Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Унӑн-и? — ҫӑмӑллӑн, хавассӑн калаҫма сӑлтав та, тивӗҫ те ҫуккине тинех тавҫӑрса иле пуҫланӑн кӑштах кичемленчӗ Турунов.

Куҫарса пулӑш

XXXII // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Ӑна курсан, ҫанталӑк пушшех ҫуталса кайнӑн, хӗвел пӗлӗт айӗнчен пӗтӗмӗшпех тухса ҫиҫме пуҫланӑн туйӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

IX // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Чӑнах, ҫакӑн хыҫҫӑн унӑн йӗрне-кунне пӑхмасӑр йӑшкакан, хавшӑракан чун-чӗри лӑштӑрах кайрӗ, хӗрхӳ, йывӑр шухӑшсен пӑтравӗ те, шалтан вӗҫӗмсӗр кӑтӑр-кӑтӑр кӑшлакан хуйхи-суйхи те, мӑкланса, тӗссӗрленсе, канӑҫса, таҫталла аяккалла кутӑнла утӑмсем утӑмлама пуҫланӑн туйӑнчӗ, чӗлхи те, сулчӑланса, самаях ҫемӗҫрӗ: «пыл юхтарни те, уйран уҫлани» те пулчӗ унта.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Икӗ ҫул каялла пӑрахса хӑварнӑ вырӑнсене курнӑ-палланӑ май Жиль чирлӗ ҫын тӗлӗнмелле ӑнсӑртлӑх пулӑшнипе тепӗр хут пурӑнма пуҫланӑн, чун-чӗререн хавхаланать, — хӑрушсӑрлӑхӑн рехетлӗ туйӑмӗ сывалнӑ ҫынна килти лару-тӑрӑва хӗпӗртӳллӗ оркестр сассинче кӑтартать.

Узнавая покинутые два года назад места, он испытывал восхищение больного, чудом возвращенного к жизни, которому блаженное чувство безопасности показывает домашнюю обстановку в звуках ликующего оркестра.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Кондратий нимӗн шарламасӑр руль тытса пычӗ; ҫак ҫынсемшӗн хытӑ хӗпӗртенӗрен тата вӗсене ытла та юратнӑран ӑна ҫӳҫ тымарӗсем сивӗнме пуҫланӑн туйӑнчӗ.

Кондратий сидел за рулем молча, и ему казалось, что корни его волос холодеют от восторга и любви к этим людям.

11 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Шур юрлӑ айлӑм сывлама пуҫланӑн туйӑнса кайрӗ: шӑлса вӗҫтерекен ҫил-тӑман хумӗсем умлӑн-хыҫлӑн шӑваҫҫӗ.

Снежная долина словно задышала, заколебалась волнами бесконечных лент позёмки.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Сывлӑша, тусем те, вӑрмансем те, — пурте кашни сӑмах каламассеренех, питӗ пысӑк мембрана пек, янӑрама пуҫланӑн туйӑнать.

И воздух, и горы, и леса, — казалось, все начинало от каждого слова звенеть, как грандиозная мембрана.

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Шӑрпӑк пуҫӗсене ҫӑтмастӑп тесе татӑклӑнах ҫирӗпленнӗ шухӑшӗнче унӑн темле хура йӗрсем курӑна пуҫланӑн туйӑнать: чӑнах та, мӗншӗн ҫӑтса ямалла мар-ха?

Он чувствовал, что в его решимости не глотать спичек стала показываться какая-то страшная брешь: почему и в самом деле не проглотить?

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тӳпери ҫӑлтӑрсем чӗрӗлсе ылттӑн панулмисем пек тӑкӑна пуҫланӑн туйӑнчӗҫ.

Звезды на нем ожили: казалось, они посыпались с него, как золотые яблоки.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пробатова Алексей Макарович тӗлӗрме пуҫланӑн туйӑнчӗ, анчах юлташӗн салхуллӑрах ҫирӗп сасси ӑна каллех итлеме хистерӗ.

Пробатову даже стало казаться, что Алексей Макарович задремал, но суховатый строгий голос товарища заставил его насторожиться.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юмансен хура вуллисем пӗр еннелле тайӑлнӑн, ҫӗр тепӗр еннелле шума пуҫланӑн та вӑхӑт пачах чарӑнса тӑнӑн туйӑнса кайрӗ Ромашова.

Ромашову почудилось, что черные стволы дубов покачнулись в одну сторону, а земля поплыла в другую, и что время остановилось.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Халӗ пӗтӗмпех аса илетӗп те, эсӗ чи малтанхи самантранах санӑн пулма пуҫланӑн туйӑнать мана, хам-ха, тӗрӗссипе, хӑвна курма та ӗлкӗрейменччӗ, сассуна ҫеҫ илтнӗччӗ.

Я теперь припоминаю все, и мне кажется, что я стала принадлежать тебе с самого первого мгновения, когда не успела еще увидеть тебя, а только услышала твой голос.

IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.