Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Чӳречене карӑпа хупласан, — мӗншӗн тесен йӑпатмасӑр йӑлкӑшса тата ӑшӑтмасӑр хӗртсе куҫа шартаракан хӗвел пайӑркисем улталаҫҫӗ ҫеҫ, — тертленсех ҫитнӗ Давенант кравать ҫине выртрӗ те ҫавӑнтах ыйха путрӗ.

Задернув занавеску окна, так как ослепляющие лучи солнца обманывали, сияя без утешения, и грели, не согревая, измученный Давенант лег на кровать, почти тотчас уснув.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫав хушӑрах, тӗнчери мӗн пур ҫуртран чи чаплӑраххи пирки нимӗн те чухла-масӑр, иртен-ҫӳрен хаҫатсем туянать, вӑл, Тиррей, иртсе пыракан чӳречесен тӗлне пирус тӗпӗсене пӑрахаҫҫӗ, вӑл вара Урания Тальбергпа тӗл пуласран га хӑрать, мӗншӗн тесен ылтӑн кушаксемпе, шупка хӗрлӗ сӑнсемпе тулса ларнӑ хӗрлӗ-сарӑ хӑна пӳлӗмӗн чуна килӗшекен пайӑркисем гувернантка ҫинче те йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Между тем, ничего не зная о совершеннейшем из всех зданий мира, прохожие покупают газеты, бросают окурки под окна, мимо которых он идет, страшась встретить даже гувернантку Уранию Таль-берг, так как на ней тоже блестят упоительные лучи красно-желтой гостиной, полной золотых кошек и розовых лиц.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ансӑр тепӗр вӑрман лаптӑкӗнчен тухнӑ чух йӗри-тавра пӗтӗмпех уҫӑмсӑрланчӗ: ӗнтрӗк тӗтӗмпе тулса пырать тейӗн, юлашки ҫутӑ пайӑркисем тӗттӗмлӗх умӗн ирӗлеҫҫӗ, шӑна-ӳпре-пӑван хыттӑнрах нӑйлама пикенчӗ, тӳпе ҫӗр ҫинех анса ларчӗ пек; Афанасьев чарӑнчӗ, ун ҫине пырса перӗнсен — Благодатский, Мордкин тата Гадаутов та.

Когда прошел еще один короткий лесной час, и все кругом, затканное дымом сумерек, стало неясным, растворяющимся в преддверии тьмы, и сильнее запела мошкара, и небо опустилось ниже, Афанасьев остановился, наткнувшись на него, перестали шагать Благодатский, Мордкин и Гадаутов.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Кунта шавлӑ, ҫын йышлӑ; кӗленчесен ҫӑра ҫарӗнче йӗкӗлтевлӗн выля-выля хӗвелӗн чалӑш пайӑркисем йӑлтӑртатаҫҫӗ: Гольц пушӑ сӗтел ҫумне ларчӗ те кӑшкӑрса чӗнчӗ:

Здесь было шумно и людно; косые лучи солнца блестели в густом войске бутылок дразнящими переливами: Гольц сел к пустому столу и крикнул:

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

Крыльцаллӑ кирпӗч ҫурт; унӑн стенисене хӑва сырса-пусса хупланӑ; ҫулҫӑсен витӗр хӗвел пайӑркисем сӑрхӑнаҫҫӗ.

и падающего на заросшую плющом стену кирпичного дома с крыльцом,

Акварель // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 226–232 с.

Енчен те Ганувер ҫаврӑнас тӑк — вӑл тусанпа хӗвел пайӑркисем витӗр ҫав куҫсем хыҫалтан унран тирӗннине кураятчӗ; тепӗр тесен — ҫакна вӑл ҫаврӑнса пӑхмасӑрах чухлать.

Если бы Ганувер обернулся, он увидел бы сквозь пыль и лучи, как все взгляды направились ему вслед; впрочем, он знал это, не оборачиваясь.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Инҫетри пӑрӑнчӑкра ҫеҫ пӗлӗтсем хуралнине пӑхӑнса, вӑраххӑн сӳнсе сапаланчӑк мӑй ҫыххи евӗр вӑйлӑ юхӑм тата ун ҫийӗнчи тӳпен ҫутӑ пайӑркисем кӑштах йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Только у далекого поворота еще блестела рассыпанным ожерельем стрежь, просвет неба над ней, уступая облачной тьме, медленно потухал, напоминая дремлющий глаз.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Арккӑ тӑрринче вакланса-вӗтелсе хӗвел пайӑркисем сывлӑшран ҫунакан кӑвайт е ылтӑн карӑ тӑваҫҫӗ, ун витӗр ҫыран кукӑрӑлчӑкӗсем кӑвак мӗлкесемпе ҫуталаҫҫӗ.

Солнечные лучи, дробясь над аркой, делали воздух подобием пылающего костра или золотой завесы, сквозь которую просвечивали голубыми тенями извивы берега.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Симӗс бархат ҫинче йӑлтӑртатакан ылтӑн шпагӑсем евӗрлӗ ҫутӑ хушӑксенче хӗвелӗн ҫӑра та йывӑр пайӑркисем хӗсӗнсе ларнӑ.

Густые, тяжелые лучи солнца торчали в просветах, подобно золотым шпагам, сверкающим на зеленом бархате.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ассоль тинех куҫӗсене уҫма хӑю ҫитерчӗ те — шлюпка чӳхенӗвӗ, хум йӑлтӑртатӑвӗ, хӑватлӑн ҫаврӑнса ҫывхаракан «Вӑрттӑнлӑх» борчӗ пӗтӗмпех тӗлӗкле туйӑнаҫҫӗ; шывпа ҫутӑ ҫак тӗлӗкре стена ҫинчи хӗвел пайӑркисем евӗр чӳхенсе-ҫаврӑнса выляҫҫӗ.

Когда Ассоль решилась открыть глаза, покачиванье шлюпки, блеск волн, приближающийся, мощно ворочаясь, борт «Секрета», — все было сном, где свет и вода качались, кружась, подобно игре солнечных зайчиков на струящейся лучами стене.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ку таранччен Грэя хӑйӗн сад пахчин уйрӑм пайӗсем — ҫутӑ пайӑркисем, йывӑҫ мӗлки, чечек, тураттисем чӑлханса пӗтнӗ лаштра вулӑ — урӑххисен нумай-нумай садӗнче ҫеҫ курӑннӑн туйӑнатчӗҫ, сасартӑк вӗсем яр уҫҫӑн тухса тӑчӗҫ, пурте — ҫав тери илемлӗ, тӗлӗнсе каймалла килӗшӳлӗхре.

До этого он как бы находил лишь отдельные части своего сада — просвет, тень, цветок, дремучий и пышный ствол — во множестве садов иных, и вдруг увидел их ясно, все — в прекрасном, поражающем соответствии.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Кӑнтӑрла хӗвел ҫап-ҫутӑ ҫутатать, унӑн пайӑркисем айӗнче юр ирӗлет.

Днём ярко светило солнце, и под его лучами, мостовые подтаивали.

Халӑхсен туслӑхӗн ҫуртӗнче «Ҫуркунне ҫитсен» курав уҫӑлнӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/31048.html

Хӗрелсе тухакан хӗвел пайӑркисем ҫурт тӑррисене ҫутатрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Тутӑр айне пытанмасӑр юлнӑ шурӑ ҫӳҫ пайӑркисем вӑл сахал мар хура-шур курнине аса илтереҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Анакан хӗвелӗн куса шартаракан хӗрлӗ пайӑркисем утӑ капанӗпе йывӑҫ тӗмӗсене акӑш-макӑш йӑлкӑштарса ҫутатаҫҫӗ.

Стог и верхушки деревьев были залиты ослепительно-красными лучами заходящего солнца.

13 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ҫакӑ хӑлха патӗнче авӑнса тӑракан ҫӳҫ пайӑркисем тӗлӗнтерсен кӑна…

Разве что вот эти завитушки возле ушей…

Вырсарникун, ноябрӗн вунтӑваттӑмӗшӗнче, Катхульт хуторӗнче пастор кӗлӗ вулани, Эмиль хӑйӗн ашшӗне хупса хуни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Стулле Йоке вара Катхульта каякан ҫула шыраса тупма пултарнӑ та халӗ авӑ хӑвӑрттӑн утса килет, кӑвак ҫӳҫ пайӑркисем ҫилпе вӗҫкелеҫҫӗ.

Но дорогу в Катхульт Стулле Йоке всё же нашёл и вот теперь шагал по ней, да так шустро — седые пряди так и развевались вокруг его головы.

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Урайӗнче йӑр-йӑр мӗлкӗпе хутӑш сарлака ҫутӑ пайӑркисем сапаланса выртнӑ.

И по полу распластались светлые широкие пятна, вперемежку с тенями.

IX // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Ҫынсем ҫак ҫутӑ пайӑркисем тӑрӑх ҫӑлтӑрсем пирӗнтен мӗн чухлӗ аякрине, тӗнче уҫлӑхӗнче вӗсем ӑҫталла тата мӗнле хӑвӑртлӑхпа куҫнине тата ҫӑлтӑрсем мӗнле япаласенчен тӑнине кӑтартса параҫҫӗ.

Люди придумали такие остроумнейшие приборы, что по этому световому лучу они узнают очень многое: как далека от нас звезда, куда она движется в пространстве и с какой скоростью, из каких веществ состоит звезда.

Ҫӑлтӑрлӑ тӳпе ӳкерчӗкӗ // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫутӑ пайӑркисем те ҫавӑн пекех фотографи пластинки ҫине ӳкеҫҫӗ.

Так и световой луч действует на фотографическую пластинку.

Ҫӑлтӑрлӑ тӳпе ӳкерчӗкӗ // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.