Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑхнинчен (тĕпĕ: пӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗррехинче ман пуҫа: телей тулашри сӑлтавсенчен мар, ҫав сӑлтавсем ҫине хамӑр епле пӑхнинчен килет, тертсене тӳссе ирттерме хӑнӑхнӑ ҫын телейсӗр пулма пултараймасть, текен шухӑш пырса кӗчӗ те, эпӗ, хама ӗҫе хӑнӑхтарас шутпа, Татищев лексиконӗсене пилӗкшер минут хушши алӑсене тӑсса тытса тӑтӑм, алӑсем тем тери ыратсан та тӳсрӗм, е чӑлана кӗрсе, хама ҫара ҫурӑм тӑрӑх кантӑрапа куҫҫуль тухичченех ҫатлаттартӑм.

Раз мне пришла мысль, что счастье не зависит от внешних причин, а от нашего отношения к ним, что человек, привыкший переносить страдания, не может быть несчастлив, и, чтобы приучить себя к труду, я, несмотря на страшную боль, держал по пяти минут в вытянутых руках лексиконы Татищева или уходил в чулан и веревкой стегал себя по голой спине так больно, что слезы невольно выступали на глазах.

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе, пӗр сӑмах каламасӑрах, унта-кунта пӑха-пӑха илнӗ, вӑл пӑхнинчен визирсемпе чурисем хӑранипе шурса кайса тӑнӑ.

Время от времени, не говоря ни слова, он оглядывался туда-сюда, и визиры и рабы бледнели от его взгляда.

Хӗрӗх юмах // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 5–11 с.

Ман ҫине Липучка мӗнле пӑхнинчен эпӗ ҫакна ӑнлантӑм: вӑл хӗпӗртесе савӑнма ҫеҫ мар, хӑйӗн чапа тухнӑ «эй» сӑмахне те тӗрлӗрен калама пултарать иккен.

Даже Липучка смотрела на меня так, что я понял: она не только восторгаться умеет — и свое знаменитое «ой» по-разному произносит.

Белогорка шывӗ хӗрринче // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Ҫав расналӑха Миша хӑй ҫине княгиня е хӑнасем еплерех пӑхнинчен те, пуринчен ытларах мучӗшӗ мӗнле пӑхнинчен те лайӑх курнӑ.

Различие это Миша равно видел и в обращении княгини, и в обращении гостей, и еще более в обращении дядьки.

IV // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Вӑл нумай чӗлхе пӗлет, апла пулсан, Тӑван ҫӗршыва аманнисене пӑхнинчен ытларах усӑ кӳме пултарать пулас.

Она знает языки, она, наверное, может принести Родине на войне большую пользу, чем ухаживая за ранеными.

Эпир — совет ҫыннисем // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 127–144 с.

Унӑн тухарах тӑракан, шансах кайман кӑвак куҫӗсем пӑхнинчен пирӗн юлташсенчен нихӑшӗ те, пушмакӗсене тӑхӑнса ӗлкӗреймен пирки ҫара урисене курӑк ӑшӗнче пытарма тӑрӑшса хыҫалта тӑраканнисем те, хӑтӑлса юлаймарӗҫ.

Казалось, из-под взгляда этих серых, навыкате, глаз, насмешливых и недоверчивых, не ускользнули даже те из наших товарищей, которые не успели надеть башмаки и стояли позади, стараясь спрятать босые ноги.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Ну, ку ӗнтӗ пурнӑҫ ҫине кам мӗнле пӑхнинчен те килет-тӗр.

— Ну, это, наверное, зависит от того, кто как на жизнь смотрит.

4 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Батманов Залкиндӑн сӑнӗнчен, вӑл пӑхнинчен, Рогов ҫинчен каласа кӑтартнипе парторг питӗ интересленнине курчӗ.

По лицу, по взгляду Залкинда Батманов увидел: парторга очень заинтересовал рассказ о Рогове. Даже непонятным был этот повышенный интерес.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Утрав ҫине эпӗ пиллӗкмӗш участок ҫине пӑхнӑ пек ҫеҫ мар, пролив ҫине пӑхнинчен те расна пӑхатӑп.

К острову у меня другой подход, чем к пятому участку и даже проливу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл паллӑ вырӑн йышӑнни ун ҫине Мирон мӗнлерех пӑхнинчен те палӑрнӑ; сивӗ чунлӑ, пурне те пӑхӑнтарма юратакан, пурне те команда паракан Мирон Митьӑпа туслӑ пурӑннӑ, унпа час-часах тавлашнӑ пулсан та, нихҫан та хирӗҫмен, тавлашасса та асӑрханса тавлашнӑ.

Его значительность подтверждалась и отношением к нему Мирона; чёрствый, властный, всеми командующий Мирон жил с Митей дружно и хотя часто спорил, но никогда не ссорился, да и спорил осторожно.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Петр дворник тӗрӗс каланине ӑнланчӗ, вӑл ӑна хӑй те шӑллӗн кӑвак куҫӗсем Наталья ҫине тунсӑхласа пӑхнинчен, Никита уншӑн пӗрмай тӑрӑшнинчен тахҫанах асӑрханӑ.

Пётр понимал, что дворник говорит правду, он сам давно уже смутно замечал её во взглядах синих глаз брата, в его услугах Наталье, в мелких, но непрерывных заботах о ней.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫак йӑнӑш — лӑпланса ларнинчен, хӑвӑртлӑхсем ҫине ҫиелтен пӑхнинчен килнӗ.

Здесь была ошибка, вытекающая из благодушия и безразличного отношения к темпам.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Грубский ӗҫе ҫиелтен ҫеҫ пӑхнинчен Ковшов ютшӑнать, ӑна килӗштермест.

Ограниченность Грубского Ковшову просто чужда, антипатична.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл яланах диван ҫинче шӑппӑн ларса Ковшов ҫине пӑхнинчен Женьӑшӑн Алексей пӗрле ӗҫлекен ҫын ҫеҫ мар пулнине Тополев ӑнланса илнӗ.

И по тому, как смиренно сидела обычно девушка на диване и смотрела на Ковшова, Тополев понял: Алексей для Жени — не просто сослуживец.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Анчах Зоя чарӑнса тӑмасть, васкамасӑр нимӗҫсене хирӗҫ утать те, лешсем хӑй ҫине шӑтарас пек пӑхнинчен хӑрамасӑр, вӗсен ҫумӗнчен иртсе кайса урама тухать.

Но Зоя решила не задерживаться, она не спеша пошла навстречу немцам, не обращая внимания на их подозрительные взгляды, спокойно миновала их и вышла на улицу.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Эпӗ строительствӑн начальникӗпе калаҫса пӑхнинчен нимӗн усси те пулмарӗ.

Мое обращение к начальнику строительства, к сожалению, не возымело действия.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл кашни гражданин вӑрҫӑ ҫине мӗнле пӑхнинчен те курӑнать.

Это видно по отношению любого из граждан к войне.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Эпир сирӗн ҫине, калӑпӑр, Тополев е Либерман ҫине пӑхнинчен те ҫирӗпрех пӑхма тивӗҫ.

Мы вправе отнестись к вам строже, чем, скажем, к Тополеву или Либерману.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Сӑмахланинчен те, хӑвӑрт та нервлӑ пӑхнинчен те, Кусакин кӳренни, ӑшӗ вӑркани палӑрнӑ.

В тоне, которым были сказаны эти слова, в быстром, неявном взгляде Кусакина Борис почувствовал боль и обиду.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Пӑхсах курӑнать ӗнтӗ, фронтра ҫапӑҫакан ҫуран ҫар офицерӗсем мар кусем, хӑйсен ӗҫне кӑмӑллаканскерсем-мӗн вӗсем, вӗсем ыттисем ҫине мӗнле пӑхнинчен те, тата лешӗ, сумкӑлли, хӑйӗн сигарне мӗнлерех туртнинчен те курӑнать ку.

И по одному тому, как они смотрели на других и как тот, который был с сумкой, курил сигару, видно было, что они не фронтовые пехотные офицеры и что они довольны этим.

3 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех