Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Айванӑн курӑнакан ҫӳҫ пайӑркисем айӗн ҫавӑн евӗрлех айван куҫӗсем ачашшӑн пӑхаҫҫӗ.

Из-под свободных и наивных прядей смотрят такие же наивные глаза.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Хӗвел хӑпарса ҫитмен-ха, унӑн ҫутӑ пайӑркисем сӑрт тӑррисемпе тинӗсӗн инҫетри хӗррисенче ҫеҫ йӑлтӑртатаҫҫӗ-ха.

Солнце еще не успело подняться и только тронуло своими лучами вершины холмов и морскую даль.

II сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

— Унӑн амӑшӗ… — Сергей Иванович пӗр самантлӑха чарӑнать те Мила амӑшне аса илет: хулпуҫҫи таран — ултӑ уйӑхлӑха кӑтралатнӑ ҫӳҫӗн тирпейлӗ пайӑркисем, жакетӑн е пиншакӑн (темле калатчӗҫ ҫавна?) нихӑҫан та лӳчӗркенмен ҫухи, илемшӗн ҫеҫ туни, «лацкан» текенни.

— Мать у нее… — Сергей Иванович на минуту останавливается в своем разбеге, перед ним мелькает аккуратно разложенная по плечам шестимесячная завивка, лацкан негнущегося пиджака или жакета, как там у них это называется?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Унӑн ҫӳҫ пайӑркисем вара — хӗвел шевлисен ылтӑн хӗлӗхӗсем, вӗсенче тӗкӗлтурасем ҫеҫ мар, такам та аташӗ!

А волосы ее — как струны света, в которых запутались шмели и кто-кто еще не запутается!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ӗнесем, ҫӳлерех ӳсекен кӳкен тӗмӗсем ҫине ҫӑм пайӑркисем хӑварса, кунти кӗске курӑка ҫисе пӗтерсех тӑраҫҫӗ.

Коровы выедают его клочковатую траву, оставляя рыжую шерсть на кустах терновника, растущих поверху.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Хӗвелӗн малтанхи пайӑркисем кантӑк ҫине ӳксе пасарнипе авӑнса тӑракан йӑмра турачӗсем ҫинче ҫерҫисем сиккелеме пуҫласанах Сяо Сян вырӑнӗ ҫинчен тӑчӗ.

Едва первые лучи солнца озарили окна и на гибких ветвях ив запрыгали проснувшиеся воробьи, Сяо Сян был на ногах.

XVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Кӗмӗл пек уйсем, ҫуртсемпе кӗлетсен шурӑ ҫивиттисем ҫийӗн, хӗллехи хӗвелӗн ҫутӑ пайӑркисем ҫинче Хӗрлӗ ялав вӗлкӗшме пуҫларӗ.

В лучах зимнего солнца красный флаг заполыхал над серебристыми просторами полей, белыми крышами домов и амбаров, как пламя.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тухӑҫри тӗтре витӗр хӗллехи хӗвелӗн шупка пайӑркисем курӑнма пуҫласанах пысӑк картиш шавлӑ халӑхпа тулчӗ.

Едва на востоке сквозь туманную пелену пробились бледные лучи зимнего солнца, большой двор бывшей помещичьей усадьбы заполнила шумная толпа.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Старикӗн ҫӳллӗ ҫамки йӑлтах урлӑн та пирлӗн пӗркеленсе пӗтнӗ пулнӑ; кӑвакарнӑ кӑтра ҫӳҫ пайӑркисем тӑнлавӗсене, шӳреке хӑлхисене витсе тӑнӑ; кӑвак та лӑпкӑ куҫӗсем пичӗн ҫӳлти пайне ӑслӑ, тивлетлӗ сӑн панӑ.

Высокий лоб старика весь изрезан морщинами; седые, курчавые пряди волос покрывали его виски и острые уши; голубые, спокойные глаза придавали верхней части лица его выражение мудрое, благообразное.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗвел пайӑркисем, хураман ҫӑра турачӗсем витӗр тухса, тӗлӗнмелле хитре тӗрӗсемпе, ҫӗр ҫине ӳкеҫҫӗ.

Солнечные лучи, проникая сквозь густую зелень вязов, ложились на землю причудливыми узорами.

XIV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хӗвелӗн чалӑш пайӑркисем ҫырма ҫине ӳкнӗ те, шыв ҫийӗнче ҫап-ҫутӑ пӗрчӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Косые лучи солнца скользили по поверхности реки, и на воде трепетали ослепительные блики.

ХIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ирхи хӗвел ылттӑн пайӑркисем, пахчана тытнӑ хӑва-ҫатан витӗр кӗрсе, хӗрарӑмӑн ӗнси ҫине тирпейсӗр пухса хунӑ хура ҫӳҫ пайӑркине тыттарнӑ йӗп ҫинче йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Золотые лучи утреннего солнца, пронизывая ивовую изгородь, блестели в шпильках, которыми женщина заколола небрежно собранный на затылке узел черных волос.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Фома хӑй ҫине илнӗ малтанхи ответлӑ ӗҫпе хӑпартланнӑ, Ефим ҫамрӑк хуҫа пынишӗн хӗпӗртенӗ, — ҫамрӑкки, ватти пек, кашни кӑлтӑкшӑн асӑрхаттару туман, хӗрсе кайса вӑрҫман; паллах, кимӗ ҫинчи икӗ аслӑ ҫыннӑн кӑмӑл юхӑмӗ аванни мӗнпур команда ҫине хӗвел пайӑркисем пек ӑшшӑн ӳкнӗ.

Фома гордился впервые возложенным на него ответственным поручением, Ефим был рад присутствию молодого хозяина, который не делал ему за всякую оплошность замечаний, уснащенных крепкой руганью; а хорошее настроение двух главных лиц на судне прямыми лучами падало на всю команду.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шурӑ минтер урлӑ тӗксӗм ҫӳҫӗн пайӑркисем, вилнӗ ҫӗленсем пек, тӑсӑла-тӑсӑла выртнӑ.

По белой подушке, как мертвые змеи, раскинулись темные пряди волос.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫӑлтӑрсен ҫутинче йӑлтӑртатакан штыксен хӗмӗ пӗлӗт ҫинчен ӳкекен тӗксӗм ҫутӑ пайӑркисем пек курӑнса тӑчӗ.

Штыки винтовок поблескивали при свете звезд и издали были похожи на брызги тусклого света, падающего с неба.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пушар тӗтӗмӗсемпе анакан хӗвел пайӑркисем пӑхма чӑрмантараҫҫӗ.

Дымка от пожаров, пронизанная лучами заходящего солнца, мешала видеть.

18. Берлин ҫинче // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Унӑн ҫӳлӗ ҫамки ҫине кӑвак ҫӳҫ пайӑркисем усӑнса аннӑ, вӑрӑм хура куҫхаршисем унӑн питне лӑпкӑ та шупка кӑтартса тӑраҫҫӗ.

На его высокий лоб падали седые пряди волос, длинные чёрные ресницы оттеняли спокойную бледность его лица.

Юлашки кун // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Тухӑҫра хӗвелӗн пирвайхи пайӑркисем тухса йӑлтӑртатнӑ вӑхӑтра ҫӑра шурӑ тӗтре пур ҫӗре те хупӑрлать.

С первыми лучами солнца на землю падал густой белый туман.

Улмуҫҫи // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Кунта кӑнтӑрла та, пыл хурчӗсемпе лӗпӗшсем, чечекрен чечек ҫине вӗҫсе ҫӳренӗ ҫӗрте, садра каҫхи хӗвелӗн кӗрен пайӑркисем пурне те ҫутатса, сад пушшех хитререх курӑннӑ чухне те ытарма ҫук лайӑхчӗ.

Хорошо тут бывало и днём, когда пчёлы носились с цветка на цветок, и вечером, когда сад благоухал и становился ещё красивей под вечерними лучами солнца.

«Аслати мӗнтен пулать?» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Хӗвел пайӑркисем, йывӑҫ ҫулҫисем витӗр кӗрсе, пӳлӗмӗн шурӑ маччи ҫинче хаваслӑн сиккелетчӗҫ.

Солнечный свет весело переливался на листьях деревьев, тени мелькали на потолке и стенах комнаты.

Пирвайхи кун // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.