Шырав

Шырав ĕçĕ:

пиншак сăмах пирĕн базăра пур.

пиншак (тĕпĕ: пиншак) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Энниок ури ҫине тӑчӗ, трап патне пычӗ, таврӑнчӗ, асӑрхаттарнӑн кулса Гнора пиншак тӳминчен тытрӗ.
— Он встал, подошел к трапу, вернулся и, предупредительно улыбаясь, взял Гнора за пуговицу.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ана халӗ хӑй кӑштах ҫирӗпленнӗн туйӑнать; тӑрса ларсан Нок пиншак аҫлӑкне туртса ҫурчӗ, хура пусма татӑкӗнчен пуҫне тӑхӑнмалли лӗнчӗр-лӗнчӗр япала, тӗрӗсрех, хупламалӑх ҫыхӑ васкавлӑн майлаштарчӗ, унӑн капашӗпе ӑнӑҫлӑхӗ пирки шухӑшлас килмерӗ.
Как показалось ему, — он окреп; встав, Нок вырвал у пиджака подкладку и наскоро устроил из кусков черной материи род головного убора — вернее, повязку, о форме и удачности которой ему не хотелось думать.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Эсир мӗн пирки? — саланкӑрлӑн ыйтрӗ Нок, хӑй пиншак аркинче вӑрланӑ лаша хӳринчен пӗтӗрсе тунӑ вӑлта ҫиппи куҫӑмне ҫав хатер тимлӗн сӑнать.
— Это о чем? — рассеянно спросил Нок, поглощенный движением лесы, скрученной из похищенных в бортах пиджака конских волос.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Асту, тем ан аташ, — сылтӑм аллине кӗсъене чикнӗскер, ҫавӑнтах сӑран пиншак витӗр кӗпҫе кӑнтарса кӑтартрӗ.
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах йӳле янӑ сӑран пиншак айӗнче чӗн пиҫиххирен ҫакӑнса тӑракан тулли капур ҫынни ку пеме те, эппин, вӗлерме те пултарасси ҫинчен асӑрхаттарать.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Валет пиншак кӗсйинчен ҫӗр тенкӗлех укҫа кӑларчӗ, сӗтел ҫине хучӗ.
Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Антунпа Валет, пӗри сӑран пиншак, тепри пальто уртса, картишне тухрӗҫ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫанталӑк шӑрӑх пулин те, вӑл сӑран пиншак, хром атӑ тӑхӑннӑ…
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хӑй, утаманӗ, сӑран пиншак тӑхӑннӑ…
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Апатланнӑ хыҫҫӑн тумтирне тӑхӑнса урама тухма хатӗрленнӗччӗ ҫеҫ — сасартӑк хирӗҫ сӗтел хушшинче ларакан кивӗ пиншак, ҫӗтӗк ҫӗлӗк тӑхӑннӑ аллӑран иртнӗ арҫын ун куҫӗ тӗлне пулчӗ.
Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

(вӑл пиншак кӗсъинчен хут татки кӑларса ӑна сулкаларӗ) — председатель Гнилорыбова, вӑл хӑй патша полицинче пулнине пытарнӑшӑн, тата унӑн кӗрӳшне, дьякона, арестлетпӗр, вӗсене революци сучӗ умне тӑрататпӑр…
(выдернул из пиджачного кармана, помахал бумажкой) председателя Гнилорыбова, как скрывшего свою принадлежность к царской полиции, и зятя его, дьякона, — арестуем, и они будут преданы революционному суду…

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Амфитеатрти пек лартса тухнӑ саксем ҫинче хӗсӗк те шавлӑ, унта салтак шинеллӗ фронтовиксем, полушубкӑллӑ, мулахайлӑ тата ваткӑллӑ пиншак тӑхӑннӑ рабочисем ларса тулнӑ.
На скамьях, раскинутых амфитеатром, было тесно, шумно — солдатские шинели фронтовиков, полушубки, ушастые шапки и ватные куртки рабочих.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Сӑран пиншак тӑхӑннӑ ҫӳлӗ йӗкӗт, хайхи лешӗ, «президиум» тесе чӗнни, пурне те Надя вилни ҫинчен пӗлтерчӗ.
Юноша в кожаном пиджаке, Президиум объявил о гибели Нади.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пӗрремӗшӗ хӑй хыҫҫӑн пыракан сарӑ сӑран пиншак тӑхӑннӑ ҫын еннелле пуҫне хулен кӑна пӑрчӗ те хыттӑн кӑшкӑрчӗ:
Первый повернул голову к желтому кожуху и нарочито громко спросил:

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Унпа юнашар хӗрлӗрех сӑран пиншак тата така тирӗнчен ҫӗленӗ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ тӗреклӗ арҫын вырнаҫнӑ.
Рядом с ней — дядька в оранжевом кожухе и в бараньей шапке.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Митя тете пиншак подкладкине ҫурчӗ те хут листи кӑларчӗ, ӑна лампа ҫывӑхнерех илсе пырса шӑппӑн вулама тытӑнчӗ:
Дядя Митяй оторвал подкладку пиджака и достал лист бумаги, тихим голосом он стал читать:

Кур акӑ — йӗм хура манӑн, пиншак та ҫавӑн пекех.
Штаны черные, тужурка тоже.

Кунта вара Митя тете кама ҫӗнӗ пиншак, кама ӑшӑ ҫӗлӗк, кама салтаксен йывӑр пушмакӗпе обмотка пачӗ.
Митяй выдавал кому новый пиджак, кому теплую шапку, кому тяжелые солдатские ботинки с обмотками.

— Революци тӑшманӗсене сӑнатӑп, терӗ те Федя ӑна хирӗҫ, сивӗ пирки ҫӳҫенсе илсе, пиншак ҫухавине тӑратрӗ.
— Врагов революции высматриваю! — Федя зябко поежился, подняв воротник пиджака.

Пиншак кӗсйинче «Андрей» хӑй ссылкӑра чухнех ҫырма пуҫланӑ «Пӗтӗм тӗнчери рабочисен юхӑмӗн историйӗн очеркӗсем» ятлӑ ӗҫне илсе килет.
Дело в том, что «Андрей» вез в боковом кармане пиджака начатую им еще в ссылке работу «Очерки по истории международного рабочего движения».

10 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика