Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татӑкки (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Апла пулсан, ҫак тимӗре тыт, — тӑсса пачӗ вӑл хӗре арматура татӑкки.

Куҫарса пулӑш

Кайӑксем вӗҫекен тӳперен… // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 5–54 с.

Мӗне кирлӗ вӑл хут татӑкки халь?

Куҫарса пулӑш

7. Икӗ элчӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫапах пӗлӗт татӑкки пысӑках пулмарӗ курӑнать, хӗвелӗн тапса тӑракан ҫути каллех ирӗке тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Акӑ, пӗр тӑхлан татӑкки Ваньккан френчне шӑтарса тухрӗ, хулпуҫҫине чӗрсе илчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Конверт ӑшӗнче, больница бланкине ҫапнӑ хут татӑкки ҫине пысӑк саспаллисемпе: «Сирӗн пушӑ сехет пулсассӑн, курма килӗр. Эпӗ Мартыновскинче. Е. М.» — тесе ҫырнӑччӗ.

В конверте, на листе бумаги с бланком больницы, было написано крупными буквами: «Будете иметь свободный час — придите повидаться. Я в Мартыновской. Е. М.»

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫавна илтсен ҫынсем пушшех савӑнса карӗҫ, салтака пӳрнесемпе чышма, кӗпинчен, саппунтан туртма, унпала качака такипе вылянӑ пек выляма тапратрӗҫ, ҫапла ӑна кӑнтӑрлахи апатчен аптӑратрӗҫ, апат ҫисессӗн, тахӑшӗ йывӑҫ кашӑк аври ҫине сӗткенне пӑрса илнӗ лимон татӑкки тӑхӑнтартса лартнӑ та ӑна салтак ҫурмӗ хыҫне саппун кантрисенчен ҫыхса янӑ: салтакӗ утать кашӑкӗ ун хыҫӗнче ҫапкаланса пырать, пурте ахӑлтатаҫҫӗ, а вӑл мӗнтен кулнине пӗлмесӗр, тытӑннӑ шӑши ҫури пек кускаласа ҫӳрет.

Это ещё более развеселило публику, солдата начали тыкать пальцами, дёргать за рубаху, за фартук, играя с ним, точно с козлом, и так травили его до обеда, а пообедав, кто-то надел на ручку деревянной ложки кусок выжатого лимона и привязал за спиной солдата к тесёмкам его фартука; солдат идёт, ложка болтается сзади него, все хохочут, а он — суетится, как пойманный мышонок, не понимая, что вызывает смех.

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӑй стаканӗнчи чее борт хыҫнелле сапса ҫӗнӗрен тултарчӗ, ман ума пуҫламан французски булка, пысӑк кӑлпасси татӑкки хучӗ.

Выплеснув за борт чай из своего стакана, налил свежего, подвинул мне непочатую французскую булку, большой кусок колбасы.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫӗтӗк-ҫатӑк кӗпе татӑкки унӑн хулпуҫҫийӗсене аран-аран виткелесе тӑнӑ.

Оборванный, худой, как обглоданная кость.

Хӗрӗх юмах // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 5–11 с.

Ҫамрӑк йӗкӗт ҫӗрӗк-хӑрӑк ҫапӑ-ҫатрака купи умӗнче вырӑнтан хускалмасӑр тӑрса юлчӗ, ыйхӑллӑн йӑл кулать хӑй, нӳрӗ куҫӗсемпе вӗтлӗх йывӑҫ тӗмисем хушшинелле пӑхать, унта — пӗлӗт татӑкки евӗр — ҫемҫешке шурӑ юбкӑсем варкӑшса илсе куҫран ҫухалчӗҫ.

Юноша неподвижно стоял над кучей полугнилого мусора, дремотно улыбался и смотрел влажным взглядом в кусты, где — точно облако — растаяли мягкие белые юбки.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Егор Михайлович яланхи пекех тарӑн шухӑшлӑ пулса нумайччен нимӗн шарламасӑр тутисене вылятрӗ, юлашкинчен вара ӗҫе сӳтсе явнӑ хыҫҫӑн икӗ хут татӑкки ҫине тем ҫырса пачӗ те, хулара мӗн тумаллине ӑнлантарчӗ.

Егор Михайлович, как и всегда в таких случаях, глубокомысленно и молча чмокал долго губами и, обсудив дело, написал две записки и рассказал, что и как надобно делать в городе.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Вӑл хут татӑкки ҫинче тепӗр ыйтуне те шутласа пачӗ:

Он решил на бумажке второй вопрос:

Иккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Сӑмахпа ниепле те ӑнлантарса пама пултарайманнине курать те, вӑл хут татӑкки илсе ҫырма тытӑнать.

Когда папа видит, что на словах никак не может объяснить, он берет лист бумаги и начинает писать.

Иккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Ку конверт татӑкки, — тесе мӑкӑртатса илнӗ Зеб Стумп.

— Это клочок конверта, — пробормотал Зеб Стумп.

LХХVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Сирӗн алӑ пысӑкӑш сывӑ ӳт-тир татӑкки те тупӑнас ҫук.

Даже такого клочка здоровой кожи, как ваша ручка, и то не найдется.

LVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Уйӑх анса ларасса кӗтме ҫук-ҫке, ҫӳлте тата пӗр пӗлет татӑкки те курӑнмасть. Эпӗ Луизӑна кӗттерсе тӑратма пултараймастӑп. Манӑн шухӑшласа тӑмалла мар. Эппин, малалла!»

На небе нет ни облачка. Луна зайдет не скоро. Луиза ждет меня. Я должен рискнуть. Итак, вперед!»

XXXI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑл урӑхла кайӑк тытса хӑтланнӑ: ҫӗмрен вӗҫӗ ҫумне хут татӑкки ҫыха-ҫыха лартса, шыв леш енчи тӗлме-тӗл акаци чӑтлӑхӗ ӑшнелле янӑ.

Ее охота заключалась в другом: она привязывала клочок бумаги к наконечнику стрелы, посылаемой в заросли акаций на противоположном берегу реки.

XXX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Кӗҫех татӑкки те юлмӗ ара!

Огрызка не станет скоро!

Бюрократпа рабкор ҫинчен // Аркадий Ӗҫхӗл. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 146–148 с.

Юлашки ҫип татӑкки юлмичченех.

До нитки.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пӗлет яр уҫӑ та кӑн-кӑвак; пӗр хура пӗлӗт татӑкки кӑна — те ишет, те ирӗлет.

Ровной синевой залито все небо; одно лишь облачко на нем — не то плывет, не то тает.

Ял // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 28–31 с.

Любишкин какай татӑкки туртса кӑларнӑ, ӑна хыпас тесе тути патне илсе пынӑ та сасартӑк палтах каялла кайса ӳксе шурса кайнӑ.

Любишкин вытащил кусочек мясца, понес его было ко рту, но вдруг отшатнулся и побледнел.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех