Шырав

Шырав ĕçĕ:

савӑнӑҫлӑн сăмах пирĕн базăра пур.

савӑнӑҫлӑн (тĕпĕ: савӑнӑҫлӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫемен вара походри пек тӳррӗн те савӑнӑҫлӑн: «Сывӑ-и, кил хуҫи!
А он по-походному, грубо и весело, кричит: «Здорово, хозяйка!

I сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Васильевпа Синицкие курсан, вӗсем аллисемпе савӑнӑҫлӑн сулкалама тытӑнчӗҫ.
Они обрадовано замахали руками, увидев Васильева и Синицкого.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Синицкий персе ӳкернӗ баклансене савӑнӑҫлӑн ярса тытрӗ, унтан аккумулятора салатрӗ те, ун коробкине илсе, утрав варринелле чупрӗ.
Синицкий обрадовано схватил подстреленных бакланов, затем разобрал аккумулятор и побежал с его коробкой в глубь острова.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

— Виҫҫӗмӗш рангри капитан юлташ, ыйтса пӗлме ирӗк парсамӑр! — савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрчӗ «Кутум» ҫинчен Степунов.
— Товарищ капитан третьего ранга, разрешите обратиться! — весело крикнул с «Кутума» Степунов.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

— Итлетӗн-и, Али, вӗсем савӑнӑҫлӑн кулаҫҫӗ…
— Слышишь, Али, они смеются…

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Анчах вӑл каллех сиксе тухрӗ, шыв хумӗсен тусанӗ ҫинче савӑнӑҫлӑн ҫуталса илчӗ.
Но вот он вынырнул опять, торжественно сияя в радужном ореоле водяной пыли.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

— Эсир шурсах кайнӑ пулӗ тесе шутланӑччӗ эпӗ, — терӗ Васильев, Синицкий ҫинелле савӑнӑҫлӑн пӑхса.
— А я думал, что вы уже побледнели, — сказал Васильев, весело наблюдая за выражением лица Синицкого.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Буровой савӑнӑҫлӑн шавласа ларать.
Радостно шумела буровая.

Хӗр савӑнӑҫлӑн курӑнма тӑрӑшрӗ.
Девушка старалась казаться веселой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Пӗчӗк катер тенкелӗ ҫине ларсан та Мариам ҫакӑн ҫинченех шутларӗ, унтан Нури хӑйне темӗнле кулӑшла япаласем пирки савӑнӑҫлӑн каласа панӑ пулин те, вӑл ӗнерхи аварисӗр пуҫне урӑх нимӗн ҫинчен те шутлама пултараймарӗ…
Садясь на скамейку маленького катерка, Мариам была занята этими мыслями и потом всю дорогу, несмотря на веселость Нури, который рассказывал ей что-то смешное, не могла ни о чем думать, кроме вчерашней аварии…

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Аллисене куҫӗсем патне тытрӗ те вӑл, ҫак сӗм тӗттӗмлӗхре мӗн те пулин уйӑрса илме тӑрӑшнӑ пек пулса, пӗр самантлӑха чарӑнса тӑчӗ, унтан савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрса ячӗ:
Приложив руку к глазам и как бы стараясь что-то разглядеть в кромешной темноте, он на минуту замолчал, затем восторженно крикнул:

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Унтан вӑл питне тутӑрпа шӑлса илчӗ те яланхи пекех савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрса ячӗ:
Затем вытер лицо платком и с наигранной веселостью воскликнул:

Вӑл тӑчӗ, кантӑк патне пычӗ, алтупанӗпе сивӗ кантӑка сӑтӑрса илчӗ те каллех савӑнӑҫлӑн калаҫма тытӑнчӗ:
Она встала, подошла к стеклу, провела ладонью по его холодной поверхности и снова восторженно продолжала:

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Ҫӑмӑллӑн сывласа ярса, Васильев йӗри-тавра тӑракансем ҫине савӑнӑҫлӑн пӑхса илчӗ, вӗсене вӑл свидетеле чӗннӗ евӗрех, тата ҫапла каланӑ майлах туйӑнчӗ:
Облегченно вздохнув, Васильев весело посмотрел на окружающих, словно приглашая их в свидетели:

Вуннӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Ҫакӑн ҫинчен Саидӑна каласа парсан, вӑл, савӑнӑҫлӑн кулса, экран патне пӗшкӗнчӗ.
Когда он сказал об этом Саиде, она радостно улыбнулась и наклонилась над экраном.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Ҫӑмӑллӑн сывласа ярса, Саида савӑнӑҫлӑн та туслӑн Синицкие аллинчен ярса тытрӗ.
Облегченно вздохнув, Саида весело, совсем по-приятельски взяла Синицкого под руку.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Тӗрӗссипе каласан, ҫыран хӗрринче Мускавран халь ҫеҫ килнӗ ҫын, ну, сӑмахран, бухгалтер тейӗпӗр ӑна, вӗсем вара аэродромра хӑйне савӑнӑҫлӑн кӗтсе илнӗ хӗрарӑмпа уҫӑлса ҫӳреҫҫӗ пулсан, мӗнех пултӑр-ха унта.
Собственно говоря, ничего тут нет особенного, если на берегу гуляют только что приехавший из Москвы, ну, скажем, бухгалтер и его спутница, которая радостно встретила этого пассажира на аэродроме.

Парторг савӑнӑҫлӑн кулса илчӗ, аллине чӗри патне тытса, вӑл хӑйӗн тусӗсене саламларӗ.
Парторг радушно улыбался и, прижимая руку к сердцу, приветствовал своих друзей.

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

— Нивушлӗ ҫӳрет? — савӑнӑҫлӑн ыйтрӗ Рустамов.
— Неужели работает? — весело спросил Рустамов.

— Чӑнах та ҫапла! — савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрса ячӗ Опанасенко.
— Обязательно! — весело крикнул Опанасенко.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика