Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑнать (тĕпĕ: сӑна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӗлсӗр тимлӗхпе сӑнать вӑл кӑпшанка.

С бесцельной внимательностью следил он за насекомым.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Вӑл куҫӗсене аллипе хупланӑ та инҫетелле сӑнать, унтан тӑруках вахтӑри матрос енне ҫаврӑнчӗ, вӗсен куҫӗсем тӗл пулчӗҫ.

Прикрыв глаза рукой, он смотрел вдаль, потом резко подошел к вахтенному, глаза их встретились.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Карцертан кӑларнӑ Ленур руль умӗнче тӑрать, пӗр куҫӗпе компаса сӑнать, тепринпе — нимӗнле туйӑмсӑр капитан сӑн-питне; вӑл мостик ҫинче уткаласа ҫӳрет.

Ленур, выпущенный из карцера, стоял у руля, внимательно следя одним глазом за компасом, другим — за непроницаемым лицом капитана, расхаживавшего по мостику.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Вӑл Аяна сӑнать.

Она следила за Аяном.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл хускалмасӑр, тӳп-тӳрӗ тӑрать, пысӑк кӑвак куҫӗсемпе Аяна шӑтарасла пӑхса сӑнать.

Она стояла прямо, не шевелясь, в упор рассматривая Аяна серыми большими глазами.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл шӑпланчӗ те куҫ харшисене хурлӑхлӑн ҫӗклерӗ, халӗ хӑйӗн сӑмахне ыттисем мӗнлерех йышӑннине сӑнать.

Он смолк и трагически поднял брови, стараясь уловить, какое впечатление произвела его речь.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Реджӑн мӑн кӑмӑллӑ тӑваткал пит-куҫӗ пухӑннисен сӑнӗсене пӗрин хыҫҫӑн теприне ывӑнмасӑр сӑнать.

Квадратное, надменное лицо Реджа без устали скользило глазами по лицам присутствующих.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Манӑн вӑхӑт ҫитеймен-ха, — шӑппӑн каларӗ вӑл; Аян вантсене аллисемпе силлет, выбленоксем чӗтресе салинг айӗнче майӗпен лӑпланнине сӑнать.

— Мое время еще не наступило, — тихо проговорил он, раскачивая руками ванты и следя, как выбленки, вздрагивая от сотрясения, успокаиваются под саллингом.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Енчен Телегин уголовнӑй розыск янӑ ҫын иккенне пӗлнех-тӗк, ларасса нимӗн пулман пек лараҫҫӗ те, чӑннипе кашниех унӑн хусканӑвӗсене, куҫӗ ӑҫталла вылянса илни таранах, тимлӗн сӑнать, паллах.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Чечекленекен утрав ҫыранӗнчен вара карапа пӗр ҫын сӑнать — Тарт.

А за ним с берега цветущего острова следил человек — Тарт.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ку мӗн иккенне палӑртма малтан ансатах пулмарӗ: хытса тӑнӑ пӗчӗк мӗлке-и е ҫӑм пӑнчи-и; такам кунтан пӗр вунӑ утӑмра тӑрать-тӗр, ӑна вичкӗннӗн те асӑрхануллӑн сӑнать ахӑр; Тарт шухӑшӗсем арпашӑнчӑк, тискер кайӑк куҫӗсемпе тӗл пулас килни ӑна хӑрушла, вилесле, ҫунса кӗлленесле кӑсӑклантарать.

Сначала было трудно определить, что это: маленькая застывшая тень или пятно шерсти; чье-то пытливое, осторожное присутствие сказывалось не дальше, как в десяти шагах и путало мысли, убивая все, кроме жестокого, огненного желания встретить глаза зверя.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Пӗлесшӗн ӑнтӑлса, савӑнӑҫлӑ ӑнланманлӑхпа Тарт пуҫне каҫӑртнӑ та упӑте кӗтӗвне сӑнать; вӗсем хӳрисене сулкалаҫҫӗ, пуҫӗсемпе аялалла усӑнса ҫула май туратсем ҫинче силленеҫҫӗ, вӗҫен кайӑксене хӑратса, шӑхӑрса-ҫатӑртатса унталла-кунталла вирхӗнеҫҫӗ.

С любопытством и счастливым недоумением смотрел он, закинув голову, как стая обезьян, размахивая хвостами и раскачиваясь вниз головой на попутных сучках, промчалась с треском и свистом, распугав птиц.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Лейтенант клипер штирборчӗ патне тӑнӑ та хӗвел аннине сӑнать.

Лейтенант стоял у штирборта клипера и задумчиво смотрел на закат.

I. Пӗри ҫук // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Тинӗселле тимлӗн тайӑлса пысӑк куҫӗсемпе, ача куҫӗсемпе, — унра мӑн ҫынран нимӗн те юлмарӗ ӗнтӗ, — шывпа тӳпе пӗрлешнӗ вырӑна сӑнать.

Внимательно наклоняясь к морю, смотрела она на горизонт большими глазами, в которых не осталось уже ничего взрослого, — глазами ребенка.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Халӗ кимӗ еннелле пӑрӑнма тивӗҫлӗччӗ ӗнтӗ, анчах Грэй кӑштах тӑхтарӗ, ҫӳллех мар ҫыран инҫетне сӑнать.

Им следовало бы теперь повернуть к лодке, но Грэй медлил, рассматривая даль низкого берега.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Вӑл ирӗн телейлӗ капӑрлӑхне, ҫап-ҫутӑ туратсен хушшинчи ҫыран хӗррине, йӑлтӑртатса выртакан кӑвак инҫете тӗлӗнсе сӑнать; горизонт ҫийӗн, ҫав вӑхӑтрах унӑн ури тӗлӗнче те, шӗшкӗ ҫулҫисем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

С изумлением видел он счастливый блеск утра, обрыв берега среди этих ветвей и пылающую синюю даль; над горизонтом, но в то же время и над его ногами висели листья орешника.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫын хӑйне еплерех тытни (вӑл аллипе хӑлаҫланать, урисене сарнӑ), тӗрӗссипе, вӑл мӗн тунине нимӗнпех те пӗлтермест темелле, анчах палуба ҫинчи темӗнле япалана, картинӑна пӑхакана курӑнманскере, питӗ пысӑк тимлӗхпе сӑнать тесе шанчӑклӑнах калама май парать.

Поза человека (он расставил ноги, взмахнув руками) ничего собственно не говорила о том, чем он занят, но заставляла предполагать крайнюю напряженность внимания, обращенного к чему-то на палубе, невидимой зрителю.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Палламан ҫын ӑна лӗпӗше тытнӑ слон кӑсӑкланӑвӗпе пур енчен те тишкерсе сӑнать.

Незнакомец всесторонне рассматривает ее с любопытством слона, поймавшего бабочку.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Лонгрен ретӗн-ретӗн ҫапса тухнӑ сӑвайсем ҫинчи вӑрӑм пусма ҫине тухать, ун хӗрринче ҫилпе хӗмленекен чӗлӗмне вӑрахчен мӑкӑрлантарса тӑрать, ҫырана пысӑк хумсем пыра-пыра ҫапӑннине, вӗсем каялла куса-куса кайнӑ хыҫҫӑн ҫаралакан шыв тӗпне, ҫыран хӗрри кӑпӑкпа йӑсӑрланнине сӑнать.

Лонгрен выходил на мостик, настланный по длинным рядам свай, где, на самом конце этого дощатого мола, подолгу курил раздуваемую ветром трубку, смотря, как обнаженное у берегов дно дымилось седой пеной, еле поспевающей за валами.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Петрель-фру кӑна кантӑклӑ террасса ҫинче лӑпкӑнах ларать, тӳпери йӑлтӑр-ялтӑр ҫутӑсене интересленсе сӑнать.

Только фру Петрель невозмутимо сидела на своей застеклённой террасе и с интересом смотрела на полыхающее небо.

Юнкун, октябӗрӗн 31-мӗшӗнче, Эмиль лашаллӑ пулать тата Петрель-фрупа пӗтӗм Виммербю ҫыннисене вилесле хӑратса пӑрахать // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех