Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗлӗнет (тĕпĕ: тӗлӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Астумасть! — тӗлӗнет Маруся.

— Не помнит! — удивляется Маруся.

Марусьӑн телейсӗр кунӗпе телейлӗ кунӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Эсӗ ӑҫта каятӑн, Оля? — тӗлӗнет Анна Ивановна.

— Ты куда, Оля? — удивляется Анна Ивановна.

Акӑ ӗнтӗ, кун хыҫҫӑн кун иртет… // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Мӗн эсӗ паян питӗ савӑнӑҫлӑ? — тӗлӗнет капитан.

— Что это с тобой сегодня? — удивляется капитан.

Маруся вӗренме тытӑнать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Мӗн пулчӗ сана! — тӗлӗнет амӑшӗ.

Что с тобой? — удивляется мама.

Маруся вӗренме тытӑнать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Эпӗ телеграмма илтӗм! — тӗлӗнет Маруся.

— Я телеграмму получила! — удивляется Маруся.

Маруся вӗренме тытӑнать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Эсӗ мана икӗ шашкӑ ҫиме паратӑн? — тӗлӗнет Маруся.

Ты мне две шашки поддаёшь? — удивляется Маруся.

Маруся кукамӑшне итлемест // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Нюра тӗлӗнет, хӑй хуша-хуша калать, васкатать ӑна, анчах ҫапла туни Костьӑна тата типӗрех те кӗскенрех калаттарать ҫеҫ.

Нюра восхищается и сама подсказывает, понукает его, но это только заставляет Костю рассказывать еще скупее и суше.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл хӑйӗн амӑшӗ ҫинчен нимӗн те пӗлмест, ун ҫинчен каласа пама пултарайманшӑн тӗлӗнет те, вӑтанать те.

С удивлением и стыдом он чувствует, что ему нечего сказать о своей маме, он ничего о ней не знает.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Авӑ мӗнлескер вӑл! — тӗлӗнет Костя.

— Вон он какой! — с чувством говорит Костя.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Ма юрамасть? — тӗлӗнет те кӑштах салхуланса ӳкет Костя.

— Почему? — удивляется и огорчается Костя.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Гурьянов тавралла пӑхать те тӗлӗнет.

Смотрит Гурьянов вокруг и удивляется.

Кӗпер // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Гусев тӗтреллӗ тӗкӗрти тӗлӗнтермӗшсене тӗсесе тӗлӗнмеллипех тӗлӗнет.

Гусев много дивился на чудеса в туманном зеркале.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Гусев ҫак монолог вӑхӑтӗнче ахлатрӗ те эхлетрӗ, чӗлхипе ҫине-ҫинех шаклаттарать, кӗскен — тӗлӗнмеллипех тӗлӗнет.

Гусев охал, щёлкал языком, много удивлялся:

Марс // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сигар хуҫан куҫӗсене ҫиекен тӗтӗмпе хупла-хупла илсе ӑна кансӗрлет, кимӗ пӗрехмай сӑмсипе е аяккисемпе йывӑҫ вуллисем ҫумне пыра-пыра чышӑнать, — хуҫа тарӑхса тӗлӗнет:

Сигара беспокоит хозяина, застилая ему глаза едким дымом, лодка то и дело тычется носом или бортом о стволы деревьев, — хозяин раздраженно удивляется:

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Ав мӗнле сӑмах, — тӗлӗнет Яков.

— Вона какое слово, — удивляется Яков.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Икӗ тавлӑк хушшинче эпӗ ӑна ӗҫне майлаштарса патӑм — тӗлӗнет квартальнӑй: ах, эсӗ ухмах, тӑмсай, тесе кӑшкӑрать.

В двое суток я ему дело наладил — удивляется квартальный, кричит: «Ах ты, дурак, болван!

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Мӗн калаҫатӑн эсӗ? — тӗлӗнет Яков.

— Чего ты ругаешься? — удивляется Яков.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кайран ҫеҫ, чӑрсӑрла операцисем иртсе кайнӑ хыҫҫӑн, этем ӑна чипер пуҫпа хаклама тытӑнать, иртнӗ хӑрушлӑхсенчен шикленме пуҫлать, хӑй хӑюлӑхӗнчен тӗлӗнет.

Когда после таких событий, какие он пережил, человек начинает трезво размышлять о том, что было, его охватывает страх при воспоминании о грозивших ему бесчисленных опасностях и он поражается своей храбрости.

38 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вавжон пӑхать, пуҫне сулкалать те ҫакӑн чухлӗ «пурлӑх» — вӑл ҫӗре ҫапла калать, — ахалех ҫухалса выртнинчен тӗлӗнет.

Вавжон смотрел, качал головой и не мог уразуметь, как это столько «добра», как он называл землю, пропадает зря.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

— Ыратмасть-им вара, — тесе тӗлӗнет Кашкӑрӗ.

— И тебе не больно? — удивился волк.

Тилӗ, тӗве, кашкӑр, арӑслан тата путене // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 45–50 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех