Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пите (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кукленсе ларчӗ те манӑн пите тасата пуҫларӗ, хӑй ҫапла калать: — Эсӗ дыня ҫинӗ-ҫке. Авӑ мӗн чухлӗ вӑрӑ ҫыпӑҫнӑ сан ҫине, — тет.

И села на корточки, и стала мне с лица счищать и говорит: — Ты дыню ел. Вон сколько семечек налипло.

Эпӗ асанне патӗнчен йытӑсене хӑвалани // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Вӑл пите вӗриччӗ, тӗсӗ те хӗрлӗччӗ.

Он очень горячий и красный.

Эпир колхозра апат ҫини // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Пите лайӑх, — терӗ лешӗ.

А он говорит: — Пожалуйста.

Эпир «Мускав» ятлӑ гостиницӑра // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Кадет тӑшмансем пӗр-пӗринпе тытӑҫса ӳкнӗ ҫӗрех пырса кӗчӗ те хӗҫне пите ҫӳле ҫӗклерӗ.

Кадет с ходу въехал в самую свалку, высоко поднял шашку.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Атте ман пите ывӑҫ тупанӗпе шӑлчӗ те, ҫара ҫурӑмран лӑпкаса илсе, ваннӑран туртса кӑларчӗ.

Отец вытер мне лицо и голого вытащил меня из ванны.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хӗвел манне пите, алӑсене ҫунтарать.

Солнце жжет мне лицо и руки.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Ҫакӑ вӑл пите интереслӑ пулин те — Кунт пурӑнма Костя килӗшмӗччӗ.

И, хотя все это очень интересно, — жить здесь он бы не согласился.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Таврӑнатӑп та эпӗ — мӗн пулнӑ пулӗ тетӗр эсир, чунӑмсем? — тет калаҫаканӗ, пите хӑрушӑ ӗҫ пулса иртнӗ пек.

— Прихожу я — и что же вы думаете, милаи? — трагически говорит рассказчица.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Амӑшӗн вара нимӗн чухлӗ те пӑшӑрханма кирлӗ мар: Костя пите лайӑх ҫитет.

И нечего маме волноваться: он отлично доедет.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӗр вӑхӑтрах вӑл философ та, оратор та тата пите паллӑ поэт та пулса тӑчӗ.

Он прославился одновременно как философ, как оратор и как блестящий, всеми признанный поэт.

II сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Самнитсем тӳрӗ кӗске хӗҫсемпе, пите хупламалли ҫунатлӑ шлемсемпе, пысӑках мар тӑваткӑл питлӗхсемпе хӗҫпӑшалланнӑ, питлӗхпе хӳтӗленмен сылтӑм аллисемпе сулахай урисене тимӗрпе хупӑрланӑ.

У самнитов были короткий прямой меч, небольшой закрытый шлем с крыльями, маленький квадратный щит и железный наручник, закрывавший правую руку, не защищенную щитом, и, наконец, надколенник, который защищал левую ногу.

I сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ҫапла, судах пама тивет сана, кӗҫҫе пите

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тухрӑм вара пите кӗҫҫе ҫӗлесе.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Эпӗ хӗвеле темле ӑраснах юрататӑп, унӑн ячӗ те, ятӗнчи тутлӑ сасӑсем те, вӗсенче пытанса тӑракан янтравлӑ сасӑ та ман кӑмӑла каять; куҫа хупса, пите вӗри пайӑрка патнелле тытма юрататӑп, ҫав пайӑрка хӳме ҫурӑкӗ витӗр е туратсем витӗр хӗс пек тухнӑ чух эпӗ ӑна алӑ тупанӗ ҫине тытма юрататӑп.

Я как-то особенно люблю солнце, мне нравится самое имя его, сладкие звуки имени, звон, скрытый в них; люблю, закрыв глаза, подставить лицо горячему лучу, поймать его на ладонь руки, когда он проходит мечом сквозь щель забора или между ветвей.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫӳҫрен ярса илсе вӑл ман пите сӗтел ҫумне чышса лартрӗ те эпӗ хам сӑмсапа тутана ватса пӑрахрӑм, вӑл тапа-тапа сиксе чертежа ҫурса тӑкрӗ, инструментсене сӗтел ҫинчен шӑлса ӳкерчӗ те, аллисене пилӗкӗнчен тытса, ҫӗнтерӳллӗн кӑшкӑрса ячӗ:

Схватив за волосы, она ткнула меня лицом в стол так, что я разбил себе нос и губы, а она, подпрыгивая, изорвала чертёж, сошвырнула со стола инструменты и, уперев руки в бока, победоносно закричала:

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ирхи сивӗ пите вӗлтрен пек чӗпӗтет, ӳт-пӳ чӗтрет, Йован кӑтӑш пулчӗ.

Мороз обжигал лицо, как крапива, пробирался под одежду, Йована клонило ко сну.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Витязь пултарулӑхне пурне те: унӑн хӑюлӑхне те тӳсӗмлӗхне те, ют ҫын аллинчи апата илмесӗр пӑрӑнса каяссине те, ют ҫынсене кураймасӑр тӑрассине те шӑрша пите лайӑх пӗлессине те, ҫав тери вичкӗн илтессине те, пусма тӑрӑх хӑпарассине те хӳме урлӑ сикессине те, хӑй хуҫине пӑхӑнса тӑрассине те – веҫех, пӗтӗмӗшпех ҫын вӗрентнипе тунӑ.

Все, чем обладал Витязь: смелость, выносливость, отвращение к пище из чужих рук, злоба к посторонним людям, обостренное обоняние, тонкий, натренированный слух, уменье лазить по лестницам, прыгать через изгороди, преданность своему хозяину, — все, решительно все было привито ему человеком.

6 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Вӑл Яворта Массарик урамӗнче пурӑнатчӗ, пите чаплӑ кондитерски магазин тытса тӑратчӗ.

— Он жил в Яворе, на улице Массарика, содержал первоклассную кондитерскую.

3 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Ҫав тӗтрелӗх хӑйӗн калӑпӑшӗпе хальхи планета системинчен пысӑкрах пулнӑ; вӑл лапчӑтнӑ чӑмӑр евӗр пулнӑ тата хӑй тӗнӗлӗ тавра пите хӑвӑрт ҫаврӑннӑ.

Эта туманность по своим размерам превышала современную планетную систему; она была похожа на сплющенный шар и очень быстро вращалась вокруг своей оси.

1. Ҫӗр тата чи авалхи материксем пулса кайни // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Хам шутланӑ тӑрах, сан-пит илемӗ тени ӑшӑ кулӑра кӑна пулать: йӑл кулни питӗ чиперлентерет пулсан, унашкал сӑн ытарайми илемлӗ; йӑл кулни питӗ улӑштармасть пулсан, унашкал сӑн вара нимӗнпе те уйрӑлса тӑмасть; пите сӑнсӑрлатакан кулӑ — киревсӗр.

Мне кажется, что в одной улыбке состоит то, что называют красотою лица: если улыбка прибавляет прелести лицу, то лицо прекрасно; если она не изменяет его, то оно обыкновенно; если она портит его, то оно дурно.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех