Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑрансан (тĕпĕ: тӑран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫисе тӑрансан Гент вырнаҫтармӑшне таврӑнчӗ, каҫ пултти тӗлнелле хаклӑ япаласене тӗплӗн тата тӑм савӑтсенчи мула ҫывхартуллӑн шутласа ҫырса тухрӗ.

Кончив есть, Гент вернулся в тайник, где составил к вечеру подробную опись драгоценных вещей и приблизительную — содержимого глиняных сосудов.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫывӑрса тӑрансан сехет ҫине пӑхни кирлех те мар, — пирӗн ӑшра тӗп-тӗрӗссӗн мар пулин те шанчӑклӑнах калаҫҫӗ ӗнтӗ: эпир нумай вӑхӑт ҫывӑрнӑ.

Когда мы высыпаемся, нет нужды смотреть на часы, — внутри нас, если не точно, то с уверенностью, сказано уже, что спали мы долго.

XV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Тӑрансан хурах юхан шывран кӳпӗничченех ӗҫрӗ, пуҫне ҫӗклерӗ те… шуҫӑм ҫутинче шурӑ кӗрен сӗм ҫапнӑ чул катрамӗ унӑн куҫӗсем ҫине кӑнттамрах тӑват йӗркелӗхе тӳп-тӳррӗн ывӑтать.

Окончив есть, бандит попил из ручья сколько хотел, поднял голову, и розовый от зари камень прямо в глаза бросил ему неуклюжее четверостишие.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 350–355 с.

Йӑлӑхиччен выляса тӑрансан, эпир чул хӳме урлӑ каҫрӑмӑр та масарӑн пӗр хӗрринчи улах кӗтессине пырса тухрӑмӑр.

Вдоволь наигравшись, мы перелезли через каменную стену и очутились в самом отдаленном и глухом углу кладбища.

IV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫӑкӑр чӑмларӑм, мӑйӑр та катрӑм, шыв та ӗҫрӗм, тӑрансан самаях йывӑрлантӑм.

Я жевал хлеб и грыз орехи и пил воду, а поев, сильно отяжелел.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Ҫисе тӑрансан вӑл курса ҫӳреме кайрӗ.

Наевшись, он пошел прогуляться.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Старик, ҫисе тӑрансан, хӑй татӑкне пӗчӗк сӗтел сунтӑхне хучӗ.

Старик, пообедав, спрятал свой оставшийся хлеб в столик.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Апат ҫисе тӑрансан атте турилккене аякалла шутарса лартрӗ те ура ҫине тӑчӗ:

Наскоро поев, отец отодвинул тарелку и поднялся из-за стола.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Тӑрансан амӑшӗ ӑна ҫапла хушрӗ:

А как только он с ними справился, мама его попросила:

Вырсарникун, ноябрӗн вунтӑваттӑмӗшӗнче, Катхульт хуторӗнче пастор кӗлӗ вулани, Эмиль хӑйӗн ашшӗне хупса хуни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ҫисе тӑрансан, эпӗ ӗҫес килнине паллӑ туса кӑтартрӑм.

Насытившись, я сделал знак, что хочу пить.

Пӗрремӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Юлашкинчен, ҫисе тӑрансан, вӑл лӑпкӑн кӑна ура ҫине тӑнӑ та, агентсене начальникле сасӑпа: — Тӳлесе татӑлӑр! — тенӗ.

Наконец, закончив еду, он спокойно встал к тоном начальника сказал агентам: — Расплатитесь!

«Агентсем» тата «спекулянтсем» // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Атту ӗҫсе тӑрансан вӑл, тӑна кӗрсе, шывалла ишсе каять.

А промедлишь, отопьется рыба и уплывет.

VII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Кулянса тӑрансан вара попугая каларӗ:

А когда устал жаловаться и сетовать, сказал ему:

Попугайӑн виҫӗ канашӗ ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Стёпка ҫисе тӑрансан, ыйткалакан: — Ялта ҫӑкӑр параҫҫӗ-и, ачам? — терӗ.

Когда Стёпка наелся, старик спросил: — В селе подают, касатик, милостыню-то? Ась?

Стёпка // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Апат ҫисе тӑрансан, Лёшӑпа Таня савӑт-сапа ҫуса тасатрӗҫ — пурне те виҫшер, — сӗтел ҫитти ҫинчен ҫӑкӑр тӗпренчӗкӗсене шӑлса илчӗҫ, урайне шӑлса тухрӗҫ — пур ӗҫе те пӗрле турӗҫ.

После ужина Лёша с Таней вымыли посуду — три тарелки, три ложки, всё по три, — смахнули крошки со скатерти, подмели, причём Таня держала совок, а Лёша заметал на него мусор.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Гавриил Байдеряков. Тайц Я.М. Тупни: повесть. Вырӑсларан Г. Байдеряков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 88 с.

Чӑн-чӑн шыва ӗҫсе тӑрансан, эпир сасартӑках чун-чӗрӗлентӗмӗр.

Напившись настоящей воды, мы сразу оживились.

III // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

Тӑрансан та тата виҫӗ икерчӗ ҫирӗм, иккӗшне никам сисиччен кӗсьене хутӑм.

И все-таки я съел еще три вареника и два незаметно положил в карман.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Курса тӑрансан, эпӗ каялла киле кайма тухрӑм.

Насмотревшись, я пустился в обратный путь.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл ҫиет те ҫиет, ҫисе тӑрансан ҫеҫ аса илет: «Анне, санӑн ҫӑкӑр ҫук-им вара?

Он ест и ест и, только наевшись, вспоминает: «А у тебя, мама, разве нет хлеба?

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Апат ҫисе тӑрансан, чӗркуҫҫийӗ ҫинчен тӗпренчӗкӗсене шӑлса илчӗ те, Мальвина ҫапла каларӗ:

После завтрака, смахнув крошки с колен, она сказала:

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех