Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пирчесе (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ура айӗнчи тӑпра кунта, тӗме ҫинче, тӑм пекех пирчесе ларнӑ-мӗн.

Земля здесь, на взгорье, затвердела как глина.

Ҫӗрлехи ҫул // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пӗрре ҫапла эпӗ пӗр ялав патӗнчен тепӗр ялав патнелле вӗҫетӗп, аэропыла уҫса яратӑп, анчах имҫам юхса тухмасть, вӑл пирчесе ларнӑ иккен.

Захожу я как-то с одного флажка на другой, открываю аэропыл, а яд не сыплется: слежался.

Саранчасемпе кӗрешни // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Кавӗрле мучи кашни кун унӑн ҫӑварне хӑйӗн пирчесе ҫуркаланнӑ пӳрнине чикрӗ, ҫыртса лартнӑ шӑлӗсене асӑрханса ҫӗҫӗ вӗҫӗпе уйӑрчӗ, карчӑкӗ хӑмӑш кӗпҫи витӗр ӑшӑтнӑ сӗт тата така шӑмминчен пӗҫернӗ шӳрпе ҫӑвӗ ячӗ.

Каждый день Гаврила вставлял ему в рот свой потрескавшийся, зачерствелый палец, концом ножа осторожно разжимал стиснутые зубы, а старуха через камышинку лила подогретое молоко и навар из бараньих костей.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ҫиелти виттинче пирчесе шатраланнӑ тимӗр хӑлӑп пур, ал вӗҫҫӗн ҫеклеме меллӗ.

На крышке его имелась железная ручка, возьмись за нее и неси себе — удобно.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав патвар кӗлеткеллӗ, илемлӗ сӑн-питлӗ, тӑлпан хул-ҫурӑмлӑ йӗкӗтсен пысӑк аллисем йывӑр ӗҫре пирчесе хытнӑ.

Плотные, красивые здоровяки, с крупными руками, раздавленными тяжелым физическим трудом.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫыран хӗррине чаваланса хӑпарчӗ, ҫиелти сийӗ пирчесе хытнӑ юра аллипе хыпашласа, шӑва-шӑва ӳксе, картасем ҫумӗпе упаленчӗ.

Выбрался на яр и полз под плетнями, шаря руками по черствой корке снега, обрываясь и падая.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӑлтӑрсен ут чӗрнипе те, урапа та таптанман мӑнаҫлӑ ҫулӗсем питӗрӗнсе ларнӑ; сапса янӑ тулӑ пӗрчисем пек сапаланчӑк ҫӑлтӑрсем типӗ те хура тӑпра пекех хура тӳпере шӑтмасӑр, калчаланса куҫа савӑнтармасӑр пӗтеҫҫӗ; уйӑх пирчесе хытса кайнӑ тӑварлӑ тӑпра пек курӑнать; ҫеҫехирте вара талккишпех — типӗ ҫанталӑк, ҫунса кайнӑ курӑк; ун тӑрӑх пур ҫӗрте те шурӑ ҫунатлӑ путенесем лӑпланма пӗлми ҫапӑҫӑвӗпе шӑрчӑксен тимӗр пек хӑйранса тухакан сасси янӑраса тӑрать…

Забились гордые звездные шляхи, не попранные ни копытом, ни ногой; пшеничная россыпь звезд гибла на сухом, черноземно-черном небе, не всходя и не радуя ростками; месяц — обсохлым солончаком, а по степи — сушь, сгибшая трава, и по ней белый неумолчный перепелиный бой да металлический звон кузнечиков…

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗҫре пирчесе сӑранланнӑ хура алӑсенчен типӗ те темскер ҫатӑртатнӑ пек тӳрккес сасӑ тухать; калас пулать, ҫак сасӑ, галерейӑпа коридорсенче кӗпӗрленсе тулнӑ майрасемпе дамӑсен, офицерсемпе вӗренекенсен черчен аллапписенчен тухакан сасӑсен ҫемҫе музыкипе танлаштарсан, пачах типпӗн, килӗшӳсӗррӗн те урмӑшшӑн янӑрать.

От черных, выдубленных работой рук их звук получался сухой, трескучий, можно сказать — даже неприятный, глубоко противоположный той мягкой музыке аплодисментов, которую производили холеные подушечки ладоней барышень и дам, офицеров и учащихся, заполнивших галерею и коридоры.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн йӑлтӑркка хӑмӑр тӗслӗ, хура ӗҫре пирчесе хытнӑ чӑмӑр пӳрнисем, пӗр хутланмасӑр, кӑшласа пӗтернӗ ҫинҫе ручкӑна тытнӑ.

Толстые, мозолистые, воронено-черные пальцы, не сгибаясь, держали ученическую обгрызанную ручку.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗтӗмпех пирчесе, мӑкӑлленсе ларнӑ…

Проросла сплошными мозолями…

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Амӑшӗ, Григорий пуҫне хӑй патне пӗшкӗртсе, ӑна ҫамкинчен чуп турӗ те, пирчесе кайнӑ аллипе питӗнчен ачашласа, кӑмӑлӗ ҫемҫелнипе тата хӗпӗртенипе макӑрса ячӗ.

Мать нагнула голову Григория, поцеловала его в лоб и, мимолетно гладя грубой рукой его лицо, заплакала от волнения и радости.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пуҫ ҫаврӑнакан сурӑх пек анкӑ-минкӗллӗн минресе ҫӳрерӗ вӑл, Аксинйӑна яланхи пек мар час-час аса илчӗ, ҫӑварӗнче темӗнле йӳҫӗ япала ирӗлсе тӑнине, чӗри чул пек пирчесе хытнине туйрӗ.

Ходил, как одурманенный, уже чаще, чем обычно, вспоминал Аксинью, и горечь плавилась во рту, каменело сердце.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫынсемпе туслӑн хутӑшса пурӑнни кирлӗ, унсӑр пурнӑҫра салтак сухарийӗ пек пирчесе кайма пулать…» — шухӑшларӗ вӑл, хӑйне улталаса тата хӑй те ҫакна лайӑх сиссе.

А дружеское общение с людьми необходимо, иначе зачерствеешь, как солдатский сухарь…» — думал он, обманывая самого себя и сам сознавая, что обманывает.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксем, Бунчук патне пырса, хӑйсен пирчесе хытнӑ аллисене кӑнтарчӗҫ, хунар ҫутинче унӑн пысӑк та тӗксӗм сӑнлӑ питӗнчен пӗшкӗне-пӗшкӗне пӑхрӗҫ, ӑна е Бунчук, е Илья Митрич, е Илюша тесе чӗнчӗҫ.

Казаки подходили к Бунчуку, совали черствые краюхи ладоней, наклоняясь, вглядывались при свете фонаря в его большое, угрюмоватое лицо, называли то Бунчуком, то Ильей Митричем, то Илюшей.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, Григорий, пирчесе кайнӑ тӑмлӑ тӑпра ҫийӗн утать, анчах хӑй утнӑ сасса хӑй те илтеймест те, ӑшӗ шиклӗн вӑркаса, сехӗрленсе пырать…

Он, Григорий, шел по твердой супесной почве, но шагов своих не слышал, и от этого подступал страх…

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чулланса хытрӗ этемӗн чӗри, типӗ килнӗ шӑрӑх ҫулхине тӑварлӑ тӑпра кӗмӗрчӗкленсе пирченӗ пек, пирчесе хытрӗ.

Огрубело сердце, зачерствело, будто солончак в засуху.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Валет ним иккӗленсе шухӑшламасӑр ӑна хӑйӗн ҫирӗм ҫул хушши йывӑр ӗҫре пирчесе хытнӑ аллине тыттарчӗ, вӑйсӑрланнӑ сивӗ пӳрнисене чӑмӑртаса, аллаппине ҫӗклесе кӑтартрӗ.

Валет, не колеблясь, сунул ему свою черствую, изрубцованную двадцатилетним трудом руку, пожал холодные, безвольные пальцы немца и поднял ладонь.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех