленме пулӑшнине, колхозӑн вӑйӗпе опычӗ ҫӗнӗрен мар, вӗсем ыйхӑран вӑраннӑ пек тухса тӑнине Василий аван ӑнланнӑ, анчах ҫапах та вӑл кӗтмен ҫӗртен улшӑнса ҫӗнелнинчен тӗлӗнмесӗр тӑма пултарайман.

Василий понимал, что это закономерно, что все вокруг помогает подъему, что силы и опыт колхоза не создаются заново, а как бы пробуждаются от сна, и все же сам он не мог не удивляться чуду преображения.

2. Хӑвӑртлӑх // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Ҫисе яр ӑна, — терӗ сунарҫӑ, ҫак тӗлӗнмелле ҫимӗҫ ҫине пӗртте тӗлӗнмесӗр пӑхса.

— Съешь его, — сказал охотник, без всякого удивления глядя на этот странный плод.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Эсир-и, капитан, — терӗ Айртон, пӗрре те тӗлӗнмесӗр.

— Это вы, капитан? — ответил Айртон, не выразив ни малейшего удивления.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пӑши ӑна этем вырӑнне те хумасть; вӑл ним тӗлӗнмесӗр, эпир чунсӑр чулсем ҫине пӑхнӑ пекех пӑхать.

Лось ее и за человека не считает: у нее все повадки обычных зверей, на каких он смотрит равнодушно, как мы на бездушные камни.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

— Итлетӗп, — терӗ кил пӑхакан тӗлӗнмесӗр мар, аттисемпе чӗриклеттерсе тухса кайнӑ чухне.

— Слушаю-с, — промолвил дворецкий не без недоуменья и удалился, скрипя сапогами.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Мӗнле каласан та, пӗр пӗлмен-палламан ҫынсем мар, — терӗ Мишка, хӑйне ҫапла йышӑннинчен пӗртте тӗлӗнмесӗр.

Как-никак знакомые были, — нимало не смущенный таким приемом, сказал Мишка.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Маша шухӑша кайрӗ, галстукӗ вӗҫне ҫыртрӗ те халь ӗнтӗ пӗр тӗлӗнмесӗр, «нервӑсӑр ҫын» ҫине чалӑшшӑн кӑна пӑхкалать.

Маша постояла в раздумье, зажав зубами кончик пионерского галстука, искоса, уже без всякого восхищения поглядывая на «человека без нервов».

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

— Сире кам кирлӗ? — пӗр хӑрамасӑр е нимӗн те тӗлӗнмесӗр ыйтрӗ малти хӑйӑлтатарах тухакан ҫӑра хулӑн сасӑпа.

— А вам кого надо? — без тени страха и удивления спросил густой сиплый бас переднего.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ҫав вӑхӑтрах хӑй ӑшӗнче Аникановӑн лӑпкӑ паттӑрлӑхӗнчен тӗлӗнмесӗр тӑма пултарайман.

Но в душе он сам восхищался хладнокровным мужеством Аниканова.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Театрта пуҫласа пулни ҫинчен эпӗ нумайччен тӗлӗнмесӗр аса илме пултараймарӑм; эпӗ ун чухне театртан пьеса интереслӗ мар пулнӑ пирки е эпӗ хам ун пек театра ӑнланма пултарайман пирки тухса кайнӑ пулас.

Вспоминая об этом случае, я каждый раз недоумевал; то ли спектакль был слишком плох, то ли в последние годы мне вообще не нравилось быть зрителем в подобных театрах.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Белецкий, нимӗн чухлӗ те тӗлӗнмесӗр.

Белецкий, нисколько не удивляясь.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Христофор атте кӑна ҫаплах-ха турӑ тӗнчи ҫине ниепле те тӗлӗнмесӗр, кӑмӑллӑн йӑлкӑшса кулмасӑр пӑхма чарӑнаймасть.

Отец же Христофор не переставал удивленно глядеть на мир божий и улыбаться.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Акӑ турӑ мӑнкунччен усрасан, чуптӑвӑпӑр, — терӗ Агафья Матвеевна тӗлӗнмесӗр, именмесӗр, шикленмесӗр, хӑмӑт тӑхӑнтарнӑ чухнехи лаша пек, пӗр хускалмасӑр тӳрӗ тӑрса.

— Вот, Бог даст, доживем до Пасхи, так поцелуемся, — сказала она, не удивляясь, не смущаясь, не робея, а стоя прямо и неподвижно, как лошадь, на которую надевают хомут.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Унтан тата эсир ҫирӗмре: пӑхӑр-ха хӑвӑр ҫине: сире арҫын хирӗҫ пулсан, тӗлӗнмесӗр иртсе кайма пултараять-и вара… куҫӗсемпе те пулин?

Притом вам двадцать лет: посмотрите на себя: может ли мужчина, встретя вас, не заплатить вам дань удивления… хотя взглядом?

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Бомба, — тӗлӗнмесӗр хӑюллӑ каларӗ Гаврик.

— Бомба, — сухо и уверенно сказал Гаврик.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик пӗр тӗлӗнмесӗр вунӑ пус укҫана илчӗ, уншӑн тав турӗ те, иллюминаципе ҫуталнӑ урама тухрӗ.

Гаврик серьезно и просто взял гривенник, поблагодарил и вышел на улицу, озаренную тревожным светом иллюминации.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эй, турӑ, мӗнле йывӑрланса кайнӑ вӑл! — Павлик, ыйхӑпа хуралса кайнӑ куҫӗсене уҫрӗ те, нимӗн тӗлӗнмесӗр, хавасланмасӑр: — Э? Аппа! — терӗ.

— Бож-же мой, какой стал тяжелый! — Павлик открывает совершенно черные со сна глаза, с безгранично равнодушным изумлением говорит: — О? Тетя!

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех