Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

папкасене (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
…Шупка чей хутӗнчен касса кӑларнӑ шӑтӑкласемпе, тӑхлан хутсемпе, йывӑҫ ҫулҫисемпе тата темӗскерсемпе те маччари папкасене эрешлесе, эпӗ, калмӑксем ҫул ҫинче юрланӑ пек, хама мӗн аса килнӗ — пурне те чиркӳ юрри кӗввисемпе юрласа лараттӑм:

…Украшая стропила чердака узорами из розовой чайной бумаги, листиками свинца, листьями деревьев и всякой всячиной, я распевал на церковные мотивы всё, что приходило в голову, как это делают калмыки в дороге:

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хачӑ тата тӗрлӗ тӗслӗ хут илсе эпӗ маччана хӑпаратӑп, хутран шӑтӑкласем касса кӑларатӑп та вӗсемпе папкасене эрешлетӗп, — ҫакӑ вара ҫапах та ман ӑш вӑрканине йӑпатакан япала пулать.

Я иду на чердак, взяв с собою ножницы и разноцветной бумаги, вырезаю из неё кружевные рисунки и украшаю ими стропила… всё-таки пища моей тоске.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Пӗлетӗр-и, Мелехов, — терӗ вӑл, утнӑ ҫӗртех катӑркас тураттине хуҫса кӳпчесе карӑннӑ папкасене суйла-суйла иртнӗ май, — енчен те совет влаҫне хирӗҫ кӗрешекен пӗр-пӗр пысӑк чаҫпе, калӑпӑр, таҫта облаҫӑн кӑнтӑр енче ҫӳрекен Маслак бригадипе те пулин пӗрлешмерӗмӗр пулсан, эпӗ хамӑр халлӗн вӑрах тытӑнса тӑраймастпӑр тесе шутлатӑп.

— Знаете, Мелехов, — сказал он, на ходу сломив ветку боярышника, ощипывая набухшие тугие почки, — я думаю, что долго мы не продержимся, если не вольемся в какую-нибудь крупную антисоветскую часть, например — в бригаду Маслака, которая бродит где-то на юге области.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лихачев кӳпчем папкасене ҫӑвара тата-тата хыпрӗ, чӑмларӗ вӗсене, хӗл сиввинчен ҫӑлӑнса ҫуталнӑ йывӑҫсем ҫине тӗтреленнӗ куҫӗсемпе пӑхрӗ, хырнӑ тута хӗррипе кулчӗ.

Лихачев совал пухлые почки в рот, жевал их, затуманенными глазами глядел на отходившие от мороза, посветлевшие деревья и улыбался уголком бритых губ.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем шӑршлӑ папкасене ҫӑткӑннӑн сӑха-сӑха илсе, туратсене турткалаҫҫӗ, ҫуначӗсемпе ҫапа-ҫапа шав тӑваҫҫӗ, пӗр вырӑнтан тепӗр вырӑна вӗҫеҫҫӗ; вӗсем сӑрса илнӗ хурӑнсем ҫинчен тӑкӑнакан пас хӗвел ҫутинче йӑлтӑртатса тӑрать.

Жадно ощипывая пахучие желтоватые почки, они теребили ветви и гулко хлопали крыльями, перелетая с места на место; с берез, облюбованных ими, густо порошило радужно сверкавшей на солнце снежной пылью.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Чие йывӑҫ тураттисен хунав юппийӗсем хӑйсен ҫинчи кӑчкисемпе вилнӗ пекех пӗр хускалмасӑр лараҫҫӗ; ача-пӑчасем ҫав папкасене «куккук куҫҫуль тумламӗсем» теҫҫӗ…

Мертвенно-недвижны отростки вишневых веток с рубчатыми серыми сережками на них; зовут их ребятишки «кукушкиными слезами»…

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех