Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Куҫҫулӗсем шыв пек юхрӗҫ, хут ҫине тумласа ҫырӑва ҫуллӑ пӑнчӑсемлӗ алана ҫавӑрчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ виҫкӗтеслӗхӗ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Ҫаксене каласа панӑ чух Озеровӑн кӑштах палӑракан хӗрлӗ пӑнчӑсемлӗ шуранка пичӗ, уҫӑ та ырӑскер, тӗксӗмленнине е хавасланнине Ольга Николаевна курса тӑчӗ.

Когда рассказывала это, Ольга Николаевна видела бледное лицо Озерова с красными пятнами, открытое, доброе, хмурящееся или радующееся.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ӗнер-и? — терӗ Тихон Кудеяров, Владимир хули таврашӗнчен килнӗ салтак, вӑтӑр ҫулсене ҫитнӗ, тӑваткал питлӗ, хӗрлӗ пӑнчӑсемлӗ кӑпӑшка питҫӑмартиллӗ, мӗн тӗслине уйӑрса илмелле мар ҫивӗч те хӗсӗк куҫлӑ ҫын.

— Вчера-то? — переспросил Тихон Кудеяров, солдат из-под Владимира, лет тридцати, круглолицый, с яркими пятнами румянца на припухлых щеках, с остренькими, небольшими глазами неопределенного цвета.

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Иринӑн самӑрланнӑ хура пӑнчӑсемлӗ пичӗ ҫинче кӑмӑллӑ кулӑ палӑрчӗ.

На располневшем лице с черными пятнами Ирины появилась добродушная улыбка.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӑчӑр-пӑчӑр пӑнчӑсемлӗ хӑмӑр уяр курӑк туни ҫине хӑпарса тӑче.

Коричневая с крапинками божья коровка взбиралась по травинке на головокружительную высоту.

14-мӗш сыпӑк. Телейлӗ вӑрӑ-хурахсен лагерӗ // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.