Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытӑнтӑм (тĕпĕ: тытӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Урӑх эпӗ нимӗн те курман вара… полицейскисенчен вӗҫерӗнсе пистолета ярса тытрӑм, пеме тытӑнтӑм, утан кантӑкран сиксе тухрӑм та тарса хӑтӑлтӑм.
Я уже больше ничего не видела… вырвалась, схватила пистолет, стреляла, выпрыгнула в окно, убежала.

Марфа Ильинична // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Эпӗ шурӑ металтан тунӑ, ҫирӗп вӑчӑраллӑ пысӑках мар жетона ҫавӑркаласа пӑхма тытӑнтӑм.
Я взял и принялся рассматривать небольшой жетон из белого металла на прочной цепочке.

Хӑвӑрт тавӑрни // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Унтан эпӗ компас кӑлартӑм, хамӑр ӑҫта тӑнине тавҫӑрма тытӑнтӑм.
Потом вынул компас и начал определяться.

Тӑшман тылне сиксе анни // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Эпӗ хӑвӑртрах хама ярӑр тесе, ҫине тӑрсах васкатма тытӑнтӑм.
Я стал требовать, чтобы поскорее отправили меня.

Ҫавӑнпа малалла калама тытӑнтӑм:
Можно продолжать:

Репетици // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Унтан вара сӑнаса тӑма тытӑнтӑм…
Оттуда стал наблюдать…

Чикаркка чӗркерӗм те, ӑна меллӗн мӑкӑрлантаркаласа, хӑнӑхманнипе чыхӑна-чыхӑна, каланча площадки тӑрӑх уткаласа ҫӳреме тытӑнтӑм.
Свернул цигарочку и, важно попыхивая ею да задыхаясь с непривычки, стал похаживать по площадке каланчи.

Ромаҫ Красновидовӑран тухса кайсан, мана тӑхлан пек йывӑр кичемлӗх пусса илчӗ, эпӗ сала тӑрӑх хуҫине ҫухатнӑ йытӑ ҫури пек унталла-кунталла ыткӑнма тытӑнтӑм.
Меня свинцом облила тоска, когда Ромась уехал из Красновидова, я заметался по селу, точно кутёнок, потерявший хозяина.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӑл ман урана хыпашласа пӑхрӗ те ӑна сасартӑк туртрӗ, — манӑн пӗтӗм шӑмшак ҫав тери ыратса илчӗ, анчах темиҫе минутран эпӗ, савӑннипе ӳсӗрӗлсе кайса, кӑштах уксахласа, ҫӑлӑнса юлнӑ япаласене хамӑрӑн мунча патне ҫӗклеме тытӑнтӑм, Ромаҫ, ҫӑварне чӗлӗм хыпса, савӑнӑҫлӑн калаҫрӗ:
Ощупав ногу, он вдруг дёрнул её — меня хлестнуло острой болью, и через несколько минут, пьяный от радости, прихрамывая, я сносил к нашей бане спасённые вещи, а Ромась, с трубкой в зубах, весело говорил:

Вӗсене чӳрече витӗр ывӑтса пӗтерсен, вӗсем хыҫҫӑн эпӗ ҫӗлӗксем тултарнӑ ещӗке ӑсатасшӑнччӗ — ӑна кӑларма чӳречи ансӑр пулчӗ, вара эпӗ чӳрече сулине ҫур пӑт пуканӗпе ҫапса ватма тытӑнтӑм, анчах темскер хыттӑн ухлатрӗ, пӳрт тӑррине вӑйлӑн сапӑнчӗ, — эпӗ краҫҫин пички сиксе кайнине ӑнлантӑм; ман пуҫ ҫийӗнче пӳрт тӑрри ялкӑшса ҫунма, шатӑртатма тытӑнчӗ, чӳрече тӗлӗпе, ун витӗр шалалла кӗрсе, хӗрлӗ ҫулӑм юхса тӑчӗ, мана тӳсмелле мар вӗри пулса кайрӗ.
Вышвырнув их в окно, я захотел отправить вслед за ними ящик шапок, окно было узко для него, тогда я начал выбивать косяки полупудовой гирей, но — глухо бухнуло, на крышу сильно плеснуло, я понял, что это взорвалась бочка керосина, крыша надо мною запылала, затрещала, мимо окна лилась, заглядывая в него, рыжая струя огня, и мне стало нестерпимо жарко.

Тӗтӗм ӑшӗнче шыв витри хыпашласа тупса эпӗ урайӗнчи ҫулӑма сӳнтертӗм те, пуленккесене кӑмакана каялла ывӑтма тытӑнтӑм.
Нащупав в дыму ведро воды, я залил огонь на полу и стал швырять поленья обратно в печь.

Эпӗ каҫса кайсах естествознани кӗнекисене вулама тытӑнтӑм.
С жадностью стал читать книги по естествознанию.

Эпӗ питӗ лайӑх пурӑнма тытӑнтӑм, кашни кунах мана пӗр-пӗр ҫӗнӗ те кирлӗ япала кӳчӗ.
Я начал жить очень хорошо, каждый день приносил мне новое и важное.

Ытла та кичем пулнипе эпӗ скрипка калама вӗренме тытӑнтӑм, ҫӗрле магазинра пӗрмай скрипкӑна сӗрсе каҫхи сторожпа шӑшисене пӑлхататтӑм.
С тоски начал учиться играть на скрипке, пилил по ночам в магазине, смущая ночного сторожа и мышей.

Эпӗ вӗсемпе тавлашма, ятлаҫма тытӑнтӑм, анчах сасартӑк хӑраса ӳкнӗ пекех пулса, манӑн студентсене хӳтӗлеме кӑмӑл та, сӑмахсем те ҫуккине туйса илтӗм.
Я стал спорить, ругаться с ними, но вдруг почти с ужасом почувствовал, что у меня нет желания, нет слов защищать студентов.

Ҫав сехетрен пуҫласа эпӗ хама хам начартарах туйма, хам ҫине темле аякран, сиввӗн, ют тата тӑшманла куҫсемпе пӑхма тытӑнтӑм.
С этого часа я стал чувствовать себя хуже, начал смотреть на себя самого как-то со стороны, холодно, чужими и враждебными глазами.

Ку хӗрарӑм мана пӗртте кӑмӑла каймастчӗ, анчах унӑн куҫӗ ман ҫине ҫав тери хаяр, тӳсме ҫук кичемлӗхпе тулса пӑхрӗ те, эпӗ ӑна ыталаса илсе, унӑн арпашса кайнӑ хытӑ та ҫуллӑ ҫӳҫесене шӑлкалама тытӑнтӑм.
Мне была неприятна эта женщина, но её глаз смотрел на меня с такою злой, острой тоской, что я обнял её и стал гладить жестковатые волосы, растрёпанные и жирные.

Вӗсене курманнипе манӑн хам вуланӑ кӗнекесенчи ӑнланмалла мар вырӑнсем ҫинчен ыйтса пӗлмелли май пӗтрӗ, ҫавӑнпа та эпӗ хама интереслекен ыйтусене тетрадь ҫине ҫырса пыма тытӑнтӑм.
Не видя их, я почти потерял возможность спрашивать о непонятном мне в прочитанных книгах и стал записывать вопросы, интересовавшие меня, в тетрадь.

Эпӗ ӑна диван ҫине хурса салтӑнтарма тытӑнтӑм, ҫав вӑхӑтрах хам, тӗлӗкри пек, нимӗн те ӑнланмарӑм.
Я положил его на диван и стал раздевать, ничего не понимая, живя как во сне.

Эпӗ хам ҫинчен шухӑшлама пӑрахрӑм та, ҫынсем ҫине тинкеререх пӑхма тытӑнтӑм.
Я перестал думать о себе и начал внимательнее относиться к людям.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика