Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑнукне (тĕпĕ: мӑнук) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кунта хӗрарӑмсем те лараҫҫӗ, вӗсем хушшинче паҫӑр хӑйӗн мӑнукне ҫӑлса хӑварма ӳкӗтленӗ карчӑк та пур.

Тут сидели и женщины, и та бабушка, которая давеча умоляла спасти ее внучку.

XIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ку лётчик шӑпах леш ҫынна, Хӑюллин мӑнукне, пӗлнӗ.

Летчик знал того самого человека, внука Смелого.

Вӑтӑр пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Мӑнукне васкавлӑн апатлантарса, асламӑшӗ шыв ӑшӑтрӗ.

Наскоро накормив внука, бабушка нагрела воды.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Михайло мӑнукне отряда илӗр.

— Зачислите в отряд Михайлова внука.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ну, кил-ха… — тетчӗ вӑл мӑнукне, Саша ун ҫине, хӑй ун патне пынине пӗлтерсе, куҫӗсемпе шӑтарса пӑхсан.

— Ну, иди, иди… — говорит он внуку, чувствуя, как тот теребит его за руку, стараясь напомнить о себе.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Михайло мӑнукне йӗмӗнчен туртрӗ те тӳрленсе тӑчӗ.

— Михайло дернул внука за штаны и выпрямился.

7 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл йывӑррӑн ҫӗкленчӗ; темӗн пӑшӑлтатса, хӑратнӑ шӑши пек темӗнпе чӑштӑртатса илчӗ те мӑнукне лайӑхрах витрӗ, клеенкӑран ҫӗленӗ сумкӑпа икӗ кӗленче банка илсе тула тухрӗ, тулта вара, пӗр кӗтмен ҫӗртенех, хыттӑн анасласа ячӗ.

Она вставала грузно, что-то шепча, чем-то шурша, как раздраженная мышь, укрыла потеплей внучку и, взяв клеенчатую сумку и две стеклянные банки, вышла наружу и там уже зевнула с неожиданной силой.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Амӑшӗ чирленӗ чухне асламӑшӗ аптекӑна эмел илме кайнӑ, хӑйпе пӗрле мӑнукне те пӗр хут кӑна мар илнӗ: Серёжа унта фарфортан тунӑ пысӑк банкӑсем курнӑ, банкисем ҫине хурапа ҫырнӑ.

Когда болела мать, бабушка ходила в эту аптеку за лекарством и не раз брала с собой внука; тут он видел большие фарфоровые банки с черными надписями.

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Старик ҫакӑншӑн та чунтанах хӗпӗртет, мӗншӗн тесен кинӗ вӗсене, аслашшӗпе мӑнукне, пӗр тӗвве пӗрлештерет.

И старику было опять же очень хорошо, поскольку невеста соединяла их воедино: деда и внука.

Паня-Ганя // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вӑл ҫав тери телейлӗ пулнӑран ватӑ Серьга та хӑйне питӗ телейлӗ туйрӗ: ҫак хӗр Паньӑна, вӗсен мӑнукне юратнӑран телейлӗ-ҫке, ҫакӑ уйрӑмах савӑнтарчӗ старике.

И то, что она была несомненно счастлива, делало особенно счастливым и старого Серьгу: ему было радостно сознавать, что она счастлива потому, что любит Паню, их внука.

Паня-Ганя // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Пӗлме ҫук, вӑл этем вӗсен мӑнукне ватӑсене хисеплеми те тӑвӗ.

И, чего доброго, будет еще помыкать им, восстанавливать против стариков.

Паня-Ганя // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Серьга Волгушов та пӗрре мӑнукне хуланалла шӑвӑнмалла тесе систернӗччӗ, анчах вӑл ҫакна чӗре хушнипех каламарӗ: мӗншӗн тесен ватлӑхра вӗсене канлӗх параканӗ те, сӑмахсӑр ҫӑкӑр ҫитерекенӗ те Паня ҫеҫ пуласса вӑл лайӑх пӗлнӗ.

Серьга Волгушов тоже один раз намекнул было внуку, чтоб и он подавался в город, но сделал это неискренне: Паня, пожалуй, был единственный, кто мог, не тяготясь этим, покоить старость деда и бабушки, кормить их, не попрекая куском хлеба.

Паня-Ганя // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Хаярпин асламӑшӗ тухатмӑш пулнӑ, вилес умӗн мӑнукне хӑйӗн вӑйне тата калаҫакан Ҫӑханне парса хӑварнӑ.

А надо сказать, что у Хаярпи покойная бабка была колдуньей и перед смертью кое-чему её научила и наделила своей силой, а в придачу оставила ей говорящего Ворона.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Ҫулӗсем те пысӑк унӑн, ҫавах вӑл сывлӑх енчен аптрамасть-ха, хӑйӗнчи ӑшӑлӑха пӗр шелсӗр мӑнукне парать.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Кукамӑш мӑнукне тутлӑ апатпа кӗтсе илчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Аслашшӗн калавӗ мӑнукне питех те кӑсӑклантарса ячӗ.

Информация дедушки очень заинтересовала внучку.

Юратнӑ хула // Ара Мишши. Ара Мишши. Пӗрремӗш утӑмсем: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 38 с. — 18,20,22 с.

Аслашшӗ мӑнукне вӗсенчен сыхланма хушрӗ.

Дедушка объяснил внучке, как важно остерегаться их.

Тӗрлӗ халӑхлӑ класс // Ара Мишши. Ара Мишши. Пӗрремӗш утӑмсем: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 38 с. — 10,12,14,16 с.

Миҫе ҫул ҫамрӑкланать-ши мӑнукне курмассерен мӑнтарӑн кинемейӗ!

На сколько же лет молодеет сердечная каждый раз при виде внука!

Пӗчӗк космонавт // Альбина Исемпи. Альбина Исемпи (Васильева А.П.) Пӗчӗк космонавт. — Шупашкар: 2008. — 16 с, илл.

Ан кай аҫупа, тӗпренчӗкӗм, киле юл! — терӗ вӑл мӑнукне.

Не езди с отцом, милушка, оставайся дома! — обратилась она к внуку.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пырах чӗппӗм! — пӑшӑлтатса сӗнчӗ Ильинична, мӑнукне чӗркуҫҫийӗпе тӗрткелесе.

— Подойди, болезный! — шепотом просила Ильинична, толкая коленом внука.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех