Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кӗҫӗр вӗсем, икӗ тарҫӑ, арӑмӗпе упӑшки, ачи валли ят шырама пикеннӗ.

Как-то вечером они, два батрака, муж и жена, стали придумывать имя будущему сыну.

Ят шырани // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ваҫукран курмалӑх лавҫӑ та ҫырлана пикеннӗ — лашисене чӑрнӑ та ҫултан инҫе те мар ҫисе ҫӳрет.

И возница, нравне с Вазюком, тоже принялся за ягоды — остановил лошадей и наедался неподалеку от дороги.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Нумаях пулмасть районти тӗп библиотекӑра кунта куллен ҫӳрекенсене финанс пӗлӳлӗхне онлайн мелпе вӗрентес ӗҫе пикеннӗ.

Куҫарса пулӑш

Финанс пӗлӗвне ӳстерни усӑллӑ // Каҫал Ен. http://kasalen.ru/2022/09/09/%d1%84%d0%b ... bb%d0%bba/

Парти проекчӗпе килӗшӳллӗн ял территорийӗсене комплекслӑ аталантарассипе ӗҫлеме пикеннӗ.

Куҫарса пулӑш

Парти проекчӗ ялсене тӗрев парать // Ю.ЮРЬЕВ. http://kasalen.ru/2022/09/09/%d0%bf%d0%b ... %82%d1%8c/

Вера Николаевна 1985 ҫулта Канашри медицина училищинчен вӗренсе тухсан ҫак ӗҫре вӑй хума пикеннӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӗмӗрӗпе медицинӑра вӑй хурать // И.КОРНИЛОВА. http://kasalen.ru/2022/09/16/%d0%bce%d1% ... %82%d1%8c/

Хирти Мӑнтӑрсем пӗрле пуҫтарӑнса ҫанӑ тавӑрса ӗҫе пикеннӗ.

Куҫарса пулӑш

Туслӑн пӗрле тӑрӑшсан пӗве те типмӗ нихӑҫан // Н.Калашникова. http://kasalen.ru/2022/10/07/%d1%82%d1%8 ... %b0%d0%bd/

Ялта пурӑнакансем тата кунтан тухса тӗрлӗ ҫӗре саланнӑ ҫамрӑксем Давыдов пӗвине ҫӗнӗрен чӗртес тӗллевпе укҫа пуҫтарма пикеннӗ.

Куҫарса пулӑш

Туслӑн пӗрле тӑрӑшсан пӗве те типмӗ нихӑҫан // Н.Калашникова. http://kasalen.ru/2022/10/07/%d1%82%d1%8 ... %b0%d0%bd/

Мултиер арӑмӗн ӳкӗтне кӗнӗ пулас, «кирлӗ ӗҫе» пикеннӗ: чӑпта ҫапма тытӑнас тесе хӗрсех урай варрине юпа лартать.

У Мульдиера дома тоже оживление: жена наконец-то взялась за ум, за нужное дело — готовится ткать кули.

Ҫӗвӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Эсӗ хурт-хӑмӑр ӗрчетме пикеннӗ темест-и?»

— Ты вроде пчелами занялся, я слыхал? — спрашивает Илле.

Ирхи калаҫу // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Кунта нумай чарӑнса тӑмаллине сиссе тӗкӗрҫӗсем ӗнтӗ ҫурӑм хыҫӗнчи пештӗрӗсене вӗҫертсе илнӗ, камӑн мӗн пур, ҫавӑнпа апатланма пикеннӗ.

Куҫарса пулӑш

14. Мускавра // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Нетӳҫ Сахвинене тем вӑхӑтчен тархасларӗ, пӗр пикеннӗ ӗҫе вӗҫне ҫитерме хистерӗ, анчах Сахвине ӳкӗте кӗмерӗ, пир тӑрӑхӗсене илчӗ те шӑппӑн ҫеҫ тухса кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

13. Юмӑҫ карчӑк // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Кӗтерук хӑраса кӑшкӑрса янӑ та тарма пикеннӗ.

Катя испугалась собак, закричала и побежала прочь от них.

Кушак ҫури // Валерий Алексеев. Толстой Л.Н. Йывӑҫсем мӗнле утаҫҫӗ: калавсем. Чӑвашла В.Н. Алексеев куҫарнӑ; ӳнерҫи С.А. Бритвина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2022. — 60 с. — 6–7 с.

Вӗсенченех кивҫенле тырӑ илнӗ, уншӑн укҫа вырӑнне тар юхтарса ӗҫлесе татма пикеннӗ.

Куҫарса пулӑш

8 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ҫак шухӑшӑн пулма пултарайми тискер сӑмахӗсенчен мӗн пур вӑйран йӗрӗнсе, сехӗрленсе, вӗсен сивлев тапӑнӑвне тӗлкӗшме пикеннӗ пусмана чиксе хунӑн таптаса Джесси куҫӗсене хупрӗ, хӑлхисене хупларӗ те йынӑша-йынӑша кравать ҫине лаштах выртрӗ; ҫав шухӑш сӑмахсене ан ҫаврӑнтӑр тесе ӑсне мӗн килнӗ ҫавна чӗтре-чӗтре мӑкӑртатать…

Всей силой ужаса и отвращения к невозможным, диким словам этой мысли, отталкивая их мрачный напор, подобно тому, как затаптывают вспыхнувшую ткань, Джесси закрыла глаза, заткнула уши и со стоном повалилась ничком на кровать, судорожно бормоча первое, что приходило на ум, лишь бы та мысль не повернулась словами.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унӑн флегми ҫухалчӗ, — ҫил вӗрнипе вӗлкӗшме пикеннӗ чӳрече карри пек; сӑнӗ кӑмӑлсӑррӑн, чурӑссӑн чӗрӗлчӗ.

Его флегма исчезла, как взвившаяся от ветра занавеска; лицо неприятно и дерзко оживилось.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Сӗм ҫӗрле Филипп типографие йӑпшӑнса кӗнӗ те миххине ирӗклӗ шрифт тултарма пикеннӗ.

Поздно ночью Филипп пробрался в типографию и стал насыпать в мешок свободный шрифт.

Вӗлерӳҫӗ-сӑмах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 335–336 с.

Пикеннӗ ӗҫӗ мӗнле пулса иртессе вӑл тӗшмӗртеймест-ха.

Он не мог представить, как произойдет все.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 314–319 с.

Галеран та Тиррея манман паллах, уйрӑмах — вӑл ҫухалнӑ хыҫҫӑн; ҫакӑн сӑлтавӗ кӑштахран уҫӑмланчӗ: пӗр кунхине Франк Давенант Кишлот патне персе ҫитнӗ те сӗмсӗррӗн сӳпӗлтетме пикеннӗ, ӳпкелешнӗ: ӑна ывӑлӗ пӑрахса хӑварнӑ-мӗн.

Тиррей, также памятный Галерану, в особенности после его исчезновения, причины которого скоро выяснились, как только Франк Давенант явился к Кишлоту и стал ораторствовать в циническом духе, жалуясь, что сын бросил его.

VIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн вӑл вилетӗп тесе пӗлтернӗ, урайне выртнӑ та йынӑшма пикеннӗ, унран Лие каланӑ: «Ҫырӑва ылтӑн тӳмеллӗ ҫынна пар»; вӗсем, ачасем, урӑх нимӗн те пӗлмеҫҫӗ.

После этого он сказал, что умирает, лег на пол и застонал, а затем сказал Ли: «Отдай письмо человеку с золотыми пуговицами», — и больше они, дети, ничего не знают.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Ҫак минутра Аян тӗлӗнмеллерех курӑнать: унӑн тӳрӗ пичӗн аял пайӗ кулать, ҫав хушӑрах ҫӳлте ӗҫе пикеннӗ мӑн ҫыннӑн сапӑр, ҫирӗп вичкӗнлӗхӗ сыхланса юлнӑ.

Аян был странен в эту минуту: нижняя часть его правильного лица смеялась, в то время как верхняя сохраняла невозмутимую, серьезную зоркость взрослого, берущегося за дело.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.