Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

систерме (тĕпĕ: систер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Халь ӗнтӗ вӗсенчен нихӑшне те систерме пулмасть.

Никого из них предупредить уже нельзя.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Хӑй тата яланах кунта хуҫасем эпӗр мар, вӗсем иккенне систерме хӑтланать.

И всегда дает понять, что не мы здесь хозяева, а они.

Пӗрремӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Павел ӑна шӑппӑн систерме ӗлкӗрчӗ:

Павел успел шепнуть ей:

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Тумӗпе, хӑйсене тыткаланипе ҫаксем, ял ҫынни пулнӑскерсем, тахҫан вӗсем кунтан сӑлтавсӑр мар тухса кайнине, халь вара пыл та ҫу пурӑннине систерме тӑрӑшаҫҫӗ, — эсир тислӗк ӑшӗнче чакаланӑрах, выльӑхпа пӗрле пурӑнӑр!

Всем внешним своим обличием, а также поведением эти бывшие всячески стараются показать, что они не напрасно покинули в свое время село, что живут они теперь припеваючи, а вы ройтесь тут в назьме, живите вместе со скотом, — плевать нам на вас!

Хӑйне евӗрлӗ перепиҫ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Мускав ҫыннине вӑл хӑй ҫак «культурӑсӑр» карчӑксенчен нумай мала кайнине, ӑна вӗсен хушшинче кичеммине, пӗтӗмӗшпе каласан, ялти пурнӑҫ ӑна пачах тивӗҫтерменнине, ҫавӑнпа вӑл хуланалла туртӑннине уҫҫӑнах систерме тӑрӑшрӗ.

Она всеми силами старалась, явно «работая» на москвича, подчеркнуть, что далеко шагнула от этих «некультурных» старух, что ей скучно среди них, что вообще село стало для нее тесным, что ее тянет в город.

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Эмиль Санина хирӗҫ чупса тухрӗ, — Санин килессе вӑл пӗр сехетрен те ытларах кӗтнӗ — ӑна ӗнерхи лайӑх мар ӗҫ пирки амӑшӗ нимӗн те пӗлменни ҫинчен, ӑна систерме те кирлӗ марри ҫинчен, хӑйне татах магазина яни ҫинчен, анчах хӑй унта каймасӑр ӑҫта та пулин пытанса тӑрасси ҫинчен васкаса ӑна хӑлхаран пӗлтерчӗ; ҫаксене пурне те вӑл темиҫе ҫекунд хушшинче каласа пӗтерчӗ те Санин хулпуҫҫийӗ ҫине таянса, ӑна хӑвӑрт чуптуса илсе урам тӑрӑх анаталла чупрӗ.

Эмиль выбежал навстречу Санину — он более часа — караулил его приход — и торопливо шепнул ему на убо, что мать ничего не знает о вчерашней неприятности и что даже намекать на нее не следует, а что его опять посылают в магазин, но что он туда не пойдет, а спрячется где-нибудь; сообщив все это в течение нескольких секунд, он внезапно припал к плечу Санина, порывисто поцеловал его и бросился вниз по улице.

XIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

«Кӑмӑлу пулсан, килне кайса инкек ҫинчен тӑванусене малтанах систерме пултаратӑн», — терӗ.

А то, если я хочу, пойти домой и подготовить родных к такому сюрпризу.

Хӗрӗх пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Эпир алӑк патнелле хуллен утрӑмӑр, Том, пире чарса, хушӑкран пӑхрӗ, анчах тӗттӗм пирки нимех те кураймарӗ; итлесе тӑрар-ха терӗ вӑл пӑшӑлтатса, ура сассисем илтӗнми пулсанах, вӑл пире чавсапа тӗртсе систерме пулчӗ: вара малтан Джим тухать, хӑй вӑл — чи кайран.

Мы тихонько подкрались к двери, но Том остановил нас и стал глядеть в щелку, только ничего не мог разобрать — очень было темно; он сказал шепотом, что будет прислушиваться, и как только шаги затихнут, он нас толкнет локтем: тогда пускай Джим выбирается первым, а он выйдет последним.

Хӗрӗхмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Корольпе герцога тытма хатӗрленни ҫинчен вӗсене никам та систерме пултарайман ӗнтӗ, эпӗ те ҫитсе ӗлкӗреймесен, вӗсем лекеҫҫех.

Мне не верилось, чтобы кто-нибудь предупредил короля с герцогом; и если я опоздаю и не успею намекнуть им, что готовится, так они, наверно, попадут впросак.

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Унтан мана куҫа лайӑхрах чарса пӑхма хушрӗ, юланутсем тепре курӑнсанах хӑйне систерме ыйтрӗ.

Он велел мне смотреть в оба и сказать ему, когда всадники опять покажутся.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Развалихин райкомол секретарӗ никам та мар, пӗр хӑй ҫеҫ пулма тивӗҫлине ним иккӗленмелле мар систерме хӑтланать.

Развалихин недвусмысленно давал понять, что именно он был бы подходящим секретарем райкомола.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ирхине, вунӑ сехет ҫитерехпе, Таука пӑлханнине систерме пуҫларӗ.

Около десяти часов утра Таука стала обнаруживать признаки беспокойства.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Атаманец пӑртак калаҫкаласа ларчӗ те каяс умӗн ҫеҫ (Атамански полк офицерӗ пулнӑ Листницкий Григорий арӑмӗпе явӑҫса кайни ҫинчен илтнӗ вӑл, ҫавӑнпа та Листницкие ӑнсӑртран вокзалта тӗл пулнӑ хыҫҫӑн Григорие систерме юри ун патне килнӗ), сӑмах май тенӗ пек, каласа ячӗ:

Атаманец посидел немного и уже перед уходом сказал будто между делом, в то время как пришел исключительно из-за этого (он знал, что у Григория отбил бабу Листницкий, бывший офицер Атаманского полка, и, случайно увидев его на вокзале, зашел предупредить):

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Инҫетрех мар, хӑй сыхлама пултарнине систерме май килнӗшӗн савӑнса, хутран-ситрен ҫамрӑк йытӑ вӗркелерӗ.

Невдалеке звонким голосом, явно радуясь редкому случаю показать свою бдительность, залаяла молодая дворняжка.

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл систерме пултарать ҫеҫ вӗсене — пӗр вӑл кӑна, унсӑр пуҫне никам та пӗлтерес ҫук!

Они же там, под землей, ничего не знают, и только он может предупредить их — он, и никто иной, кроме него!

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах эп ӑна систерме халех чупатӑп.

Но я побегу предупредить его…

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Каларӑн та, — пӳлчӗ ӑна Иван, — юрать-ха, мӑшӑрӑм мана ун пирки шӑп вӑхӑтра систерме ӗлкӗрчӗ… мӗншӗн тесен Рада хуҫи, Аничка, тарса кайнӑ чух ман арӑма тӗл пулать те: Стайка, эс Ивана кала-ха, тет (мана пулать ӗнтӗ), Рада тарса каясшӑн мар, тет, тем пек ӑна тархасларӑм, тет, учительницӑна ан пӑрахӑр ӗнтӗ, вӑйпа та пулин хӑвӑрпа илсе кайӑр, тет.

— Ну вот, — перебил его Иван, — хорошо, что моя Стайка вовремя дала мне знать… потому что Аничка, хозяйка-то Радина, как бросилась бежать, встретила мою Стайку и говорит: «Вот что, Стайка, передай Ивану (мне, значит), что Рада не хочет бежать, сколько я ее ни умоляла, так уж вы не оставьте учительницу, насильно уведите ее с собой…»

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чи малтанхи тупӑ персе янӑ хыҫҫӑн хула халӑхне урӑхран систерме манса та кайрӗҫ.

Добавим, что, когда первая пушка уже выпалила, об этом позабыли оповестить население города.

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хапха патӗнче тӑрать, сире систерме мана хӑй ячӗ…

— Стоит у ворот, а меня послал вас предупредить…

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Недковсен инкӗшӗ патне каймалла марччӗ-ши? — шухӑшларӗ вӑл. — Унта Ташо ятлӑ ывӑлне Соколовсене систерме ямашкӑн та пулать-ҫке».

«Не пойти ли мне к тете Недковице? — подумала она. — Можно послать ее Ташо предупредить их».

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех