Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑванӑмсем (тĕпĕ: тӑван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Бондаренко вӗсенчен кӗвӗҫсе: — Ну, тӑванӑмсем, смотр епле иртрӗ? — тесе ыйтнӑ.
Бондаренко их завистливо расспрашивал: — Як, братцы, осмотр прошел?

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Сыва-и, тӑванӑмсем!
Здорóво, братцы!

— Тӑванӑмсем, ку вӗт ҫав териех кӳренмелле япала!
— Ведь это же обидно, братцы!

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

Разведкӑна кайнӑ салтаксенчен пери тинкерсе пӑхса: — Паллах, вӑл пирен Ефим Тимофеевич… Шӑнса вилнӗ вӑл, тӑванӑмсем, — тенӗ.
Кто-то из солдат, ходивших на вылазку, присмотревшись внимательней, сказал: — Конечно, это наш Ефим Тимофеевич… Замерзший он, братцы.

— Тӑванӑмсем…
— Братцы!..

Тӑрӑшса тата тӳрӗ кӑмӑлпа ӗҫлес пулсан; эпир часах никам умӗнче те нимӗнрен те кая пулмӑпӑр ҫеҫ мар, тата, тен, тӑванӑмсем, ҫутӗҫ енӗпе мала тухнӑ ҫӗршывсене те намӑслантарӑпӑр, вырӑс ячӗн мухтавне ҫӳллӗ пусӑма ҫӗклӗпӗр.
Ежели трудиться честно и старательно, то мы скоро никому ни в чем не только не уступим, но, может быть, братцы мои, пристыдим другие образованные страны и вознесем на высшую ступень славу русского имени…

Тӑван ҫӗршыв мухтавӗ // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Тӑванӑмсем, ниушлӗ эпир тинӗсре шведсенчен кая пулӑпӑр?
Друзья мои, неужто ж уступим мы шведам на море?

Ҫапӑҫу // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

— Эп пӗччен мар, тӑванӑмсем, халӑхӑмӑр паттӑр! — шав ҫинче илтӗнсе кайрӗ унӑн янравлӑ сасси.
Сказал, перекрывая шум толпы: — Не я один богатырь, мои родные, весь народ — богатырь!

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Тӑванӑмсем!
Куҫарса пулӑш

VIII. Калаҫнипе мӗкӗрни // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Тӑванӑмсем, хӑҫан та пулин аса илкелетӗр-ши эсир Воропаев Алексее, е, сводкӑсемпе реляцисенче ятӑм ҫухалнӑ хыҫҫӑн тата ҫар журналӗсен страницисенче те курӑнми пулнӑ хыҫҫӑн, вӑл сирӗн васкавлӑ асӑртан яланлӑхах ҫухалчӗ-ши?
— Родные мои, вспоминаете ли вы когда-нибудь Воропаева Алексея, или, исчезнув из сводок и реляций, перестав появляться на страницах военных журналов, он уже навсегда исчез из вашей торопливой памяти, как нечто, чему уже не дано встать на вашем пути?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Тӑванӑмсем, пӑхӑрсам, нимӗҫсем мар кусем!
— Родные вы мои, да посмотрите же, это не немцы!

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Тӑванӑмсем, сывлӑх сунатпӑр!..
Родные, здравствуйте!..

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Тӑванӑмсем!.. — йӗрсе ячӗ тахӑшӗ савӑннипе.
Братцы!.. — Кто-то заплакал от радости.

— Тӑванӑмсем…
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Выҫӑпа аптратпӑр, тӑванӑмсем, — теҫҫӗ вӗсем ҫине-ҫинех питӗ хурлӑхлӑн.
— Голодаем, братцы, — уныло просили они.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ну, тӑванӑмсем…
Ну, братва…

Мӗнле-ха апла пултӑр ку, тӑванӑмсем?..
Что же это вы, братцы?…

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Тӑванӑмсем, — терӗ амӑшӗ, пурне те куҫҫуллӗ куҫӗпе пӑхса ҫаврӑнса.
— Родные вы мои! — сказала она, окидывая всех заплаканными глазами.

XXIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Тӑраҫҫӗ, тӑванӑмсем, хӑрамасӑрах…
Стоят, братцы мои, без страха…

— Тӑванӑмсем…
— Родные мои…

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика