Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татӑка (тĕпĕ: татӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вара хама мӑшкӑлласа панӑ татӑка ывӑтрӑм та, калла ҫаврӑнса, тухса кайрӑм.

Я швырнул подачку, повернулся и ушёл.

4. Шкула ҫӳреме тытӑнатӑп // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Уча татӑка ҫийӗнчех сурса ывӑтрӗ, анчах ҫак пӗчӗк ӑнӑҫсӑрлӑхах ӑна ҫиллентерсе ячӗ.

Уча выплюнул кусок, но это небольшая неудача разозлила его.

7 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вара эпӗ юриех чӑрсӑрланса, тарӑхса, пакетран малтанхи татӑка ҫыртса илтӗм.

И тут я нахально, назло, откусил первый кусочек пакета.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Ҫуллӑ татӑка ҫеҫ тӗсесе ҫӳрет.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Юрӗ, эпӗ сире ун ҫинчен мӗн пӗлнине каласа ларӑп, — терӗ вӑл юлашкинчен, пырӗнче чӑрмантарса тӑракан темле пысӑк татӑка ҫӑтса янӑ евӗр.

— Ладно, расскажу я вам об ней, что знаю, — сказал он, наконец, точно проглотив большой кусок, застрявший в горле.

Мария // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 211–218 с.

Ҫак татӑка вӑл чи сыхӑ вырӑн тесе шутланӑ, анчах эпир кунтан та алӑка кӗмсӗртеттеретпӗр!

Держал этот закуток как самое безопасное место, а мы уже и отсюда в ворота гремим!

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӗрӗн ҫанни ҫумне ҫӗлесе ҫыпӑҫтарнӑ татӑка ярса тытрӗ, ӑна татса илчӗ те ура айнелле ҫилӗллӗн ывӑтрӗ.

Схватил нашивку, сорвал ее и гневно швырнул под ноги.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хома ӑна асӑрхавлӑн хӑй ҫумӗнчен сирчӗ те халӗ кӑна, ҫунакан сарай ҫутинче, хӗрӗн ҫанни ҫумне ҫӗлесе ҫыпӑҫтарнӑ татӑка курчӗ, ун ҫине кӗскен: «Оst» тесе ҫырса хунӑ.

Хома бережно оторвал ее от себя и только сейчас, при свете пылающего сарая, заметил у нее на рукаве желтую нашивку с коротким словом: Ost.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унӑн ҫак тутлӑ татӑка хӑйӗн ҫисе пӑхас килет ҫеҫ.

Он попросту сам хотел полакомиться таким куском.

XVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унта вара кашни татӑка тата яшкана калори тӑрӑх виҫсе пӑхӑр.

Там будешь каждый кусок и бульон вымерять на калории.

Иккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Яков ӑна юриех йӗкӗлтесе: — Ҫапах та ҫавӑн йышшисенчен пӗри санӑн сӑмсу умӗнченех ху кӑмӑлласа хунӑ татӑка пит те ӑста илсе тарчӗ! — терӗ.

Яков сказал, подзадоривая: — Однакож один эдакий ловко стащил из-под твоего носа кусок, облюбованный тобою!

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Анчах ытла хытӑ кайнипе лаша ӳксе вилмелле пулсан та, ман ҫав татӑка илесех пулать.

Но его я должен достать, если бы мне и пришлось загнать коня до смерти».

LХХХI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Куркана виҫҫӗмӗш татӑка ячӗ, чейӗ акӑ сивӗнме те пуҫланӑ, сӗтрен тунӑ чернил начар пиҫет.

Опустила в кружку третью полоску, а чай уж остывает, молочные чернила плохо завариваются.

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Савӑт ҫинчен татӑка харпӑр хай турилкки ҫине уйрӑм вилкӑпа илеҫҫӗ.

С блюда кладут ломтик на свою тарелку приложенной к нему вилкой.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пысӑк каснӑ пая хуппине аялалла туса хӑвӑн турилккӳ ҫине хураҫҫӗ, ҫӳхе татӑка лапташкипе хураҫҫӗ.

Взятый с блюда толстый ломоть кладут на тарелку кожурой вниз, тонкий ломоть — плашмя.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗр тытнӑ татӑка каялла хумаҫҫӗ, ытти татӑксене алӑпа тӗкӗнмеҫҫӗ.

Стараясь не дотрагиваться до других ломтиков.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Столовӑйӗнче е ресторанта кун пек чухне ӳкернӗ татӑка турилкке хӗррине хунипе те ҫырлахаҫҫӗ.

В столовой или в ресторане в таком случае ограничиваются тем, что кладут упавший кусочек на край тарелки.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗр-пӗр татӑка ӑнсӑртран вилкӑпа тӑрӑнтартӑр пулсан, ӑна каялла хумалла мар, илмелле.

Кусок, который случайно накалывают вилкой, не кладут обратно на блюдо.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӑнтӑхнӑ чӗрӗ путвал пӳлӗмӗсенче ҫемйи-ҫемйипе тупӑкри пек тӑкӑсланса пурӑннӑ кунсене выҫӑллӑ-тутӑллӑ ирттерни, ыйткаласа-йӑлӑнса ҫӳрени, килкартисенче йытӑ ҫиес татӑка тупнӑшӑн та савӑнни — кам виҫсе пӗлес пур Капкай ҫемйи е ун евӗр ытти ӗҫ ҫыннисем чӑтса ирттернӗ нушана?

Да и жили-то они в заплесневелом подвале, где было тесно, как в гробу, жили впроголодь, бывало, и попрошайничали, и по помойкам куски собирали — никто не мог точно сказать, какие лишения выпали на долю семьи Капкая.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫиес килет пулсан, манӑн татӑка ил, — пулӑ татӑкӗ сӗнчӗ Мазина.

Возьми мою половину, если хочешь, — добавил он, подвигая Мазину оставшийся ломтик рыбы.

8 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех